- Details
- Jef
En toen was er niks meer... Jaren van blog-berichten ooit geschreven, allemaal verdwenen. Als sneeuw voor de zon.. Letter voor letter met bloed, zweet en tranen (Hoe cliché, Andre Hazes) door de jaren heen getypt. En nu verdwenen, opgelost in het grote cyber luchtledige. Misschien ooit nog terug te vinden, maar nu niet de kennis of de tijd om dit te doen. Daarom, een nieuw begin.. Welkom bij het vernieuwde Jefland.
- Details
- Jef
Als iemand mij zou vragen wat wat mijn favoriete kleur is, krijgen ze alle kleuren te horen behalve oranje. Ik ben momenteel namelijk een beetje oranje-moe. De afgelopen weken worden we al geterroriseerd door het WKvoetbal. Mensen worden gewoon gehersenspoeld om vooral maar mee te doen met de oranje-voetbalgekte. Die indoctrinatie begint al als kind. Hoe trots staan al die vaders rond het voetbalveld om hun kotertjes aan te sporen om vooral de tegenstanders in te maken. Hoor ze eens vloeken en tieren als het niet gaat zoals ze willen. En hoe mooi is die sport als er weer een scheids door een woedende vader op zijn bek wordt getimmerd. Voetbal verbroedert toch? Ja, ammehoela!!! En zo wordt de liefde voor het voetbal van vader op zoon overgebracht. Maar door de jaren heen veranderd het van actief voetbal spelen naar het passief hangen voor de buis. Onderuit gezakt met aan de ene kant een sixpack bier en aan de andere een zak chips kijken ze hoe 22 volwassen mannen achter een balletje aan rennen. Nee, zoals je waarschijnlijk begrepen hebt, heb ik weinig met voetbal op. Door een overdosis aan sport kijken voor mijn zwaarverslaafde vader, krijg ik al moordneigingen als ik de tune van Studio Sport hoor. Maar we leven in een vrij land en iedereen mag doen wat hij wil, en dus ook voetbal kijken.
Het wordt alleen vervelend als zo’n evenement commercieel wordt uitgemolken door ondernemers die er ook een graantje van mee willenpikken. Dit zorgt voor een enorme overkill aan voetbal en oranjeproducten. Je kan geen winkel inlopen, krant openslaan of TV/radio aanzetten zonder beladen te worden met het WK Voetbal: Oranje ijsjes, bitterballen, popcorn, koeken, oranjeburgers, chips, frisdrank en zo kan ik nog wel een half uur doorgaan. Werkelijk ieder bedrijf levert zijn eigen bijdrage. Het toppunt is toch wel BCC die een waar WKVoetbal-pakket hebben samengesteld. Een frituur voor je hapjes, biertender voor het zuipen, een voetmassage-apparaat want van al dat kijken krijg je natuurlijkvermoeide voeten (of zal het zijn van het lopen naar de toilet om de bier en bitterballen weer te lozen). En als klap op de vuurpijl zit in het pakketnatuurlijk ook een LCD-scherm want je wil het voetbal toch zien in de best mogelijke kwaliteit. Prijs? Slechts een luttele 2000 euro!!! Oh, heb je het niet? Geen probleem want daar hebben we altijd nog Leen van Frisia en de andere leningbedrijfjes van de DSB-bank. Leen gewoon voor zo’n prachtig platte scherm. Wat geeft het als je nog dieper in de shit komt, als je het WK voetbal maar in de beste kwaliteit kan zien. Het liefste ook nog in HD-kwaliteit van de digitale TV-aanbieders, die grof adverteren maar uiteindelijk niet op tijd kunnen leveren. En natuurlijk zijn daar ook nog eens de artiesten die ook hun steentje willen bijdragen, met weer een afgrijselijk WK-lied waar de katten geen brood van lusten, met als toppunt Ali B. die zich er helemaal makkelijk van af maakt door een beetje te rappen door een oude plaat van Andre Hazes heen. Makkelijk scoren heet dat.
En ondertussen slikt het publiek het allemaal als zoete koek. Getooid met oranjepruik, schmink, leeuwenhose en oranje Hitler-snorretje zitten ze zo allemaal voor de buis, snoepend van de oranje kroketten en bier uit de biertender, terwijl in hun tuin de oranje vlaggetjes wapperen. Voetbal kan leuk zijn, maar je kunt ook overdrijven. Stiekem hoop ik dat Nederland er heel snel uit ligt en dat de detailhandel met een enorme overschot oranje-troep blijft zitten, dan hebben we daar bij de volgende WK geen last meer van.
- Details
- Jef
Hoe noemt een Chinees zijn schoonmoeder?
Taai Kreng.
Iedereen die een relatie heeft krijgt te maken met de schoonfamilie. Soms valt het mee, soms valt het tegen en lijkt de familie recht uit de hel te komen. Niet voor niets zijn er zoveel moppen over schoonmoeders. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik mazzel heb met mijn schoonfamilie. In een klap had ik er 7 broers en zusters (en aanhang) bij en bovendien nog een schoonmoeder.
