Wat een heerlijkheid. We hadden een heerlijk lang weekend voor de boeg. Maar liefst 3 vrije dagen. Toch zou het geen rustig weekend worden. Eerste pinksterdag hadden we afgesproken om te overleggen over onze vakantie in Italië. Nu zijn we niet zo dol op “normaal” overleg. Nee, onze bijeenkomsten gaan meestal gepaard met een gezellig eetfestijn. Dat was nu ook het geval. Om ervoor te zorgen dat de kokkerellen niet op de schouders van één persoon kwam werden de taken verdeeld. Jelly zorgde voor de pasta met saus en Frank was de wijnmijnheer. Het grootste deel van het koken kwam van Pasula en mij af.
Pasula:
– Kip met kaas en broccoli
– Hamlappen met pesto en citroen
– Ratatouillesoep
– Witlofsalade
– Komkommersalade
Jef:
– Pestobrood
– Brood met zongedroogde tomaten en olijven
– Trostomaten gevuld met ei
– Gemarineerde champignons
– Pastasalade met tonijn
– Kokoseieren
– Truffels
Dat betekende dat Pasula en ik afgelopen zaterdag in een kookmarathon de keukens hadden omgetoverd in een waar slagveld, maar het resultaat mocht er zijn. En zondag hebben we iedereen opgehaald en zijn naar Jelly gereden. Al het lekkers werd uitgespreid op tafel. En echt… We hebben heerlijk gesmuld. Slechts twee recepten vielen wat tegen: De kip/kaas/broccoli en de champignons. Maar de rest.. hmmmmmm. Zo wil ik elke dag wel overleggen. Het was weer heel gezellig en als dit een voorproefje is van onze vakantie dan zit het wel goed. We waren dan ook pas rond middernacht weer thuis.
Gisteren hebben we het rustig aan gedaan, het enige inspannende was een fikse wandeling met de gezinnetjes van mijn broer en zus en hun honden. En terwijl ik er een beetje achteraan tsjokte werd ik overmand door een warm gevoel. Een gevoel van geborgenheid van familie en op dat moment voel ik mij gezegend. Gezegend met Wim, mijn broer, mijn zus en hun gezinnen. Zal dat te maken hebben met het Pinkstergevoel?