De zondag is bij ons “uitjes-dag” geworden. Elke zondag plannen we wel wat leuks om te gaan doen. Was vorige week nog het Bijbels Openluchtmuseum aan de beurt, waar ik letterlijk uitdreef. Vandaag was het de beurt aan een ander uitstapje. In de krant had ik een klein berichtje gelezen over een “pompoenenfair” in Rutten. Rutten???? Ja Rutten, een klein dorpje in de Noordoostpolder, zo’n 7 kilometer onder Lemmer. Tja, wat moet je daar nu bij verwachten? Ik had geen idee en dat maakte het juist zo interessant voor mij. Vanmorgen stond Paula om 10 uur al voor onze deur want die leek het ook wel leuk. Dus nog even broodjes gesmeerd, drinken meegenomen en op naar Rutten… Het was redelijk makkelijk te vinden en de rit ernaartoe was gezellig. Het bleek te gaan om een pompoenen-kwekerijk midden tussen andere boerderijen buiten het dorp. Een klein wit bordje dat makkelijk over het hoofd te zien was, wees de weg. De laatste boerderij aan het smalle weggetje bleek de juiste te zien.
De fair werd georganiseerd door een stelletje boerenbedrijven in de buurt die veel samenwerken. De fair was niet zo groot en bevond zich in de boerenschuur omdat het weer een onzekere factor was. Er stond een kraam van een <a href="http://www.kwekerij-joosten.nl">Iris- en Hemerocalliskwekerij</a>, Een <a href="http://www.indo-suka.com">bamboekwekerij</a> en natuurlijk de <a href="http://www.kaarsenmakerij-lumina.nl">pompoenenkwekerij annex kaarsenmakerij</a> van Jelly en Jan Dingemans. Helaas waren niet alle pompoensoorten aanwezig (in totaal bijna 100 verschillende soorten) want door de slechte juni-maand duurde alles iets langer werd ons door de gastvrouw zelf uitgelegd. Wij kregen echt een hele uitgebreide uitleg welke soort pompoen geschikt was voor welk gerecht. Nu wil ik al een tijdje verse pompoensoep maken dus dat kwam mooi uit. Ook vertelde de gastvrouw dat de beloofde palingrokerij op zondag niet was komen opdagen en ze eigenlijk lieten stikken. Dat was jammer want Wim en Paula hadden zeker wel een palinkje gelust. Maar ik wist dat er ook een Hongaarse kok aanwezig was, die een heerlijke pompoen-courgettesoep zou maken, met lekker boerenbrood die met een Hongaars wijntje of biertje gedronken kon worden. Nou, dat lokte wel. Dus begaven wij ons naar buiten.
Op het geïmproviseerde terrasje was het rustig, wij waren de enige. Ondertussen was de mist opgetrokken en het zonnetje liet zich van zijn beste kant zien. Aan de zijkant van het terass stond op een speciaal fornuis een grote pan met soep te pruttelen. Ja, het zag er goed uit. Dus Wim en ik gingen voor de soep en Paula wou alleen een wijntje. Ze was trouwens slecht aanspreekbaar want het stikte van de wespen en wespen en Paula gaan niet samen. De tafel werd voor ons gedekt, de soep werd in hangende keteltjes geserveerd met een plak versgebakken brood en spek en de drank. Ik voelde mij een god in Frankrijk. Paula duidelijk niet. Voor geen goud ging ze op haar stoel zitten waar haar glaasje witte wijn al voor haar klaar stond. Toen eigenaar Jan en kok Kasparus zagen hoe panisch Paula op de wespen reageerde kwamen ze direct aan met wespenlokkers en de kok wou zelfs de wespen verjagen. Ik heb mij meesterlijk geamuseerd. Van achter mijn keteltje soep keek ik toe hoe Paula gillend langs kwam gerend met een paar wespen in haar kielzog die wel zin in het spelletje hadden en haar de stuipen op het lijf jaagde. Eigenaar Jan besloot zelfs met een theedoek achter Paula’s stoel te gaan staan om zo de wespen weg te slaan. Heel erg lief en enorm attent. Maar Paula heeft tien seconden gezeten, want de wespen vonden het spelletje te leuk en ondernamen weer een snoekduik op Paula die gillend van tafel sprong en dit keer had ze niet alleen de wespen in haar kielzog maar ook Jan rende erachteraan in een poging om de wespen bij haar weg te slaan, tevergeefs. Er zat voor ons maar een ding op. Ons eten bij elkaar pakken en alles binnen opeten en drinken, waar er amper wespen waren. De lol was er voor Paula vanaf en die trok een spurt van de fair naar de auto, het veilige thuishonk. Toen wij van het erf afreden werden wij uitbundig nagezwaait door Kasparus en Jan. Tja, waar vindt je tenslotte ook onverwachte gratis straat-amusement? Hoewel de fair niet zo uitgebreid was, was het echt de moeite waard. Wat een vriendelijk mensen daar in Rutten. Ze gaven je echt het gevoel thuis te zijn en wij zijn dan ook met pompoen en een Iris vertrokken. In september hebben ze weer een fair, dit is zeker de moeite waard.
Van Rutten ging de reis naar Almere, want Wim had aanplakbiljetten gezien voor een paranormale beurs. Interessant want Paula had in Schotland een aura-foto laten maken en Wim wilde zijn aura ook wel laten fotograferen. Bovendien konden we daarna Paula afzetten bij de verjaardag waar ze moest zijn. De paranormale beurs bleek dus een week later pas te zijn. Maar oh, de verrassing: er was wel een vlooienmarkt. Getverdemme!! Ik ben er weer ingeluisd!!! Na een lekker verkwikkend ijsje bij Mariola gingen we dus op zoek naar de vlooienmarkt. Die hadden we gevonden, het bleek een kleine openluchtmarkt te zijn, waar ook nog eens 2 euro entree gevraagd werd. Belachelijk natuurlijk dat je moet betalen om wat te kopen. Stel je voor dat je ineens een euro moet betalen om de Albert Heyn in te mogen of 50 eurocent om even de zaterdagmarkt over te gaan. Wim is principeel en weigert voor zo’n markt te betalen. Mij hoor je natuurlijk niet klagen, ik vind het allang best. Het was al met al weer een heerlijk dagje geweest. Op naar het volgend uitje volgende week? Zal het de paranormale beurs worden?