Een paar dagen geleden had ik het over mijn angst om te slapen en voor de narcose. Dit heeft natuurlijk een diepere oorzaak, namelijk een angst voor de dood. Het idee dat het POEF afgelopen is en je eeuwig niet meer zal bestaan. Als ik daar over na denk kan ik echt een angstaanval krijgen. Tja, de gedachte van je eigen sterfelijkheid kan confronterend zijn. Dit had ik al op zeer jonge leeftijd, dus op 12-jarige leeftijd besloot ik om op zoek te gaan. Is er meer? Is er leven na de dood? Bestaat er een god? Ik begon mij dus te verdiepen in, voornamelijk, de parapsychologie. Vanaf dat moment was mijn interesse gewekt. Ik heb heel wat boeken versleten en bijeenkomsten bijgewoond. Natuurlijk zit er veel onzin zitten en moet je toch met je beiden voeten op de grond blijven staan en niet wegzweven. Toch was ik een bepaalde periode heilig overtuigend in een soort van leven na de dood. Maar toen mijn moeder plotseling overleed was het ineens leeg. Geen gevoel alsof ze bij me was en toen ze nog leefde hadden we afgesproken dat ze zou laten merken dat ze er nog was. Je begrijpt het al, niks nada niente.. En met de dood van mijn moeder stierf er ook een stukje in mij, een stukje waar ook mijn “geloof in leven na de dood” in zat. Eigenlijk hou ik mij de laatste tijd niet meer bewust bezig met parapsychologie. Het enige wat ik af en toe nog doe is tarotkaarten leggen, maar dan alleen op uitdrukkelijk verzoek en niet om even mijn kunstje te doen in het kader van de algemene lol.
Gisteren hadden we een afspraak met Jelly, ze was een paar weken geleden op reis naar China geweest dus werd het tijd om bij te kletsen. Ook Frank ging mee naar Jelly. Dus eerst een pitstop gemaakt in Amsterdam om Frank op te halen. Frank is “professioneel” tarotkaartlegger, het is voor Jelly dan ook altijd plezierig als Frank mee komt want Jelly vindt dat heel interessant en zo af en toe probeert ze zelf ook kaart te leggen en doet dat niet slecht voor een beginner. Ook gisteren liep het weer uit op tarotkaart leggen. Best interessant niet zo zeer het kaartleggen zelf maar meestal lopen dit soort sessies uit op diepe en heftige gesprekken en dat is eigenlijk veel interessanter dan te weten hoe het in de toekomst met mijn liefdesleven, werk of weet ik veel zal gaan. Ik leef de dag van vandaag en de toekomst is voor mij nog een grote verrassing en ik probeer dat ook zo te houden. Zouden jullie al willen weten wat er in het verschiet ligt voor je?