Tja, het leven kan soms raar lopen. Dat merkte ik gisteren toen de telefoon ging. Mijn schoonmoeder aan de telefoon. Ze bracht slecht nieuws. Onze dominee uit Friesland is afgelopen donderdag overleden en wordt vandaag begraven. Zulk nieuws komt hard aan. De goede man was pas 61 jaar. 3 weken geleden stond hij nog vrolijk op de kansel te prediken. Toen werd hij ineens ziek, erg ziek en werd naar het ziekenhuis gebracht. Na onderzoek kwamen ze erachter dat hij leverkanker had. Hij had nog maar 5 tot 10 dagen te leven. Hij mocht uiteindelijk nog maar 8 dagen meemaken.
Helaas hoorde wij het pas gisteren zodat ik niet meer naar de begrafenis kan. Hoewel hij dominee was van een gereformeerde kerk, was hij zeer vrijgevochten en het was ook hij die ons twee en half jaar geleden voor de kerk heeft getrouwd. Hij heeft er toen hard voor gevochten om toestemming te krijgen van de kerk. Hij was dan ook een zeer vriendelijke man die voor iedereen een goed woord had. Een toegewijde en vriendelijke man, die het niet verdient om zo jong te moeten sterven. Maar is het spreekwoord dan ook niet dat de goeden het eerste gaan en onkruid niet vergaat?