Mensen die mij kennen zullen waarschijnlijk nu met hun ogen rollen als ze zien dat ik het wil gaan hebben over voetbal. Of om preciezer te zijn: sport in het algemeen. Verwacht van mij dan ook geen lofzang op het voetbal, hockey of synchroon zwemmen. Nee, ik moet absoluut niks van sport hebben. Dat begon al vroeg. Gym op school.. Oh, wat had ik er een hekel aan. Ik was zo stijf als een plank. Bij voetbal werd ik als een der laatste gekozen, bij touwklimmen kwam ik niet hoger dan de knoop en over de ringen al niet te spreken. Met die grote kolenschuiten van mij bleef ik altijd met mijn voeten hangen in die krengen. Nee, het sporten was niet aan mij besteed. Wat was het een geluk bij een ongeluk toen ik in de tweede klas voortgezet onderwijs jeugdreuma kreeg en geen a-symetrische bewegingen meer mocht maken. Ik vertaalde dit natuurlijk naar mijn gymleraar in een iets andere vorm: helaas, ik mocht niet meer gymmen. Sneu voor mij he…
Maar mijn grootste antipathie tegen sport heb ik wel opgelopen door mijn vader. Mijn vader was een ware sportfanaat. Niet dat hij zo verschrikkelijk sportief was. Nee, in zijn jongere jaren heeft hij wel gevoetbald en aan tafeltennis gedaan, maar in onze jeugd was dat al afgelopen en de enige sport die hij nog beoefende was dammen. Nee, mijn vader was meer het passieve type. Dat hield in dat elke sportuitzending op TV en radio niet gemist mocht worden. Als kleine kindertjes mochten wij geen eigen programma’s bekijken als er sport op de TV was. Een leuke film of spannende serie. Vergeet het maar, pappa kijkt sport. Veel lawaai maken? Vergeet het! Voor het beeld lopen? Uit den boze! Nee, mijn vader keek alle sportuitzendingen en op zondag luisterde hij tegelijk ook nog eens via een oortje naar “Langs de Lijn”. Het was niet alleen voetbal wat de klok sloeg. Nee, ook het wielrennen, schaatsen, tennis en noem maar op. Die ellendige tune van Studio Sport, oh mijn god wat een hekel had ik eraan. En nu nog, als ik de eerste tonen hoor, lopen de rillingen over mijn rug.
Bij ons thuis komt er dan ook geen sport op TV of radio. Ik heb in mijn jeugd genoeg sport gehad voor een heel mensenleven. Gelukkig houdt Wim ook niet van sport zodat er op onze TV alleen leuke dingen te zien is. Geen schaatsen, geen tennis, geen Olympische spelen en vooral GEEN voetbal!
Share this: