Af en toe verlang ik er nog wel eens naar om kind te zijn. Lekker onbevangen en onschuldig. Het leven bestond in mijn jeugd uit school en spelen. Geen financiële rompslomp, geen zware verantwoordelijkheden. Nee, een lekker onbezorgd leventje. Tot kwart over drie op school en daarna met alle buurtkinderen lekker buiten ravotten totdat je moeder je riep voor het avondeten. Je rende dan snel naar huis waar de kooklucht je al tegemoet kwam en het eten dampend op tafel stond, klaar om verorberd te worden. Na het eten keek je dan televisie. De Fabeltjekrant, Tita Tovenaar of Barbapappa. Op vrijdag en zaterdag mocht je wat langer wakker blijven. Met een schaaltje chips en een glaasje prik zag je dan in de “Weekendquiz” de marmotten racen.
Maar goed, ik ben nu een stuk ouder, volwassen heet dat. Ik heb een baan van 9 tot 5, een hypotheek en ben getrouwd. Maar af en toe vind ik het heerlijk om die nostalgische gevoelens van toen weer boven te halen. Afgelopen week had ik 4 DVD’s van Tita Tovenaar gehaald om weer eens heerlijk te zwijmelen en terug te duiken in het verleden. Natuurlijk zijn wij niet te beroerd om anderen daar ook in mee te laten delen dus besloot ik gisteren onze “gast” te verblijden door een aflevering van Tita Tovenaar op te zetten. Dat was geen goed idee. Het plan om een gezamenlijke “Trip down Memory lane” te maken verliep iets anders dan ik had verwacht. Want toen Toverpapa vertelde dat “Opa probeerde in Grobelia’s Grotje te komen” en later dat “Ti-Ka en Grobelia samen aan het trekken waren” barste onze gast uit in een vunzige lachstuip. Getverdemmie, mijn tere kinderzieltje liep een enorme deuk op: Tita Tovenaar werd in een klap van een brave kinderserie gedegradeerd tot een stuk vulgaire kindertelevisie. Tita Tovenaar zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
Natuurlijk kan je overal iets dubbelzinnig in zien en horen. Volgens Freud behoort een banaan al tot een fallus-symbool. Anderen roepen weer dat vele Sinterklaasliedjes een dubbelzinnige ondergrond hebben. Zet de schakelaar van je hersentjes maar eens in de vunzige modus en bekijk je tekst maar eens van het volgend liedje:
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan
Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem al staan
Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer
Hoe waaien de wimpels al heen en al weer
Zijn knecht staat te lachten en roept ons reeds toe:
‘Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe’
Och lieve Sint Nicolaas, och kom ook bij mij
En rij dan niet stilletjes ons huisje voorbij
Hetzelfde geldt ook voor “De zak van Sinterklaas” en “Hij komt, hij komt, die lieve goede Sint”. Tja, ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken.
Ik weet wel dat er genoeg liedjes zijn die expres een dubbelzinnige inslag hebben en zelfs Toon Hermans heeft zich eraan gewaagd met een liedje als “Mien, mag ik je poesje even zijn”. Maar om Tita Tovenaar schunnig te vinden… Daar moet je wel een heel zieke geest voor hebben.