Het was vandaag weer een lekker dagje. Je kent het wel, zo’n dagje dat van alles gebeurd. Deze week ben ik begonnen om 5 halve dagen te werken. Dit om zo langzaam weer op te bouwen om dit jaar nog fulltime weer aan de slag te gaan. En laat ik vandaag nou meteen lekker met mijn neus in de boter vallen. Brandoefening! Dit om onze bedrijfshulpverleners alert te houden. Opeens werd mijn collega Tom weggeroepen omdat er rook uit een van de kamers kwam. En ja hoor, er moest worden ontruimd. De gangen en kamers vulde zich met dikke rook terwijl de alarmbellen loeide. Gelukkig hangt mijn jas binnen handbereik, snel gepakt en met een aantal giebelende collega’s de trappen af naar buiten. Op het grote plein voor ons kantoor stroomde de mensenmassa toe. Uit alle gaten en kieren van het pand kwamen de collega’s. Tja, in dit soort “noodgevallen” mogen ook alle nooduitgangen gebruikt worden. De rokers van aanlengde gebouwen, die buiten in de kou hun sigaretjes moeten roken, keken nieuwsgierig toe wat er aan de hand was. Helaas waren niet alle collega’s in de gelegenheid om hun jas te pakken en stonden een beetje verloren en blauw van de kou te berusten in hun lot. De BHV’ers hadden goed werk verricht. Het opperhoofd Anita mocht met de megafoon de hele boel dirigeren. We moesten kijken of wij collega’s miste. En verrek, laat ik toch mijn chef Jaap missen. Nee, niemand had Jaap gezien. Verdorie, die ligt natuurlijk boven in een hoekje nog na te smeulen. Maar de ene zijn dood is de ander zijn brood. Promotiekansen voor Jeffie. Helaas voor mij maar gelukkig voor Jaap was dit maar een oefening. Na de oefening mochten alle 200 medewerkers weer naar boven. En wat schetste mijn verbazing, mijnheer Jaap zat gewoon in zijn kamer door te vergaderen met gasten terwijl de rookflarden om zijn oren zweefde. De bikkel!!! Door de oefening was ik wel bijna te laat voor de trein en moest toch nog even snel rennen.
Vanavond was het weer Paula-avond. Eerst natuurlijk koken. Ditmaal werd het stamppot rauwe andijve, aangemaakt met wat roomkaas en gerookte kipfilet. Paula en Wim kregen er een speklapje bij. Terwijl ik toch al met het eten bezig was, ook meteen een speculaascake met Amaretto gemaakt. Na het eten was het dus tijd voor koffie met cake voor Wim en Paula. Jeffie mocht toekijken maar was wel bevredigd met het resultaat: een smikkelende en smullende Wim en Paula. Paula werd volgens haar eigen woorden vanavond niet bevredigd. Wat was het geval: Vanavond was deel 2 van De Fabriek-avond. Vorige week hebben we de eerste drie afleveringen van deze reeks bekeken. Dat viel Paula zeer zwaar want het tempo was lager dan ze gewend was. Maar Paultje is een doorzetter en ze moest en zou ook de laatste drie afleveringen bekijken. Twee en half uur, ze had zich erop voorbereidt en was volledig geacclimatiseerd, volledig in rust en op 33 toeren. En warempel, ze vond het zelfs leuk om naar te kijken. Helaas is Paula een kijker waarvan films en series altijd een afgerond en happy end moeten hebben. Dat was dit keer helaas niet het geval. Terwijl de eindtune uit de speakers denderde riep Paula met hart en ziel: Dat ze het helemaal niet bevredigend vond. Verdorie!! Wim en ik helemaal in paniek. Wij hebben Prinses Pasula niet kunnen bevredigen… De zin was haar mond nog niet uit of we lagen alle drie in een lachstuip. Niet bevredigd en ze had vanmiddag nog wel een boom opgezet, een kerstboom dan wel te verstaan. Zal ik haar zo nog even gaan bevredigen met een plakje cake???