Een dagje Amsterdam

Gisteren zijn we een dagje naar Amsterdam geweest samen met mijn zus, zwager en nichtje. Het was eigenlijk de bedoeling om naar Essen, Duitsland te gaan naar de kerstmarkt. Maar omdat we beiden niet lekker in ons vel zaten werd het dus Amsterdam. De auto werd aan de rand van de stad geparkeerd en dan met de tram richting binnenstad. We stapte uit op het Koningsplein bij de bloemenmarkt. Ons uitje begon goed want men deelde daar bekertjes met Cool Best Light uit. IJskoud maar oh zo lekker. Hmm, waarom konden ze geen bekertjes warme chocolademelk uitdelen, bromde mijn zwager. Ja, hij is het lichtpuntje van de familie. Met een tussenstop bij de McDonalds voor een plasje (ja, ik heb mij kunnen inhouden) ging de route naar de Kalverstraat. Natuurlijk moest ik even stoppen bij de V&D voor een heerlijk stuk focaccia met tomaat en een knoflookbrood. Het is best wel een nadeel om met 5 man sterk Amsterdam in te duiken want iedereen heeft zijn eigen favoriete winkel. Aangezien de meeste de Jordaan in wilde, liepen we nogal vertraging op. Uiteindelijk belandde we dan in de Jordaan. En wat schertste mijn verbazing toen ik daar tegen Puccini Bombini aan liep. Mijn mond viel open en een gouden gloed scheen mij tegemoet. Ik zakte op mijn knieen en was als in een trance. Wie is Puccini Bombini hoor ik je nu denken. Ongelovige!!! Barbaar!!! Puccini Bombini is het Mekka op het gebied van chocolade. Nee, dat zeg ik verkeerd. CHOCOLADE in hoofdletters. Toonaangevend en behorend tot de besten ter wereld. Tot nu toe had ik de verleiding kunnen weerstaan, maar nu ik op dieet ben. Nee, ik zou… Nee, ik moest… Wim probeerde mij nog tegen te houden, maar ik rukte me los en rende op een drafje op het chocoladeparadijs af. De zoet-bittere geur kwam mij al tegemoet. De man in de winkel was zeer behulpzaam en vroeg meteen of hij mij kon helpen. Nou dat kon hij. Eerst vroeg ik voorzichtig de prijs. Want ik had gehoord dat de lekkerste chocolaatjes in de wereld niet goedkoop waren. En dat klopte, € 4,95 per ons. Daar zaten dan 3 bonbons in. Ik kocht er zes, 3 stuks van elke smaak twee (een voor Wim en een voor mij). Natuurlijk mag ik ze eigenlijk niet hebben in verband met mijn dieet. Maar als ik er een per dag zou eten als dessert zou het wel mogen, 1 – 2 x per week. Gisteren was dus de eerste aan de beurt en ik moet zeggen: Het smaakte geweldig. De ontberingen van die verdere voettocht door de Jordaan langs antiquariaten in soms stinkende kelders nam ik voor lief, net zoals de overvolle tram op de terugweg naar de auto. Ik had eindelijk mijn Puccini bonbons.