Er bestaat een wereld, een andere wereld… Een wereld waar alles is wat het niet kan zijn. Een wereld van wensen en wonder. Gisteren besloten Bianca, Pasula, Gerard, Wim en ik die wereld te bezoeken. Dus togen we naar Haarzuylen, waarin Kasteel De Haar afgelopen weekend de Elf Fantasy Fair werd gehouden. Moet je voorstellen: op het landgoed van een prachtig kasteel staan vele kramen met alles wat met fantasy te maken heeft. Kleding, middeleeuwse kruiden, kunst, boogschieten, rollenspelen en natuurlijk de hapjes en drankjes. Een bonus is dat vele bezoekers verkleedt komen. Sommige dragen slechts een cape en puntoortjes maar er waren er ook een paar die er echt werk van gemaakt hebben en getransformeerd waren in enge monsters of Gotische adel. Een wonderlijke belevenis. Mede door het prachtige weer vonden meer mensen dat, dat was direct te merken bij het parkeren. Het stond 
propvol en we moesten best een eind wandelen naar het kasteel. Je raadt het al: natuurlijk moest er eerst een pitstop gemaakt worden bij de toiletten en daarna was het in de rij staan voor de kassa. We hadden minstens meer dan 100 mensen voor ons, maar met 8 kassa’s open gaat dat gelukkig vlug. Als wij leuke uitjes gaan maken betekend dat meestal ook veel terrasjes; dat was dit keer niet anders. Maar in een andere wereld kan men niet met euro’s betalen. 
Nee, de euro moest omgewisseld worden voor “Elfjes” en daar kon je overal mee betalen. Iedereen was vergeten om te eten dus was het verstandig om met een volle maag te beginnen. De maag werd gevuld met een broodje hamburger besloten we. Men wist behoorlijk van prijzen want voor een broodje hamburger werd maar liefst drieënhalf euro… ehhh Elfjes gevraagd. De broodjes hamburger bleek trouwens een behoorlijke miskoop want de hamburgers bleken bij nader inspectie een plak boterhamworst te zijn. Yuck!
Het was een drukte van jewelste op de fair. Pasula en ik hebben weinig van de fair gezien want eigenlijk waren we alleen maar bezig met het maken van de foto’s. Wat liepen er bezoekers in prachtige kostuums rond en ze waren zo verschrikkelijk vriendelijk. Als je vroeg of je een foto van hun mocht maken gingen ze zelfs helemaal voor je staan poseren. Kijk, zo kan het ook nog eens. Wim genoot van de kraampjes en vaak waren we hem gewoon kwijt. Gerard vond alles wel goed en die genoot meer van het heerlijke weer en het prachtig lentezonnetje die zich van zijn beste kant liet zien. En die arme Bianca, die is van de week geopereerd aan haar spataderen en moest wel veel bewegen maar ze mag niet stilstaan, krachtzetten etc. Die was dus constant in beweging. Dat was heel leuk, als een soort van moederkloek probeerde ik mijn kuikens bij elkaar te houden.
De sneupende Wim, kiekende Pasula, zonnende Gerard en bewegelijke Bianca. Maar van al dat geslenter en fotograferen krijg je dorst (en honger natuurlijk) dus besloten we een heerlijk gebakken knoflookbroodje met tzaziki en tomaten/paprika mengsel te nuttigen. Wat een verschil met dat broodje hamburger. We aten bijna onze vingertjes er bij op. De dag vloog werkelijk voorbij en voor we het wisten was het alweer 5 uur en tijd om naar huis te gaan. Een ding weten we wel: Volgend jaar gaan we weer en dan gaan we ook verkleedt. Natuurlijk moest er ook weer wat stoms gebeuren: in de auto vloog de vulling uit mijn voortand. Niet pijnlijk maar esthetisch niet echt verantwoord. Donderdag kan ik gelukkig naar de tandarts maar tot die tijd maar even niet al te hartelijk lachen en uitkijken met eten.