Saint Tropez? Nee!

Nee, nog een dagje aan de kust zag ik echt niet zitten. En zo togen mijn broer, zus en hun gezinnen richting Saint Tropez om zich te vergapen aan de luxe jachten en te liggen aan de azuur blauwe zee met hoge golven. Wim en ik hadden genoeg strand gezien en wij besloten het een dagje rustig aan te doen en de nabije omgeving te verkennen. Wij reden als eerste naar een wijnchateau voor de nodige wijnvoorraad thuis aan te vullen. Een stoffig paadje bracht ons naar een eenzaam huis dat midden tussen de wijnranken stond. De klok werd meteen weer zo’n 100 jaar teruggezet. En een aardige mademoiselle, die overigens geen woord buiten de grens sprak, kwam ons tegemoet en bracht ons naar een klein keldertje dat was ingericht als “winkeltje”. Door de vele oorkondes en hoge prijzen kwamen we er meteen achter dat we een van de exclusieve chateau’s uit de omgeving hadden aangedaan. Hier kocht je niet zomaar tig flessen zonder dit goed te voelen in je portemonnee. Met een paar flessen rode wijn en rosé maar behoorlijk wat eurootjes minder vertrokken we weer. De rest van de dag brachten we door in Brignoles, een leuk middeleeuws stadje, zo’n 17 kilometer van de plek waar we verbleven. De route die we bij de plaatselijke VVV hadden opgehaald bracht ons langs smalle straatjes, pittoreske pleintjes en mooie kerken. De zon scheen vrolijk in het blauwe gewelf en een zwoel mistralwindje blies door onze haren terwijl we onze dagelijkse portie cultuur opsnoven. Daarna lekker teruggereden naar het huisje om lekker een duik in het zwembad te nemen en daarna een lekkere maaltijd klaargemaakt. Tijdens het eten kwam de rest terug. Saint Tropez was megadruk, het strand stelde niet veel voor, de zee was niet zo blauw als gehoopt, ze waren in een file terechtgekomen en daarna bovendien ook nog eens verkeerd gereden. Okay, het uitzicht van de hoge bergweg was mooi (oh mijn God, wat ben ik blij dat ik niet mee ben geweest), maar nu was men hongerig en moe. Loom kijk ik toe hoe ze met z’n allen afduiken op de instant macaroni carbonara en neem met een glimlach om mijn mond nog een hapje van de heerlijke haricot verts, aardappelpuree en het mals schnitzeltje. Vive La France…