“Wijsheid komt met de jaren” zegt men altijd. Dat is waar, maar dat geldt weer niet voor te veel jaren. Dat heb ik van de week zelf mogen ondervinden.
Het was alweer een tijd geleden dat wij bij mijn oma waren geweest dus donderdag was het weer zo ver. Mijn oma is nu 84 jaar en is niet zo kwiek meer als vroeger, met haar gebrekkige gezondheid komt ze de deur eigenlijk niet meer uit en valt dus voornamelijk terug op haar muziek & televisie. Ze zal een van de weinige oudjes in het verzorgingshuis zijn met een eigen video. Hiermee neemt ze allerlei muziekprogramma’s op. Schlagers, Hollandse muziek, opera en kerkmuziek. Als ze dan weer eens een nacht niet kan slapen vanwege de pijn, zet ze midden in de nacht een van haar video’s op. Maar donderdag was ze een beetje droevig. Haar videorecorder van ruim 15 jaar had de geest gegeven. Met haar zakcentje wat ze krijgt kan ze geen nieuwe videorecorder veroorloven.
Nu hebben wij thuis nog een videorecorder staan die we amper gebruikt hebben en ook niet zo snel meer zullen gebruiken. Dus zaterdag, toen we met mijn zusje toch richting Amsterdam reden hebben we meteen de video meegenomen: Verrassing voor Oma. En inderdaad, wat was ze blij dat ze haar programma’s weer kon opnemen.
Maar daar begonnen de problemen… Want Oma wist na 15 jaar de knopjes wel uit haar hoofd, maar nu moest ze de bediening leren van een nieuw apparaat. En verdulleme, dat viel nog niet mee. Ik had alle knopjes van de symbolen overgetekend en erbij gezet wat ze betekenen. De rode knop is voor opnemen en het vierkantje is stoppen. Wil je wel geloven dat ik ruim een half uur bezig ben geweest en waarschijnlijk toch voor de kat zijn viool. Als een gek drukte ze op alle knoppen behalve de goede.
– “Nee Oma, Rood is opnemen…”
Oma drukt op de rode knop.
– “En nu moet ik hem stoppen”… roept oma terwijl haar vinger vertwijfeld boven de knopjes zweeft, waarna uiteindelijk haar vinger triomfantelijk de rode knop raakt.
Ploep, de video springt op timer-opname en luistert naar geen enkel commando meer behalve de aan/uitknop. Met een zucht herstart ik de videorecorder.
– “Oma, vierkantje is stoppen, rood is opnemen”
– “Oh ja jongen. Nog een keer proberen… Opnemen is…. deze knop” en wijfelend drukt ze op het vierkantje.
De video doet niks. Ze drukt nog eens op het vierkantje… en nog eens…
– “Oma, rood was…..?”
Oma kijkt mij aan of ze het in Keulen hoorde donderen.
– “Rood is opnemen” zeg ik nu voor de 15 keer. Ik word er moedeloos van en na een half uur geef ik het op. Het is al veel te laat en we moeten naar huis. We laten oma alleen achter met het videomonster. Ik denk dat ze die avond niet aan opnemen is toegekomen…..