Wat was dat van de week een aangename verrassing. Harriët had mij genomineerd voor weblog van de week bij Logfriends4U. Oei, hoe moet ik dat nu waarmaken? De inspiratie is de laatste tijd ver te zoeken, ik kom zelden het huis uit en maak weinig mee. Maar goed, deze week begin ik toch weer met twee halve dagen te werken. Even kijken hoe het uitpakt.
Gisteren zijn we even op ziekenbezoek geweest. Arme Pasula voelde zich al een paar dagen niet lekker en was geveld door een virus. Als een echte bikkel is ze vorige week wel gaan werken maar stortte toch een beetje in in het weekend. Dus in de auto en richting Almere, vlak voor Almere toch maar even bellen dat we eraan kwamen anders is de schrik meteen zo groot. Helaas was de batterij bijna op. Wim kon alleen nog zeggen dat we eraan kwamen en dat we al bijna bij Almere waren. Wim hoorde nog net de schrikreactie van Pasula. Wij hadden ondertussen al de grootste lol en zagen het al helemaal voor ons: Pasula in een roze gestreepte pyama en een bad hairday en bovendien niet opgemaakt. Gniffelend stapte we uit de auto en belde aan. Helaas, Pasula was al helemaal aangekleed en haar haar zat ook nog eens goed. Ok, ze was dan niet opgemaakt maar daar had ze een goed excuus voor. Ze zag er dan ook heel pips uit. Nee, dit is niet de Pasula die ik ken hoor. We bleven niet zo heel erg lang want als je ziek bent is visite tenslotte vermoeiend. Op de terugweg begon echter de ellende. Niet alleen stond er een reusachtige file op de A6 vanwege een boot die van een trailer was losgeschoten, maar ook begonnen Wim en ik ons niet lekker te voelen. Net zoals vrouwen die veel met elkaar optrekken de maandelijkse periodetijd van elkaar overnemen, zo werkt het ook bij goede vrienden: die zijn solidair en worden ook ziek. Gisterenavond hebben we allebei ons bord niet opgegeten en lagen vroeg rillend onder de dekens. De ene was misselijk en deed niks anders dan boeren en de andere rende om de paar minuten naar het toilet. We waren te beroerd om te gaan slapen dus hebben we achter elkaar maar 6 afleveringen van Baantjer gekeken. Ach een mens moet toch wat, maar om 2.30 uur vannacht besloten we toch maar niet nummer 7 erachter aan te kijken. 6 moorden in een nacht is wel voldoende. Vanmorgen heeft Wim zich ziek gemeld en die is er erger aan toe dan ik. De arme jongen ligt dan ook bijna de hele dag op bed met waterige oogje en hij bibbert als een bang juffershondje van de kou. Nee, de volgende keer doen we monddoekjes voor als we weer op ziekenbezoek gaan.