Vanmorgen ben ik mij echt de blubber geschrokken. Ik zit hier lekker achter mijn bureau te werken als ik vanuit mijn ooghoeken een bekend gezicht zie. Nu is dat niet zo heel vreemd, ik ken bijna alle medewerkers op kantoor. Maar je staat wel vreemd te kijken als dit figuur eigenlijk niet op deze plek hoort te zijn. Daar stond ineens een van onze beste vrienden voor mijn neus terwijl de begeleidende collega hem voorstelt als een nieuwe collega. KA-PLOEF. Ik stond als aan de grond genageld. Normaal hoor ik de nieuwe collega vriendelijk te begroeten en een korte uitleg te geven over het inloggen etc. Nu kwam er niet veel meer dan wat gestamel en gestotter uit. Ik was echt helemaal van slag.
Nu had ik het wel kunnen aan zien komen. Enige tijd geleden stond er hier namelijk een interne vacature op het bord en ik had onze vriend die op dat moment werkeloos was hierop geattendeerd en geadviseerd een open sollicitatiebrief te schrijven. Dat heeft hij gedaan maar daarop had hij een afwijzing gekregen. En gisteren kreeg hij een telefoontje of hij vandaag op gesprek kon komen en hij is direct aangenomen. Die vuile gluiperd heeft mij gisteren dus even niet gewaarschuwd. Ik ben dolblij dat hij die baan gekregen heeft maar ik ben nog steeds helemaal van slag.