De zege van de Feniks

Het was al sinds donderdagavond dat ik wat van Wim had gehoord. Helaas gaat de accu van een mobieltje niet de volle 6 dagen mee, vooral als je constant gebeld wordt. Ik ontving alleen vrijdagmorgen een kort telefoontje waarin Wim vertelde dat ze niet meer konden bellen. Dus gisteren weinig contact met Wim gehad. Maar ik had het gisteren vrij druk. Al een tijdje maakt onze auto behoorlijk lawaai. Ik dacht dat het de uitlaat was, dus maakte ik mij op voor een ritje naar de Kwik Fit, maar eerst moest ik even mijn broer ophalen voor de boodschappen die we moesten halen. Wij zouden die avond gaan BBQ-en. Nu heb ik totaal geen verstand van auto’s, maar mijn broer lachte mij vierkant uit toen ik vertelde dat mijn uitlaat kapot was. Volgens hem waren mijn achterlagers niet goed dus in de middag heeft hij even naar mijn auto gekeken en inderdaad, er zat speling in de lagers. Dus ik kreeg een briefje mee wat ik moest halen bij de autospecialist en hij zou de lagers er dan zondag inzetten. Ik dus naar die winkel met het briefje. De man achter de balie zette zijn bril op het puntje van zijn neus, las het briefje en haalde een doosje van achteren. “Dat is dan 54 euro 20” zei hij. Terwijl ik naar mijn geld graaide, haalde hij het ding uit de verpakking en liet hem mij zien. Tja, daar lag het, het was een rond ding. Hij had mij net zo goed een onderdeel van een koffiezetapparaat kunnen laten zien en dan had ik nog net zo meegaand geknikt. De BBQ was lekker die avond, al waren de honden vrij vervelend en vonden het erg prettig de net geplante bloemetjes met veel geweld weer uit te graven. Dit vond mijn schoonzusje niet zo leuk en haalde om de haverklap de honden weg bij het perkje, maar die maakte er een spelletje van om zo snel mogelijk terug te keren en lekker verder te gaan. Het eten was heerlijk, maar binnen de kortste keren zat ik bomvol. Om 21.30 belde Paula, die bleef bij mij slapen omdat we zaterdag om 08.00 op weg moesten om Wim en Jacob binnen te halen. We moesten namelijk eerst nog een pitstop maken om Sjoukje, Jacob’s vrouw op te halen. Alles verliep voorspoedig en om 11.30 waren wij bij de finish-plek. Gelukkig waren Wim en Jacob nog niet gearriveerd. We liepen naar de Zeedijk waar we een goed uitzicht hadden op de route en konden een eind in de verte kijken. Na een kleine 10 minuten zagen we ze aankomen. Het liefst was ik naar beneden gerend en huilend in zijn armen gevallen. Je kent het wel, net zoals in die romantische films: in slow motion en dan elkaar zoenend en huilend in de armen vallen terwijl de hele wereld om ons heen lijkt te draaien. Maar hee! Een Jef heeft ook zijn trots, dus uiterlijk zeer rustig liepen Sjoukje en ik hen tegemoet, terwijl Paula besloot een fotoreportage van ons te maken. Toen ik dichtbij kwam zag ik dat Wim op blote voeten liep. Op de weg naar de finish vertelde hij het hele verhaal. Donderdag ging de tocht van Egmond aan Zee naar Callantsoog. Het was weer een behoorlijke tocht maar bij de zeewering bij Petten ging het mis. Wim kreeg heel erge last van zijn voeten en kon niet meer. Hij trok zijn sokken en schoenen uit en zag dat er naast het doorzichtige blaarvocht ook geel-groen pus uitkwam. Tranen sprongen in Wim’s ogen. Zijn wandeltocht en martelgang leek toch ten einde te komen bij Petten. Zo’n moment kan behoorlijk emotioneel zijn, vooral als men zo dicht voor finish moet stoppen. Zijn teen zag er niet goed uit. Dus werd er door de kustwacht een taxi voor hem gebeld die hem naar een huisarts bracht. Deze maakte de wond schoon en knipte het losse vel weg. Wim mocht weer verder lopen als hij wou maar dan moest hij wel op blote voeten lopen. Op dat moment kwam er een speciaal gevoel over hem heen, hij voelde zich herboren zoals een Feniks herboren wordt uit de as. Lopen zal hij en het einde zou hij halen. En dat heeft hij dus gedaan. Anderhalve dag heeft Wim dus op blote voeten gelopen, over de weg en langs het strand. En zo liep hij dus ook door de finish, op blote voeten en met geheven hoofd. Opvallend was dat veel mensen Wim ondertussen konden en hij bekend stond als de blarenman. Natuurlijk kreeg hij veel complimentjes en ik was reuze trots op hem. Ondertussen zijn we net thuis en Wim heeft een heerlijk lang bad genomen, die heeft hij verdiend en ik ga nu een lekkere entrecote met krieltjes en salade voor hem maken. Ons huis is nu weer compleet.