Toen de wekker ging kon ik hem wel vervloeken. Met een kreun draaide
ik mij om en zag de tijd, 3 uur. Buiten pikdonker en doodstil maar wij
moesten ons bed uit. Het was de grote dag, vandaag begon ons
avontuur in Disneyland Paris. De planning was om om 4 uur uit Lelystad
te vertrekken, Paula en Gerard op te halen en dan op ons gemakkie door
te rijden naar het land van Mickey Mouse. We liepen lekker op schema
en klokslag 4 uur stapten we in de auto en vertrokken. Eerst nog even de
tank volgooien en toen richting Almere. Het weer speelde niet mee. De
regen kletterde op onze auto terwijl er ook een pittig windje stond. Zou
dit het begin van onze vakantie zijn? Weer of geen weer, wij hadden er
zin in. Onderweg zaten Wim en ik al te grappen dat Paula en Gerard zich
verslapen hadden en dat alle lichten nog uit waren. Maar eenmaal
aangekomen zagen we al een hele zee van licht uit hun huisje stralen.
Gehaast en met een wilde blik in de ogen deed Paula open. Wat bleek?
Uit angst om te verslapen hadden beiden hun wekker gezet en beiden
waren niet afgegaan. Ze waren dan ook nog maar een kwartiertje wakker.
Wij lagen in een deuk terwijl Paula en Gerard door het huis heen rende.
Met een kleine vertraging vertrokken we dan toch richting Frankrijk.
De eerste tussenstop was bij Hazeldonk voor het ontbijt. Paula had ons
lekker zitten maken met haar verhalen over het Mac-Ontbijt. Het water
liep al tussen onze tandjes vandaan. Maar helaas was de Mac pas om 7
uur open. We moesten dus genoegen nemen met mijn eigen gesmeerde
broodjes die ook goed te verteren waren. De reis verliep voorspoedig,
weinig files met uitzondering van de rondweg rond Antwerpen die
helemaal opengebroken lag. Ik had niet verwacht dat er zo vroeg al een
file zou staan. De eerst volgende stop was een mooi wegrestaurant in
Wallonië Een groot en prachtig restaurant boven de snelweg. We kregen
al echt een vakantiegevoel. Het ontbijt smaakte verrukkelijk en met een
vol buikje vertrokken wij richting Frankrijk. Het was wonderlijk, we waren
amper de Franse grens over of de lucht brak open en het goudgeel
zonnetje koesterde ons met zijn warme stralen. Tussen 12 en 1 uur
kwamen we aan bij Disneyland. Tijdens het inchecken kregen we te
horen dat we niet tot 15 uur hoefden te wachten maar meteen naar onze
kamer konden. Dus spullen uitpakken en meteen het park in. Gelukkig
gaat er een bus direct van het hotel naar het park. Bijna hadden we Paula
moeten achterlaten bij de ingang want ze had niet helemaal door hoe het
toegangsysteem werkte en bovendien sloeg ook nog eens de computer
van de toegangspoort op tilt. We besloten om als eerste het treintje te
doen, zodat Paula en Gerard een goed beeld van het park kregen. Helaas
bleef het treintje constant achter bosjes en heuveltjes zodat er weinig te
zien was. Dan maar het park zelf in. We begonnen natuurlijk met de Main
Street. Een gebied vol met winkeltjes en eettentjes dus eerst moesten we
de portemonnee bijvullen. En dat was maar goed ook. Mensen, mensen
wat weten ze daar van prijzen zeg. Toen je nog met Francen betaalde had
je dat niet door, maar nu??? € 5,50 voor een tosti? € 2,60 voor een
Brownie? De prijzen waren om van te schrikken. Wim en ik besloten maar
een broodje te delen en Paula nam een kinder stokbroodje.
