Zegt het voort, zegt het voor. Weesp viert zijn 650 jaar stadsrechten… Zegt het voort, zegt het voort…
Afgelopen weekend vierde Weesp zijn 650 jaar stadsrechten dus togen Pasula, Gerard, Wim en ik richting Weesp. Het was nog even spannend of het wel door zou gaan omdat Pasula vrijdagochtend de onderste tree van de trap oversloeg, het gevolg: een gekneusde enkel. Maar al had ze kruipend moeten gaan, Pasula moest en zou mee en dus togen we zaterdagochtend richting Weesp. Er was een historische optocht van anderhalf kilometer lang door de stad, er was een braderie, visrokerij, wijnproeferij, kampement en een historische rechtszitting uit de 18de eeuw en een helikoptervlucht over de stad. We vielen meteen met onze neus in de boter want de historische optocht was al begonnen. Het was natuurlijk stampend druk en wij konden met moeite een plekje vinden om te fotograferen. Jammer genoeg hadden we de helft van de optocht gemist dus het was zo over. We besloten naar het centrum te lopen en daar zagen we de optocht opnieuw langskomen, dit keer vanaf het begin. Pasula en ik wisten een goed plekje te vinden voor de foto’s en we hebben leuke kiekjes kunnen maken. Maar toen sloeg de honger toe, hoewel Pasula en ik liever even bij de ijssalon waren binnengestapt, werd het uiteindelijk de shoarmatent. Het eten was goed en toen iedereen zijn buikje vol had gingen we de braderie over.
Het was een markt vol met oude ambachten. Wolbewerking, bezemmakers, mosterdmakers, kantklossen en houtsnijderij, zilverbewerking. Ik ben daar niet zo heel dol op, maar Pasula en Wim waren in hun element. Terwijl Gerard en ik van een afstandje toekeken, zagen we dat er wat gekocht werd. Gerard en ik krompen al in elkaar, wie werd de pisang met een lichtere portemonnee? Het bleek Gerard te zijn, want Pasula kon zich niet inhouden en had een juwelenkist gekocht want met haar verzameling sieraden werd het een joekel van een ding! We liepen weer verder en ineens voelde ik het. Mijn darmen begonnen te protesteren. Het gevoel werd erger en erger. Het koude zweet liep op mijn voorhoofd. Ik moest en ik moest NU!!!!! Pasula wist wel een lunchroom met toilet en als een juffrouwshondje liep ik met samengeknepen billen achter haar aan. Wat een ramp toen bleek dat het toilet ook nog bezet was, niet zo vreemd met al die drukte. Gelukkig is alles na een penibele 5 minuten goed afgelopen en konden wij onze tocht voortzetten. We sloten de dag af met de historische rechtszitting voor het stadhuis van Weesp. Het geheel werd nagespeeld door de plaatselijke toneelvereniging. Het was een drukte van jewelste en uiteindelijk wisten we een plaatsje te bemachtigen. Maar iemand kwam op het geweldige idee om paling te gaan roken, vlak naast ons. En zo werden we letterlijk weggerookt, hoestend en met een knapperig velletje besloten we maar af te taaien, vooral omdat het ook begon te spetteren.
Tijd voor de ijssalon, Iedereen nam een heerlijke ijscoupe. Ik nam een coupe met sorbetijs en verse vruchten. Mijn ijsje zag er echt verrukkelijk uit, en zowaar.. Er zat een prachtige grote verse zwarte braam bij, het water liep al uit mijn mond. Trots schepte ik hem op mijn lepel en liet hem aan Pasula zien. Ze keek, kwam wat dichterbij, keek beter, pakte hem en stopte hem zo maar in haar mond. Van schrik liet ik mijn lepel vallen mijn mond zakte open… “Wa… wat doe je nou?” Mijn braam, mijn prachtige braam. Mevrouw dacht dat ik hem niet lustte en dat ik hem haar aanbood. We lagen met z’n allen in een deuk. Toen werd het tijd om terug naar huis te gaan. We moesten nog even naar de Makro en daarna zou Pasula een koningsmaal voor ons bereidden en dan.. Het Eurovisie Songfestival. Maar toen ging het mis. In de auto kreeg Pasula heel, heel erge kiespijn. Het zeurde al een tijdje maar nu schoten de pijnen door haar gebit heen. Tja, wat moet je dan??? Dus in de Makro kocht Gerard voor haar een grote fles Bacardi om te spoelen. Terug in de auto mocht ze voorin zitten, de blazers op haar gericht, de airco op zijn koelst en Pasula met de fles bacardi aan haar lippen. Dat hielp!!! Onderweg nog even een stop bij de Mac gemaakt want ik had heel erge dorst gekregen van het ijs. Niemand had dorst en dus reed ik met vier man in de auto door de MacDrive. Wat zal dat mens raar gekeken hebben. Een flesje Spa Rood voor een auto vol, bovendien zat er een aso in de auto met een fles Bacardi aan haar lippen. Wat voor een beeld zal die vrouw van ons gehad hebben.
Die avond moest Pasula van mij direct de weekend-tandarts bellen, met wat tegenzin ging ze mee maar het was niet van harte. Ik bracht haar met de auto en ging met haar mee naar binnen. Net zoals ik is Pasula niet dol op de tandarts en voor de emotionele steun ben ik mee naar binnen gegaan. Ik zal hier niet te veel in details treden, maar voor mijn ogen speelde zich een compleet slagveld af dat meer dan anderhalf uur duurde. Een ware martelweg voor Pasula die zich kranig verweerde. Maar Pasula was van haar kiespijn af, het eten en de helft van het songfestival ging aan onze neus voorbij. Maar in ieder geval was onze zaterdag niet saai.