Lang leve de moderne techniek. Wat leven we toch in een heerlijke tijd. Digitale televisie met tientallen kanalen, CD’s zodat je kras- en tikloos je muziek kan beluisteren, films in mooie kwaliteit op DVD’s kan bekijken, je prakkie is binnen één minuut klaar dankzij de magnetron en dankzij internet heb je alle informatie binnen een paar muisklikken bij de hand.
Dat doet mij nadenken over de periode dat ik nog jong was (ja, opa Jef vertelt…). Toen was er nog geen internet waarbij je binnen 1 minuut een liedje kon downloaden met een keuze die je hoofd doet duizelen. Nee, toen ik een jaartje of 8 was had ik een cassette-recordertje. Als echte muziekgek zat ik dan met mijn recorder voor de televisie om die liedjes uit Toppop of Op Volle Toeren op te nemen. Maar dat is niet gemakkelijk, kan ik je zeggen met ouders en een jonger broertje en zusje in de buurt. Ze moesten muisstil zijn tijdens de opname. Nou, dat kon je wel vergeten, zodat je juist in dat ene mooie nummer ineens hoorde: “Wil iemand nog wat drinken?” of een harde kuch van broertje of zusje. Een vuile blik naar ze werpen hielp niet want dat resulteerde in geschreeuw of gepraat. Van binnen zat ik mij dus op te vreten. De geluidskwaliteit was belabberd, de liedjes waren nooit in het geheel te horen en bovendien klonk regelmatig de stem van mijn familie erdoor. Dan hebben de muziekliefhebbers het tegenwoordig een stuk makkelijker. De computer haalt met ongelofelijke snelheid eentjes en nulletjes binnen die hij omtovert tot muziek.
De jeugd vindt dit de normaalste zaak van de wereld. Velen weten niet eens wat een single’tje was, cassette-bandjes wat was dat al weer en als je het over een spoelen-recorder hebt kijken ze helemaal of ze het in Keulen horen donderen. Het is nu allemaal CD en MP3 wat de klok slaat. En ik moet zeggen, ik ben er ook blij mee. In december heb ik een MP3-speler gekocht zodat ik in de trein lekker naar muziek kan luisteren en mij niet hoef te ergeren aan al die bellende mede-reizigers. En ik moet eerlijk bekennen… Wat een heerlijkheid, ruim 13.000 nummers passen op zo’n klein apparaatje. Dat had dat jochie die met zijn recordertje voor de TV zat, nooit kunnen denken dat dit ooit mogelijk was. Lang leve de moderne techniek.