Soms is het een beproeving om op je werk te komen. Het begon vanmorgen vroeg al. Veel te laat sloeg de deur achter mij dicht. Ik liep de straat uit en vanaf dat punt is het nog zo’n 150 meter lopen naar de bushalte. En je raadt het al, de bus kwam er nog aangesjeest. Ik schatte de afstand tussen de bushalte en mij in, de afstand tussen mij en de bus en het duurde niet lang voor ik besefte dat een sprintje trekken geen nut had. Onder het mompelen van “was ik maar in bed blijven liggen” droop ik af naar huis. Over een klein half uurtje nog maar een keer proberen.
Poging twee verliep een stuk beter, althans… ik was op tijd, de bus niet. En zo kwam het dat ik maar 1 minuut overstaptijd naar de trein had. Het sprintje moest nu wel getrokken worden en met mijn tong op de knieen sprong ik nog net op tijd de trein in, de deuren zoefde al achter mij dicht. Ik was buiten adem en stond flink uit te hijgen. Het oude dametje keek verschrikt achter haar krantje vandaan en zag dat het vals alarm was. Het was maar een arme stakker die bijna zijn trein had gemist. Het was duidelijk te merken dat het zomer was, de mensen waren heel luchtig gekleed. In Almere stapte een echtpaar in de trein. Niet vreemd, alleen was de dame in kwestie van top tot teen bedekt in zwarte… ehhhh… tja, hoe moet ik dat nu noemen… Zwarte, ruime “kleding” en alleen een klein spleetje voor haar ogen was zichtbaar. Omdat ik een gruwelijke hekel aan verplichtingen heb en voor mij vrijheid het grootste goed is, begon mijn bloed te koken. Toevallig was vanmorgen op televisie dat 51% van de Nederlandse de Islam niet zo zag zitten. Ik moet bekennen als ik deze uitwassen zo zie, ik hier ook niks van moet hebben. De vrouw onder deze lappen wordt totaal uitgewist, ze bestaat gewoon niet. Bovendien lijkt het mij met deze hitte ook niet erg prettig. Nee, zoals ik al zei, ik kan heel boos worden over de vrijheidsberoving van deze vrouwen. Maar lang kon ik niet boos blijven want er kwamen twee (waarschijnlijk) Marokkaanse meisjes de trein in en gingen tegenover mij zitten. Kijk, zo kan het ook! De meisjes zagen er leuk uit en voelde zich vrij en ongeremd en zaten voluit te kwebbelen (in het Nederlands).
Een groot deel van Nederland heeft ondertussen vakantie en dat was te merken want toen ik uit wilde stappen, had ik een klein probleempje. Het gehele balkon was gevuld met vakantiegangers, koffers, tassen etc. Ik moest met een hink-stap-sprong bij de deur komen want denk maar niet dat men aan de kant ging. Zij hebben dat vakantiegevoel misschien al, maar ik mag nog zo’n twee maanden ploeteren.