Er zijn een paar onderwerpen die je beter niet kan aansnijden op een weblog. Dat zijn de zogenaamde “hete” onderwerpen die vaak eindigen in een ja/nee spelletje of kan uitmonden in een fiks meningsverschil. Zo is het ook bijzonder heikel om het over iemands politieke voorkeur etc te hebben. Zo was het een zeer lange periode niet kies om het te hebben over allochtonen want als je maar even iets negatiefs zei, liep je meteen het risico meteen bestempeld te worden als racist. Vooral in de jaren ’70 tot en met ’90 werd kritiek op het vreemdelingenbeleid niet getolereerd door de heersende politiek. Commentaar was niet nodig, integratie blijkbaar niet te belangrijk en het liep allemaal wel los. Maar de meningen werden na 11 september 2001 bijgesteld.
Nu, in het begin van de eenentwintigste eeuw maken wij de balans op van de mislukte integratie en soft beleid met betrekking op integratie. En het is een trieste balans. De meerderheid van de vrouwen in de Blijf van mijn Lijfhuizen bestaat uit allochtonen vrouwen. 51% procent van de bajesklanten bestaan uit allochtonen terwijl het landelijke percentage slechts onder de 10% ligt en ook de werkloosheid onder allochtonen is schrikbarend hoog. In vele moskeeën wordt haat gekweekt naar alles wat anders is. Maar de meeste problemen worden veroorzaakt door een (hopelijk klein) groepje Marokkaanse jongeren. Dagelijks maak ik de problemen mee op het treintraject dat ik elke dag bereis. Maar de druppel was het persbericht dat ik vanmorgen las. In Rotterdam is er weer eens een 38 jarige man overleden door zinloos geweld. Hij nam het voor een ander op die ruzie kreeg in een overvolle broodjeszaak. Toen de man naar buiten ging werd hij gepakt. Terwijl hij op de grond lag te vechten voor zijn leven, werd het ambulancepersoneel gehinderd door een stelletje Marokkaanse jongeren. Zo’n twintigtal van dit soort galbakken ging rond de stervende man staan zodat het ambulancepersoneel er niet bij kon terwijl ze naar de gewonde man op de grond riepen “ga maar dood, ga maar dood”. De man is een paar uur later daadwerkelijk gestorven.
Ook was het gisteren weer eens raak in de hoofdstad. Een Marokkaanse jongen griste een tas van de achterbank van de auto van een vrouw, die met haar auto de achtervolging inzette en de scooter waarop het tweetal zat op een of andere manier aanreed waardoor een van de dieven overleed. Nog voordat de precieze toedracht bekend werd was het hommels. Marokkaanse jongeren begonnen te schelden en tegen de afzetting aan te trappen. Natuurlijk werd de vrouw weer meteen beschuldigd van moord, racisme etc. Er wordt waarschijnlijk vergeten dat de jongen wel bij zijn vrienden bekend stond als notoire tasjesdief.
Ik ben dit gedrag echt spuugzat en dan heb ik het nog niet eens gehad over de moord op Theo van Gogh en de bedreigingen van Hirshi Ali, Wilders. Het is duidelijk dat er een probleem is met sommige Marokkaanse jongeren. Dit is geen discriminatie maar zijn pure feiten. Ik denk dat het tijdperk van de discussie afgelopen is, het is nu tijd voor actie. Het streng optreden tegen deze delinquente groepering voordat het echt te laat is. Voordat de goede onder de slechte moeten gaan lijden.