Ondertussen ken ik ze alweer zo’n 10 jaar, maar nog altijd blijft mij het moment bij dat ik mijn schoonfamilie heb leren kennen. Het blijft natuurlijk altijd spannend om voor de allereerste keer je schoonfamilie te ontmoeten. Denk nog maar eens terug aan de keer dat je kennis maakte met je schoonfamilie. Mijn eerste keer staat nog diep in mijn geheugen gegrift.
Wim komt uit een Fries gereformeerde familie waar homo’s nog een ware attractie zijn en velen zullen er nog nooit eentje in het echt hebben meegemaakt. Waarschijnlijk hadden ze een beeld van mij als een verwijfd type inclusief handtasje. Nu kan je veel van mij zeggen maar met mijn bijna twee meter ben ik zeker geen relnicht, type handtasje. We besloten dan ook om het rustig aan te doen en ze langzaam te laten wennen aan het idee. Wim had eerst zijn ouders over ons verteld en daarna een voor een zijn broers en zussen. Maar bij de laatste zus ging het mis, zijn vader overleed plotseling. Op dat moment moest ik gewoon bij Wim zijn en zo maakte ik kennis met zijn familie. Rouwend en huilend om de dood van Wim’s vader, die een paar uur geleden was overleden. En daar sta je dan alleen, in een vreemde omgeving tussen een rouwende familie. Bovendien was het precies één jaar geleden dat mijn moeder begraven werd en dat alles kwam ook weer boven. Bepaald niet de ideale omstandigheden om kennis te maken.
Hoe verliep jouw eerste kennismaking met je schoonfamilie?
- Details
- Jef
Voor ons dit pinkster-weekend geen pretparken, woonboulevards of IKEA. Nee, wij hadden dit weekend drie verjaardagen te vieren en ik kan je wel zeggen, dat is hard werken.Wij begonnen zondag met de verjaardag van Frank. Het was zoals gewoonlijk weer een gezellige boel en ondertussen was op Jelly na, de hele Italie-vakantieploeg weer compleet. Frank had de vakantie-video compleet en eerlijk is eerlijk.. Het is een meesterwerkje en al snel hadden we allen weer het vakantiegevoel en kwamen de herinneringen weer boven: Weet je nog toen…. Oh ja, en toen…Bovendien speelt Frank de Theremin, een van de vreemste muziekinstrumenten. Je raakt het toestel namelijk niet aan, maar door je handen in de lucht te bewegen weet je muziektonen voort te brengen. Heel apart en supermoeilijk, hij kreeg dan ook een staand applaus van ons. Natuurlijk wilde Pasula het ook een keer proberen. Haar “Happy Birthday” klonk als een kat in de laatste minuten van zijn afgrijzelijke doodstrijd. Dat wij met z’n allen dubbel lagen van het lachen, kwam haar “muzikale” talent niet ten goede. Kortom, Pasula heeft een theremin-verbod gekregen.
Gisteren hadden we maar liefst 2 verjaardagen. Eentje bij vrienden in Muiderberg en ook mijn oma vierde haar 85-ste verjaardag. De laatste jaren zijn niet gunstig geweest en langzaam maar zeker verandert ze in een hulpeloos oud en seniel besje. Het was de bedoeling dat we daar maar 2 uurtjes zouden blijven, dat is al te veel voor haar. Maar oma had andere plannen, ze wou graag een stukje met ons gaan rijden omdat ze anders nooit buiten komt. Dus hebben wij oma in de auto gehesen, rolstoel in de kofferbak gepleurd en zijn we een eindje wezen rijden. Eerst langs haar oude huisjes en daarna naar de McDonalds waar ze heeft gesmuld van een ijsje en bitterballen. Uiteindelijk belandde we in het Amstelpark waar we een eindje hebben gewandeld. Oma genoot, helemaal toen we haar op een glaasje prik en een portie poffertjes hadden getrakteerd. Waar je iemand al niet blij mee kan maken. Wim was trouwens ook in zijn schik, want er was een soort plantenmarkt aanwezig. En natuurlijk gingen we weg met een stel planten EN een cadeautje voor Pasula.
Na oma weer thuis te hebben gebracht, reden we naar Pasula om haar het kadootje te brengen. Ze had tranen in haar ogen toen we het bouwpakket voor een wesp gaven, alleen kon ik niet zien of het tranen van ontroering, het lachen of de angst waren. Ze werd verplicht aan het freubelen gezet, want pas als de wesp af was, kreeg ze haar ander cadeautje. En met een beetje hulp van Wim vloog de wesp de tuin in, op de bloemenstruik waar Pasula een foto van maakte. Toen was het maar tijd voor haar beloning voor het gedane werk: een DVD van Luv’
