Vrijdag was het dan zo ver. De lange reis naar Italie stond voor de deur. Een lange reis zou het zeker worden; dik 1400 kilometer. Kwart voor acht in de ochtend begon voor ons het grote avontuur en de eerste kleine reis naar Pasula en echtgenoot in Almere. Daar kwamen we voor een verrassing te staan. Pasula had blijkbaar haar hele garderobe in een enorme hutkoffer gepropt, die we onmogelijk meer de kofferbak in kregen. Maar na wat herpakken in twee kleinere koffer en overleg over en weer wat beter thuis kon blijven, konden we dan eindelijk vertrekken.
De eerste stop was het AC restaurant bij Apeldoorn op de A50, waar we de rest van het reisgezelschap konden ontmoeten. Wat spannend, we leken The Fellowship of the Ring wel. En inderdaad, in het restaurant troffen we Frank, Ernst en Jelly aan. Fris, monter en iedereen had zin in een gebakje om de vakantie te vieren. Na een laatste stop in Venlo om even te tanken (Diesel is in Nederland nog goedkoper dan in Duitsland) gingen we de grens over. We vertrokken in Nederland met mooi weer maar hoe verder we naar het zuiden reden, hoe slechter het weer werd totdat het zelfs begon te regenen. Door de drukte en het slechte weer lag het tempo laag, tussen de 80 en 100 km/uur. Ik loop altijd zo verschrikkelijk te mopperen op de Nederlandse wegen, maar het buitenland kan er ook wat van hoor. Wat een enorme wegopbrekingen met de nodige files. Balen, balen, balen. Maar de sfeer in de auto lijdt er niet onder. Onder het genot van lekker drinken en de nodige hapjes vermaken wij ons wel. Zelfs de plaspauze’s op onsmakelijke toiletten kan ons goed humeur niet bederven.
De overnachting zou plaats vinden in het Franse Mulhouse, maar naar mate de uurtjes weg tikken beginnen we te twijfelen of we wel op tijd aan zouden komen. Om 9 uur ‘s avond zijn we dan in Mulhouse aangekomen, ruim 800 km. van ons huisje. Althans, wij zijn aangekomen. Onderweg zijn we de andere auto kwijt geraakt en die kunnen nu het hotel niet vinden. Paniek, onze aanwijzingen worden niet goed gegrepen en het telefoneren kost een kapitaal. 5 minuten met elkaar bellen koste al 7 euro. Kassa! Wim besloot naar de grote weg te lopen om ze tegemoet te komen, in de stromende regen. Maar helaas, hij had de portemonnee op zak zodat ik weer niet kon inchecken. Ondertussen werd het later en later. Ik besloot ondanks de regen toch maar naar Wim te lopen, balen want omdat de voorspellingen zo mooi waren had ik mijn jas thuisgelaten. Ik liep net buiten het hek van het hotel toen de andere auto eraan kwam, van een totaal andere richting en ze hadden Wim totaal gemist. Het was nog dik 5 minuten lopen voordat Wim in zicht kwam. Kleddernat konden we dan eindelijk inloggen. Het was een heel simpel en goedkoop hotel, met alleen bedden, een tafeltje, spiegel en TV op de slaapkamer. Toiletten en douches bevonden zich op de gang, maar wat kan je verwachten voor 28 euro per kamer per nacht. Terwijl de rest nog even napraatte ben ik naar bed gegaan. Het moment dat ik het matras raakte was ik al vertrokken naar droomland.