Wij zouden weer eens een lekker rustig weekendje houden. We zouden zaterdagochtend alleen even naar de markt gaan om asperges te halen. We stappen in de auto, willen wegrijden en ineens… VROEEEE-VROOEEEEEEEEMMMMMMM. Daar maakt ons Megaantje ineens een geluid die niet zou misstaan op het racecircuit op Zandvoort. Verschrikt kijken Wim en ik elkaar aan. Ik zet de auto uit en Wim neemt een kijkje onder de auto. De boosdoener is al snel gevonden, de uitlaat is op een las afgebroken. Dat wordt dus geen auto rijden, gelukkig weet mijn broertje veel van auto’s, dus zit er maar een ding op: Timmetje bellen. Maar de boodschappen moeten er toch komen. Ondertussen regende het pijpenstelen dus Wim haakte af en ik was de pineut om de boodschappen te halen. Ik kan wel zeggen, dat valt niet mee om in de stromende regen met zware tassen te zeulen naar het busstation. Gelukkig had mijn broer die middag de uitlaat gemaakt dus zaten we niet te lang zonder auto.
Het zou een rustige zondag worden. Lekker luieren op de bank, DVD’tje kijken etc. Maar die middag kreeg Wim de kriebels in zijn kont en wou een stukje wandelen. Wat werd het: Duinwandeling nabij Harderwijk, een heidewandeling bij Hilversum of een strandwandeling bij de Noordzee. Pasula en Gerard hadden ook wel zin om mee te gaan dus togen we eerst naar Almere. Maar onderweg merkte wij op dat de uitlaat nog niet helemaal lekker zat. Er zat schijnbaar iets los want als de auto op lage toeren draaide zorgde de uitlaat voor een heerlijk vibrerende auto, het enige nadeel was het bijkomend ratelend geluid. Bij Pasula en Gerard besloten we dat het Scheveningen zou worden, maar onderweg begon de auto steeds meer lawaai te maken, we strandde dus in Amsterdam. Maar ach, dat was ook geen straf want een dagje Amsterdam is ook altijd wel prettig. We parkeerde de auto aan de rand van de stad en reden met de metro de stad in. We begonnen meteen goed. Lekker wat drinken op een terras op het Rembrandtsplein, onder genot van een drankje mensen kijken. We zaten vlak naast een café vol met Ajax-supporters. Je kent het wel van die opgeschoten bezopen jongeren met van die glimmende kettingen op hun nek. Lekker luidruchtig en lekker irritant. We besloten maar door te lopen en gingen richting bloemenmarkt. Als je door de toeristische rompslomp heen kijkt, vindt je toch wel leuke planten en bollen. Dus gingen wij weg met 70 tulpenbollen die onze tuin gaan opfleuren en ook twee heel aparte amaryllisbollen konden we niet laten staan. Pasula en Gerard wel, Pasula had alleen twee velletjes met stickers en nog wat anders gekocht.
Ondertussen begonnen onze maagjes te knorren en dat eindigt meestal bij… (Nee, geen MacDonalds dit keer) een grillroom. We vonden er eentje op de Korte Nieuwedijk. Hij leek wel goedkoop en het zag er binnen goed uit. Maar bij het bestuderen van de kaart, bleek dat goedkope wel flink tegen te vallen. De hoofdgerechten waren kaal geserveerd. Een sausje kostte 1,80. Twee gegrilde tomaatjes 3,00 en patat en salade waren ook niet inbegrepen. Ik besloot te gaan voor een biefstuk van 3 ons. Op de vraag of ze mayonaise hadden werd positief gereageerd. De gerechten werden geserveerd. Pasula, Gerard, Wim…. Maar waar bleef mijn eten??? Ze mochten van mij al beginnen anders werd hun eten koud. Pasula vond het zielig en wierp mij een stukje vlees toe. Een dikke 5 minuten later kwam mijn vlees, maar wat ik op mijn bord vond had weinig weg van een biefstuk, bovendien was het al voorbij het stadium “Well done” en was het net niet aangebrand. Ook mijn mayonaise werd vergeten. Na de ober daar over aangesproken te hebben, kreeg ik een schaaltje met daarin 4 zakjes frietsaus die volgens mij uit de snackbar kwamen. Al met al niet voor herhaling vatbaar. Voor geen van allen. Veel te duur en kwaliteit en kwantiteit viel vies tegen. De koffie werd dus maar gehaald bij de Mac, even verderop. Toch hebben we weer een heerlijk dagje Amsterdam achter de rug. Voor de foto’s kun je terecht op de weblog van Pasula.