Wacht u maar

Ik ben er niet eerder aan toegekomen om een logje over te schrijven. Maar vorige week vrijdag was het weer eens zo ver. Ik mocht de huisarts bellen om een afspraak te maken. Jawel, deel weet-ik-veel in het Jef-is-ziek verhaal. Afgelopen donderdag zijn de foto’s van mijn longen gemaakt en vrijdag heb ik bloed geprikt en de uitslag zou vandaag binnenkomen. Dus Jeffie dacht wijs te zijn. Vrijdag bellen, dan zou het toch wel lukken om een afspraak te maken voor de huisarts voor woensdag. Nou…. Nee dus. Eerst moet je door de eerste barricade heen, het antwoordapparaat die op zeer droge toon allerlei informatie in jouw oor braakt. Als je daarna nog niet in slaap bent gevallen, volgt barricade nummer twee, het wachtmuziek. Na 10 minuten ben ik aan de beurt en kom ik aan bij de laatste en fatale barricade, de doktersassistente. Ik vraag heel netjes dat ik een afspraak wil maken. Blijkt dat mijn huisarts twee weken op vakantie is. Verontwaardig breng ik er nog tegen in dat mijn huisarts mij perse terug wou zien als de uitslagen binnen waren. Nou, ik kon ook wel bellen voor de uitslag. De longfoto’s zouden trouwens toch 10 dagen!!!!! op zich laten wachten. Nu vraag ik je. Wat ik ook zei of probeerde. De doktersafspraak kon ik wel vergeten. Ik moest maar bellen voor de uitslag. Ligt het nu aan mij of word ik werkelijk met een kluitje het riet in gestuurd. Ik ben dus ook nog niks wijzer. Er zit dan niks anders op dan morgen te bellen voor de bloeduitslagen.