Gisteren was dan mijn echte verjaardag en iedereen nog bedankt voor de gelukwensen. Het is ondertussen een traditie geworden dat we met onze verjaardagen leuke uitjes plannen en aangezien ik nog nooit in Zeeland was geweest, togen we Wim, Pasula en ik naar Kats en Zierikzee. Vanuit Lelystad is het een behoorlijk eindje rijden en na zo’n twee strompelden wij uit de auto. De eerste stop was de Zeeuwse Rozentuin, aangezien ik verzot ben op rozen. Na de gebruikelijke kop koffie (met appelpunt) en een sanitaire stop, liepen wij de rozentuinen in. Het zonnetje liet het nog wat afweten, maar dat weerhield ons er niet van om de ene na de andere foto te schieten. Wij hadden van de week net een nieuwe camera gekocht (Olympus E-500) en deze konden wij mooi botvieren op al het prachtigs dat we zagen. Ook het zonnetje was ons gunstig gestemd en terwijl we door de tuin flaneerde, brak de zon met zijn warme stralen door het wolkendek heen en sloeg hele gaten door de grijze hemelpartij. Het is zo jammer dat ik geen geur-log heb want je wil niet geloven hoe heerlijk het rook. Je begrijpt natuurlijk wel dat we er niet met lege handen zijn vertrokken. Wel moest Pasula nog als bewaker optreden want terwijl Wim en ik wat rozenstruiken aan het uitzoeken waren, liep een stel wilde bejaarden onze rozen te plunderen. Gelukkig hebben we aan Pasula een goede waakhond. WRRAFFF!!!
Omdat we nog wat tijd overhadden, besloten we een kijkje te nemen in Zierikzee. Maar daar moesten we de Zeelandbrug over. Lang, smal en hoog en door mijn hoogtevrees zat ik met klamme handjes achter te stuur en was blij dat ik heelhuids aan de overkant was.
Zierikzee is een leuk pittoresk oud dorpje waar je de auto buiten het dorp kan parkeren. Het zonnetje scheen en wij waren in een dolle bui. Wat kon nog misgaan? Nou, heel wat. Voor de oude kerk stond een modern kunstwerk, twee grote metalen ringen die als een soort spiraal in elkaar waren gedraaid. Er was net iemand een foto aan het nemen van zijn vriendin die in de onderste ring lag. Een leuk idee en in het kader van “beter goed gejat dan slecht bedacht” klom Wim boven op de ring en Pasula vlijde zich in de ring. Maar nog voordat ik het fototoestel in aanslag had, sloeg het noodlot toe. De ring liep schuin af en langzaam maar zeker kwam Pasula in beweging. Met toenemende snelheid schoof ze van het kunstwerk af. Ploep, daar verdween haar kont, een fractie later gevolgd door haar spartelende armen en beentjes. Je kon mij wegdragen. Ik snel er naartoe en daar lag Pasula tussen de metalen ringen in, hulpeloos te spartelen. Dat was lachen, gieren, brullen, totdat we erachter kwamen dat ze zich toch echt bezeerd had. Haar kuit was helemaal opgezwollen maar de bikkel die ze was, ze moest en zou doorgaan. Daar liep ze dan strompelend door Zierikzee alsof ze de wildste nacht vol woeste seks achter de rug had. In een leuk snuisterijenwinkeltje vol mooie stenen, bleek ze een zielsverwant in de verkoopster gevonden te hebben. Op de vraag hoe ze Zierikzee vond, antwoordde Pasula dat ze er niks aan vond vanwege haar valpartij. Als twee oude wijven die in de wachtkamer bij de dokter zaten lieten ze elkaars verwondingen zien want de verkoopster was ook net met haar hand achter de trapleuning blijven zitten. Gut, gut, gut… Pasula had natuurlijk ook kunnen zeggen dat ze onderste boven was van Zierikzee, of dat ze gevallen was voor Zierikzee.
Na een matige avondmaaltijd, waarbij Pasula’s broodje hamburger verzoop in de tomatenketchup, togen wij terug naar de auto. Bijna thuis kwam ik tot de ontdekking dat ik de hele dag nog geen ijsje gegeten had. Wat is dat nou een verjaardag zonder ijsje. Misschien moet ik vandaag mijn onjaardag maar vieren met een ijsje. Allemaal een prettig weekend gewenst en hieronder volgen nog wat foto’s die we met onze nieuwe camera hebben geschoten.