Ken je dat ook, er zijn dagen dat er amper wat gebeurt. Dat je echt niet verder komt dan het spitten in je geheugen of een toevlucht maken tot de nieuwsberichten. Maar soms heb je ook van die dagen dat er op één dag zoveel gebeurd dat je er wel 3 logjes mee kan vullen.
Het begon gisterennacht al. Ik droomde over een inductie kookplaat met 3 kookzones. Wat vreemd om daar over te dromen maar toen ik gisterenochtend in de keuken kwam bleek één van onze vier kookzones spontaan aan gegaan te zijn en de hele nacht is er een lege hapjespan op vol vermogen verhit terwijl alle lampjes uit waren. Freaky he?
Daarna moest ik naar de tandarts om mijn voortand te repareren. Nu is mijn tandarts een onbehouwen boer en zonder waarschuwing begint hij te boren waar natuurlijk een zenuw geraakt wordt. In een reflex trek ik mijn hoofd weg. Wel stil blijven zitten, vermaand de assistente mij nog. Ik zal maar niet vertellen wat ik haar op dat moment toewenste. Maar het resultaat mag er zijn: mijn tandje ziet er wel als nieuw uit, hoewel de vulling zwak blijft.
Ook de Blokker stond op het programma. Ik probeer namelijk al tijden een broodbakmachine te scoren. De vorige keer waren ze uitverkocht, toen mocht ik die van Pasula meenemen maar die bleek defect. Van de week stond hij weer in de reclamefolder en zou Wim hem voor mij halen. Natuurlijk kon het ook nu niet goed gaan. Hij had een verkeerde meegenomen, stukken duurder en veel minder mogelijkheden. Dus moest ik hem gisteren ruilen. Helaas, ze hadden het reclamemodel nooit binnengehad en zouden hem voorlopig ook niet krijgen. Gelukkig had de Praxis hetzelfde model.
Daarna was het richting Almere alwaar G. zijn verjaardag vierde. We hadden slechts een probleem: Wat moesten we in hemelsnaam voor G. kopen. Hij zou van P. een nieuwe citruspers krijgen. Een netje sinasappels zou wel een gepast cadeau zijn maar vrij goedkoop. We besloten met G. & P. naar het centrum te gaan en daar te kijken. Eenmaal in het centrum aangekomen wist Pasula wel een goed adresje waar ze heerlijke Bossche Bollen serveerde. Het bleek te gaan om een bakkerij en een superklein tearoompje. We zaten met 4 man sterk rond een heel klein tafeltje. Het duurde even voor we geholpen werden. Er kwam een polderwijf type oud molenpaard richting ons gelopen met het gezicht op onweer. Achter haar toonbank bleef ze staan. “Zeg het maar” schreeuwde ze in onze richting. Toen Pasula om de kaart vroeg had ze die niet. “We serveren koffie, thee en in het gebak in de vitrine” terwijl ze met haar hand wuifde in een andere richting van de winkel. Cappuccino had ze ook niet, ze ging zo sluiten. Ze had alleen maar koffie en thee bromde ze weer. Tegen zoveel vriendelijkheid waren wij niet opgewassen en stapte op. “Dan niet” mompelde ze nog. Toen wij een dik uur later langsliepen was de winkel trouwens nog steeds geopend.
Die avond trakteerde Pasula een ieder op een etentje bij de Griek in Weesp. Een echte aanrader, je krijgt meer dan je op kan en ik ben nu nog steeds bezig met het verteren van al dat lekkers. Zoals gewoonlijk hadden we weer de grootste lol, want als wij samen zijn gebeurd er van alles wat. Van veel te krappe toiletten, trillende GSM’s op de verkeerde plekken tot schouderklopjes (auw!!!) van de eigenaresse. Natuurlijk mocht het ijsje bij Nelis niet overgeslagen worden. De jarige G. kreeg zelfs een vlaggetje op zijn ijsje.
Kortom, een zeer uitgebreide en drukke dag maar weer zo leuk…