Het is ondertussen alweer een dikke twee weken geleden dat de zeebeving in Azië plaatsvond. Een enorme natuurramp waarbij het wassende water duizenden mensen heeft weggespoeld. Op TV konden we allemaal de afschuwelijke beelden zien en heel de wereld stond op zijn kop. Vele landen gaven miljoenen aan de noodlijdende landen. Maar ook de bevolking sprong op de barricades en stortte gul op giro 555. Het hoogtepunt was wel afgelopen donderdag met een uitgebreide TV- en radioactie. Dit leverde meer dan 100 miljoen euro op.
En toch… Ik moet er de afgelopen dagen constant aan denken. Waarom… Waarom geeft de Nederlandse bevolking zo veel? Waarom wordt er zoveel aandacht aan besteed? Dit klinkt heel cru, maar zo is het niet bedoeld. Ik probeer altijd de reden te vinden. Waarom wordt er juist voor deze ramp zoveel gedaan? Dat is iets dat mij bezig houdt. Het lijkt wel of er een ware volkshysterie plaats vindt. Je hoeft maar een krant open te slaan: Giro 555. In elk reclameblok: Giro 555. De NS besteedt via hun informatieblokken aandacht aan Giro 555 etc. In elke winkel staat wel een collectebusje om geld te doneren voor giro 555 en ranzige personen staan met tweehandscollectiebussen bij supermarkten ook geld op te halen voor giro 555.
Afgelopen donderdag was ik aan het luisteren naar Radio 2, Frits Spits. Hij had een beller voor het spelletje. Natuurlijk kwam de vraag weer die ik in elk programma langs hoor komen: Heb je al geld gestort voor Giro 555. “Ja” zei de goede man, “10 euro”. Er volgde een korte stilte. “10 euro maar” vroeg mijnheer Spits met ongeloof en walging in zijn stem. Hakkelend en beschaamd moest de man uitleggen dat hij maar een zeer beperkte beurs had en dat hij blij was dat hij wat had kunnen geven. Ik voelde plaats vervangende schaamte. ‘s Avonds gebeurde het weer. Ditmaal bij RTL Boulevard. Beau had een vastgoedhandelaar aan de telefoon die vanuit zijn bedrijf 30.000 euro doneerde en uit eigen zak ook nog eens 30.000 euro gaf. Maar dit was niet genoeg voor mijnheer Beau want iemand in de vastgoed was stinkend rijk en kon best nog wel meer geven. Ook Harry Winter die in de uitzending al vertelde dat hij nu niet doneerde omdat hij al flessen water naar het rampgebied had gedoneerd wordt voor krentenkakker te kijk gezet. Voor mij was de toon gezet en de TV ging de hele avond uit.
Half Nederland is gek geworden. Bedrijven proberen elkaar af te troeven en willen het publiek laten zien hoe humaan en medelevend ze wel niet zijn want dat is goed voor het imago. Maar ook de burgers blijven niet achter. Acties worden op touw gezet, verenigingen organiseren van alles om maar geld op te halen. Iedereen trekt meteen zijn portemonnee.
Waarom? Per dag sterven duizenden kinderen van de honger. Per dag gaan duizenden mensen dood door kanker. Over een aantal jaar is een derde van de bevolking van sommige Afrikaanse landen overleden aan AIDS. Waarom springt de bevolking daar niet voor in de bres? Met het enthousiasme en het geld dat nu wereldwijd gegeven wordt hadden we een eind aan de hongersnood kunnen maken? Waarom gebeurd dat niet? Zijn wij immuun geworden voor de allang bekende beelden van de hongerige zwarte kinderkopjes die ons met smekende oogjes aankijken? Zijn we daar voor afgestompt en denken we dat het bij het beeld van de wereld hoort? Moeten wij alle miljoenen Aids-patiënten en verteerde kankerpatienten bij elkaar drijven voordat onze ogen geopend worden voor hun ellende en de tragedies die plaats vinden? Reageert de wereld misschien zo heftig omdat de ramp in Azië iets nieuws is? Tsunami’s kennen wij nog niet zo goed als ramp? Of voelen wij als waterland ons misschien verwant? Is het soms de massaliteit van deze ramp waardoor wij zoveel geven. Is de ellende van 1 gezin die omkomt in een ramp erger dan 1 die bijvoorbeeld in Lutjebroek door een brand om het leven komt. Het is al langer bekend dat wij ons allemaal laten beinvloeden door de media, die besteed natuurlijk veel aandacht aan deze ramp en we worden gedoctrineerd door de media en bekende (en minder bekende) Nederlanders om maar vooral diep in onze buidel te tasten zonder maar enige idee te hebben waar het geld naar toe gaat en wat er mee gebeurt.
Ik zal de laatste zijn die iemand veroordeeld omdat hij/zij wel of niet doneert op Giro 555. Maar ik blijf zitten met de vraag waarom er juist zoveel voor Azië gebeurt, een natuurlijkramp. Dit terwijl er zoveel dingen zijn om je druk voor te maken en te doneren: hongersnood, aids, kanker, het milieu. Waarom maakt men zich hier niet druk om? Zaken waar er zeker meer mensen aan overleden zijn dan de hele ramp in Azië en zeker nog veel meer zullen er nog aan sterven. Geven voor Azië is goed maar laat je niet opnaaien door de massahysterie en de media en verschiet niet al je kruid. Er zijn nog zoveel zaken om voor te strijden!!