Oververhitting

Ik was het alweer vergeten, maar met de eerste zonnige dag gisteren kan ik er niet om heen. Die warmte… Die hitte. Yuck!!! Het is misschien voor een heleboel mensen onbegrijpelijk maar van mij hoeft het niet. Hier op het werk hebben we geen airco, zit ik op een halve meter van het raam vandaan waar de hele dag de zon op schijnt. Je raadt het al, instant-sauna!!! Zelfs in mijn dunste t-shirt verschijnen al snel spontaan de zweetplekken. Er heerst in dit gebouw tijdens de hete zomermaanden dan ook maar één advies: Mañana, mañana. Maar wat dacht je dan van de trein? Lekker met z’n allen staan zweten op een vol balkon in een hete, benauwde ruimte tot je sterretjes begint te zien. En als je thuis komt en ‘s avonds heerlijk in je bedje ligt begint die ellende weer opnieuw. Die warme lucht inademen… Brrrr, ik raak dan helemaal in paniek. Was dit vroeger ook al zo? Ik heb toch het idee dat ik met elk jaar slechter tegen die warmte kan. Het liefste lig ik in het zwembad met een heerlijke cocktail binnen handbereik. Eet ik mij suf aan ijsjes, stop mijn hoofd in het vriesvak of verblijf constant in de auto waar de airco op volle toeren draai. Geef mij maar een graadje of 22 met een licht briesje en af en toe een verkwikkend buitje. Of is dat teveel gevraagd?