De prinses op de korrel genomen

Prinsessen? Wat moet je er mee? Ook weblog is in het bezit van een diva van koninklijke bloede. Prinses Pasula is haar naam en huist hier op het internet in haar koninklijke paleisje gevuld met adellijke webloggers. Nu is alles leuk zolang de prinses maar in haar s**pkasteeltje blijft, maar vandaag werd ze door haar privé-chauffeur bij ons gebracht. Want ik had haar vorige week zuurkool beloofd en een ieder weet dat hij zijn belofte aan een prinses moet nakomen want de wraak van Prinses Pasula kan vreselijk zijn, vraag maar aan Prins William. Ten eerste kwam ze, zoals adellijk betaamd, schandalig laat binnen. Terwijl ik mij schandalig stond uit te sloven in de keuken werd ik de kamer in gesommeerd. Onze “koninklijke hoogheid” had in haar bolletje dat wij haar log over het hemelbed moesten zien. Tegenstribbelen hielp niet. En je begrijpt het al, kom ik terug in de keuken is de boter verbrand. Mopperend kan ik de boter weggooien en daar komt het nieuwsgierige prinsesje al op de herrie af. En als ze hoort dat zij verantwoordelijk voor het aanbranden van de boter schiet ze in de lach. “Jus is toch niet nodig”? kirt ze… Hallo!!!! Wat is nu zuurkool zonder een kuiltje met jus? Licht geïrriteerd en in de war door het gehinnik van Prinses Pasula snij ik een grote klont boter af die ik in de consternatie niet in de lege pan smijt, maar hoppa… In de pan met de kokende melk.. Tja, toen hield prinses Pasula het helemaal niet meer droog. Doorgelopen mascara en bijna in haar koninklijke slip geplast van het lachen. En ik? Snel prikte ik de klont boter die in de melk klotst aan een mes maar de klont was al tot een lullig klontje gesmolten. En ach, de stamppot smaakte wat romiger maar lekker. Mijn koninklijke zuurkool was toch nog goed gekeurd. Een beetje van mezelf en een beetje van Prinses Pasula.