Mamma mia, here we go again… Dat moet Pasula zeker gedacht hebben toen ze zaterdagmorgen opstond en ook wij wisten dat er die dag wat speciaals op touw stond. Het was die dag namelijk tijd voor de musical “Mamma Mia”. Voor ons de eerste keer, voor Pasula de tweede. Het was nog een kerstcadeau van Pasula. Dus begin in de middag reden we naar Almere om Pasula op te pikken, daar kregen we te horen dat we eerst een tussenstop in Nieuwegein moesten maken want ze had daar een jas bij vrienden laten liggen. Nu heb ik hier al eerder verteld over het geweldige richtingsgevoel van Pasula (not!!!) dus was ze verstandig genoeg om een printje te maken van de routeplanner. Dat was maar goed ook want opeens kirde ze “Ik ken het hier, dan moet je hier linksaf”. Gelukkig stond er op de uitdraai dat we nog een stuk rechtdoor moesten en toen rechtsaf. Kortom, met “slechts” een kleine omweg kwamen we op de locatie aan. We werden vriendelijk ontvangen met koffie en thee. We kwamen binnen in een huis vol met dieren. Schildpassen, muizen, kippen, konijnen, een hond, katten en een nest pas geboren kittens. De kleintjes lagen op de bank te slapen. Ze waren zo vertederend en een van de kleintjes kroop helemaal tegen mij aan, begon te spelen en zag mijn vinger voor een lappie vlees aan waarin hij flink kon bijten. Mijn hart smolt en het liefst had ik hem mee genomen, maar ja kleine katjes worden ook en bovendien moesten we ook nog naar Mamma Mia, dus we namen weer afscheid en reden richting Utrecht om eerst nog even de stad in te gaan. Onderweg was het vrij druk en ik kon recht door of rechts af. Op de vraag wat ik moest doen, antwoordde Pasula “rechtdoor” waarna ik een ruk aan het stuur gaf en rechtsaf sloeg. Ervaring heeft geleerd dat je in het verkeer altijd juist NIET naar Pasula moet luisteren.
Na de auto voor de Jaarbeurs geparkeerd te hebben, togen wij naar Hoog Catherijne alwaar Pasula een weblogger meende te herkennen in de verte. Ondertussen had ik trek gekregen en besloot wat te gaan eten bij een Chinese tegenhanger van de MacDonalds. Pasula en Wim hoefde niks te hebben, behalve een cola. Pasula zou wel een patatje van mij pikken. Maar Jeffie nam lekker een satestokje met nasi, verder zat er nog een eiprutje bij en groente met champignons erdoor. YUCK!!! En terwijl ik aan het eten was begon Wim aan mijn ei te knabbelen en Pasula de groentes weg te werken. Nee, nee, mijn gezelschap hoefde niks en uiteindelijk zaten ze te vechten om mijn eten en het duurde niet lang of de twee zaten het eten van elkaar’s vork af te pikken zodat de groente om mijn oren vloog, zeer te vermaak van de klanten om ons heen. Tijd om weer op te stappen.
Na de nodige winkeltjes in Hoog Catherijnen, liepen we richting gracht. Wim zette flink de pas erin en als twee gedweeë hondjes liepen wij in zijn voetsporen. Ja Wim wist wel waar hij heen ging, een deel van de gracht vol met antiekwinkeltjes. Gelukkig was er ook een ijskraam nabij dus Jeffie was ook wel tevreden. Het werd tijd om wat te gaan eten en op weg naar de gracht waren we een leuk eettentje tegengekomen in een van de steegjes. We hadden een leuke tafel op het oog, maar die was gereserveerd. De serveerster zag vast de teleurstelling in onze ogen. Nou, als u voor 8 uur klaar bent… zei ze twijfelend. Wij keken op onze horloge… Half zes! Ja zeg, wat verwacht ze nu? Dat wij een 10 gangenmenu eten of zo? Bovendien moesten we om half acht bij het Beatrixtheater zijn. Nu is het niet leuk om met mij uit eten te gaan want ik moet altijd wel wat morsen, maar dit keer spande ik helemaal de kroon want met een knal belandde mijn bestek op de grond nog voor het eten was opgediend. Het maakte zo’n lawaai dat de serveerster verschrikt mijn kant op keek. Shit, dat bestek lag zo vervelend dat ik er amper bijkwam. Ineens steken in mij zij, ja hoor. Mijn spieren waren helemaal in een kramp geschoten. Auw, auw auw….
Het bleek niet mijn avond. Na het eten begonnen mijn darmen ook nog eens op te spelen. Ik had geen zin om tijdens Mamma Mia constant op de pot te zitten, dus bij de drogist nog even een portie Diacure gehaald, daar moest ik het maar mee redden. We maakten even een tussenstop bij de Mac om wat te drinken en mijn diacure weg te werken. Ik wou voor Pasula nog een portie garnalen met hete liksaus meenemen maar helaas waren die niet aanwezig. Ondertussen waren we bij het Beatrixtheater beland en Pasula wou nog even een laatste sigaretje roken. Op dat moment slaat mijn diabetes toe en ik krijg een mega zweetaanval. Het water gutst van mijn lichaam. Ken je die reclame, dat de deodorant 24 uur per dag werkt? Nou, geloof dat maar niet. Ik had geen deo bij mij, wat moest ik nu doen? Ik ging maar nonchalant met mijn arm tegen een paal aanleunen in de hoop dat de lucht goed onder mijn oksels door zou waaien. Helaas. De voorstelling was net begonnen of Wim mompelde iets en haalde een tube met deocreme uit zijn jaszak die hij enige weken geleden cadeau had gekregen, Jef’s nood was verleden tijd (wordt vervolgd in het volgende logje).
De voorstelling was geweldig. Jammer genoeg was Simone Kleinsma niet aanwezig, wat ik van Pasula begreep echt een gemis was. Pasula had nu wel vergelijkingsmateriaal en vond de vorige voorstelling stukken beter. Het publiek was nu ook een stuk ouder en enorm tam. Ik begrijp nu overigens wel waarom de meeste homo’s de musical graag bezoeken. Wat een mooi mannenparade zeg, en dat begeleidt door de zoetgevooisde klanken van Abba. De droom van elke gay.
Na de voorstelling hadden we trek. Pasula smachtte naar de garnalen met liksaus. We maakte dus een tussenstop bij de Mac in Almere. Pasula en Wim namen ieder een portie garnalen maar wat was dat? Geen hete liksaus??? Uitverkocht, zei de dame achter het loket. Ik keek in mijn spiegel en zag de tranen in Pasula’s ogen… Uit allemacht probeerde ik nog liksaus te bemachtigen maar helaas: op was in dit geval echt op. Ik heb Pasula nog nooit zo sip zien kijken (wordt vervolgd in het volgend logje). Al met al was het weer een leuk dagje.