Een driewerf hoera voor de NS!!! Meen ik dat? Nou nee… Laat het mij uitleggen… Gisteren was het weer de eerste werkdag na het weekend. Door de zware anti-bioticakuur van vorige week waren mijn darmen behoorlijk over de rooie. Dat resulteerde in heftige buikpuin en constant naar het toilet lopen. Gisterenmorgen stond ik even in twijfel, ga ik naar mijn werk of meldt ik mij ziek? Ik besloot dat het weinig uitmaakte om met buikpijn op mijn werk te zitten of thuis op de bank. Ik besloot dus maar weer in de rol van loonslaaf te treden. Natuurlijk had ik later de dag weer spijt en heb wel de dokter gebeld. Die zei dat de buikpijn kwam omdat mijn darmen geïrriteerd waren door de anti-biotica en dat ik medicijnen kreeg.
De dag vloog gisteren gelukkig voorbij en voor ik het wist was het vijf uur. Een paar minuten over vijf, ik had de jas al aan, ging de telefoon. Het was Nancy die mij waarschuwde; ze had gehoord dat er een treinstoring was tussen Almere en Lelystad. Met het lood in de schoenen liep ik naar het station. Er stond niks op de borden en de trein kwam netjes op tijd. Maar helaas, Nancy had gelijk. Normaal rijdt mijn trein in een stuk door naar Lelystad centraal. Een ritje van zo’n 40 minuten. Nu reed de trein niet verder dan Almere Centraal. Daar moesten we overstappen op de stoptrein richting Almere Buiten, alwaar bussen klaar stonden om ons naar Lelystad te vervoeren.
De stoptrein naar Almere Buiten verscheen 10 minuten te laat en was al overvol terwijl het perron zwart zag van de reizigers. Met een beetje wrikken paste de meeste wel in de trein. Oh ja, het duurde ook nog eens zo’n 10 minuten voordat de trein vertrok. Eenmaal in Almere Buiten aangekomen stroomde de trein leeg. Mensen trokken een spurt naar de bushalte. Omdat ik geen zin had om nog langer te wachten, hobbelde ik zo goed en kwaad als het kon met de horde mee. Ik heb een uithoudingsvermogen van likmevestje dus buiten adem kwam ik aan op de bushalte, waar ik bijna stijl achterover viel. Bij de halte stonden zeker al zo’n 500 reizigers te wachten op vervoer naar Lelystad. Een bus was in de omgeving niet te bespeuren. Twee medewerkers van de NS probeerde de boel in goede banen te leiden maar slaagde er niet echt in. Ze stonden daar tegenover een geërgerde menigte die maar aan een ding konden denken: Zo snel mogelijk naar huis. Na zo’n 10 minuten kwam de eerste bus in zicht. Hoera! Zeker 50 mensen konden naar huis, de resterende 450 personen moesten nog even wachten. In het begin kon ik nog wel lachen om de hele situatie, maar toen na 10 minuten twee bussen achter elkaar aankwamen en de tweede bus verderop zijn deuren openen en de net aangelopen reizigers zo konden instappen terwijl de mensen voorin in de rij al zeker meer dan een uur stonden te wachten, ontstond er heibel. Scheldkanonnades, ruzie, boze gezichten. Nee, de sfeer werd grimmig en de regelende NS-er moest het ontgelden: “Hee lul, je moet niet weglopen maar de boel regelen. Ik sta hier G*dverd*mme al meer dan een uur te wachten” Dat was nog een van de beschaafdste verwensingen die de goede man te horen kreeg. 5 minuten later werd hij afgelost en overspannen verliet hij de bushalte.
Het duurde meer dan een uur voordat ik een plekje in een bus had veroverd. Moeilijk want de mensen begonnen vanaf de zijkant naar voren te dringen en duwde iedereen opzij. Maar met mijn 1.95cm laat ik mij niet zo makkelijk omduwen. Meer dan anderhalf uur te laat kwam ik in Lelystad aan. Gelukkig had ik Wim gebeld en die had mij van het station opgehaald. Verdaasd zat ik in de auto. Nee, zo een dag heb ik nog nooit meegemaakt. Wim moest nu echt naar huis racen want al die tijd stond ik met een pittige darmkramp in de rij en twijfelde of ik wel met droge broek in Lelystad aan zou komen. Nogmaals, NS bedankt voor het goed regelen van alternatief vervoer naar Lelystad!!