Natuurlijk waren we constant Wim en Paula kwijt die van winkel naar
winkel rende. Ze werden er droevig van, zoveel leuke dingen maar zo
verschrikkelijk duur. Gelukkig werden ze weer blij toen aan het einde van
Main Street een paar Disney-figuren stonden: Jafar, Frollo, Maleficent en
nog een paar slechterikken. Een beetje foto’s maken was er niet bij want
als we een foto wilde maken kwamen uit het niets horde kinderen te
voorschijn die allemaal een handtekening bedelde en onbeschofte
ouders die iedereen uit de weg mepte zodat hun telg maar met het
Disneyfiguur op de foto konden. We besloten dus maar richting de
attracties te lopen. Wim wist Gerard te overtuigen om mee te gaan in
Space Mountain. Met mijn gezondheid mag ik helaas niet in dit soort
attracties. Paula en ik gingen dus heerlijk buiten zitten in de
stralende zon. 10 minuutjes later kwamen de heren alweer uit de
achtbaan. Wim met een big smile om zijn lippen en die arme Gerard zag
een beetje groen en geel en zou verder ook geen achtbaan meer ingaan.
Na “Honey, I Shrunk The Audience” en het prachtige kasteel van
Doornroosje was het tijd voor de attracties waar Paula uit haar dak mee
kon gaan. Ze had lol in de draaimolen waar ze op haar peerd op en neer
hobbelde. We lagen in een lachstuip in de draaiende theekopjes, raakte
de weg kwijt in het doolhof en deden nog veel meer leuke dingen. En
toen…. Toen was de koek op. Paula kon niet meer. Ze moest plassen,
zitten en rusten… Dus namen we een hamburgertje (€ 5,95) en wat te
drinken. Het eten en drinken halen is niet altijd even makkelijk. Slechts
een kassa met een lange rij ervoor. Het duurde zeker 20 minuten voor wij
aan de beurt waren. Voor mij stond een Nederlands gezin die ik wel kon
wurgen… Dan staan ze een dik kwartier in de rij, zijn ze eindelijk aan de
beurt en dan moeten ze nog beslissen wat ze willen hebben. Grrrrrrr. Jeffie moest even stoom afblazen. Tijdens het afrekenen komt schoonmama ook het restaurant binnen gelopen en die tuttekop voor me haalt het nog in haar hoofd om te zeggen: “Maaahaaaaa, wil je ook nog wat drinken?”
Op zulke momenten knapt er wat in mijn hoofd en in mijn gedachten
spelen zich heel tekenfilmachtige taferelen af. Ik ga dan volledig door het
lint, geef die treuzeltrut zo’n trap onder haar kont dat ze met een grote
boog door de lucht vliegt en met haar hoofd tussen de pasgebakken
frieten beland terwijl de serveerster van schrik de glazen cola over d’r
heen morst. “Hier heb je je drinken” zou ik dan zeggen. Maar ach, in
werkelijkheid blijf ik de vriendelijkheid zelve, richt mijn ogen ten hemel en laat zacht een “tssss” horen.
In de avond hebben we in het hotel gegeten. Mexicaans. Lekker maar….
Juist, heel duur. Ik zal hier in Nederland nooit meer klagen over de Euro
want in het land van de Franse muis kunnen ze er behoorlijk wat van.
Eenmaal terug op de slaapkamer zijn we bekaf en we duiken het bed in. Er worden grapjes gemaakt over het gesnurk van Gerard en hoe hij iedereen die nacht wakker zou houden. En dan klopt, we zijn de hele nacht wakker gehouden door het gesnurk… van Paula…. Oh mijn God, ik heb nog nooit iemand zo horen snurken. Gelukkig ben ik herrie gewend tijdens het slapen omdat Wim vaak nog TV kijkt terwijl ik slaap. Maar midden in de nacht werd ik wakker van een angstaanjagend geluid: Ggggggggzzzzzjjjjjjj ggggzzzzzz knor knor smak, ggggzzzzzjjjjj eeeeeehhhhhhhhhhhhhhh eeeeeeeehhhhhhhhhhh ggggggggzzzzzzjjjjj…. Mijn God, ze snurkt niet alleen in haar slaap, ze kreunt ook nog… Wim is er ook wakker van geworden en met z’n tweeen liggen we te gniffelen in bed, Gerard heeft ondertussen van ellende het kussen over zijn hoofd heen getrokken en het is hem gelukt om in slaap te vallen.