Het was een nacht als geen ander. Op een nacht waar geen normaal mens het Enge Bos in zou gaan, besloten o.a. 3 ongure types het bos onveilig te maken voor de doorsnee sterveling. In een clubhuis in Amsterdam zouden 60 stervelingen het wagen om op Halloween-nacht de geesten te tarten. Foute boel, foute boel. Maar liefst 35 spoken, geesten, mummies, heksen, trollen en andere gedrochten zouden hun best doen om die domme mensen met witte haren van angst te doen terugkeren uit het bos. IJsprinses Pasula, Toverkol Jelly en Magere Jef-Hein zaten in een team en stonden op een afstand van zo’n 100 meter van elkaar. De drie gedrochten zoals ik ze verder zal noemen, moesten al vroeg het bos in. Het was zeer mysterieus, de maan was bijna vol en de mistbanken verschenen en hulde het bos in een deken van nevel. Er was slechts een nadeel, een van de drie gedrochten is nachtblind en de route liep langs glibberige paadjes. De wijzers van de klok lieten zien dat we nog ruim twee en half uur hadden voordat de eerste stervelingen zouden arriveren. Helaas stond er bij het meertje waar ons team van 6 monsters (de 3 gedrochten, Mummy Ronald en de twee opdracht-monsters) maar een bankje. Wie mocht er zitten en wie mocht in het (bijna) drijfzand staan. De twee en half uur gingen snel om want de drie gedrochten mochten smullen van een wel zeer appetijtelijk monster waar alledrie de gedrochten wel een avondje ruzie voor over zouden hebben. Helaas viel een gedrocht af, het monster bleek hetero. Een zeer jaloers blik viel mijn mede-gedrochten ten deel.
Het was tijd om op onze plekken te gaan staan. Wij moesten helemaal in ons uppie midden in het bos gaan staan. Ondanks dat mijn twee mede-gedrochten vrouwen zijn, denk ik toch dat ik het bangste was. Kan je het voorstellen? Een vrij brede man van bijna twee meter, in een pikzwart gewaad, geheel zwart geschminkt met alleen twee witte ronde ogen. Die stond daar achter een boompje te bibberen. IJprinses Pasula stond bij een brug en Toverkol Jelly stond na de opdracht tussen het riet en de bosjes. De aankomende groepen mensen kwamen dus het eerste langs mij. Er zouden tien groepjes langskomen met tussenperiodes van 5 minuten. Weinig tijd dus. Ik stond trouwens helemaal niet lekker. Ik stond zo’n paar meter achter een boom in de drassige grond. Ik kon niet zo op de weg springen en boe roepen, ik moest eerst nog wel een paar meter lopen/rennen. Maar eindelijk!!! Daar kwam de eerste groep. Ik weet niet wie er banger was. De groep of ik? Ben ik eng genoeg? Wat zeg ik? Ze waren nu op een afstand van zo’n 5 meter bij mij vandaan. Tijd om te spoken, tijd om de bosjes uit te komen. Terwijl ik naar het pad ren onder het uitroepen van zeer kermend gegil hoor ik de grond onder mijn voeten soppen, takken striemen in mijn gezicht. Ik geef een gil van de schrik en pijn en struikel bijna over mijn veel te lang zwart gewaad. Maar ik heb succes!!! Er staat een groep van 6 bange huisvrouwen voor mij. De eerste draagt een St.Maarten-lampionnetje om de weg wat te verlichten… WHAAAAA. Met een ijzelijke gil gooit de lampiondraagster haar lampion omhoog. Het stokje met lichtje heeft ze nog in haar hand, maar de lampion vliegt met een boogje voor mijn voeten. Bingo!!! Een goed begin van de avond… De dames weten niet zo snel ze weg moeten komen, luid kwetterend, lachend en gillend gaan ze verder, op weg naar IJsprinses Pasula. Een paar minuten later hoor ik Pasula krijsen gevolgd door het gegil van de kudde huisvrouwen. Ha! Pasula is ook angstaanjagend.
Ondertussen zijn er een paar groepen voorbij gekomen, als ineens mijn blaas een seintje geeft dat hij geleegd moet worden. Tja, wat doe je dan? Simpel, je gooit je gewaad over je schouder en zoekt een boompje op. Hee, het is donker en je staat alleen in een bos. Ik ben ondertussen mijn blaas aan het legen als ik ineens het ijzelijke gegil van Pasula hoor. Maar dat klopt niet want er is helemaal geen groep mensen bij haar!!! Heeft ze mij zien plassen? Of is ze misschien aangerand door een hitsige homo want Pasula stond op het toegangsbruggetje naar een homo-ontmoetingsplaats. Deze was afgezet voor de halloween-avond, maar toch…. Snel belde ik haar even. Loos alarm, madame was alleen even haar gil aan het oefenen…
Nadat alle stervelingen langs waren gekomen liep ik richting Pasula. Maar daar schrok ik, want wie lag daar op de brug? Doodstil? IJsprinses Pasula!!! Wat is dit? Was dit het einde van IJsprinses Pasula. Was ze dan toch besprongen door een roedel hitsige homo’s en had ze het niet overleefd. Bezorgd sta ik over haar heen gebogen. Dan veert ze ineens overeind met een ijzige kreet. IK verlaat het bos met spierwit haar…..