Gisteren was ik jarig en als eerste wil ik iedereen bedanken voor hun felicitaties en goede wensen. Helaas was het niet gelukt om de laatste dagen een logje te schrijven, niet omdat er niks gebeurd was maar juist omdat er heel veel gebeurd is. Het begon allemaal op maandag. Hoppa, de auto kapot. Wim en Pasula zouden mij lekker vroeg van het werk halen maar hebben net het werk niet gehaald. Een kapotte distributie riem. Het gevolg: anderhalf uur wachten in de zinderende hitte, een dikke week de auto kwijt en een kostenpost van 1350 euri. Bovendien ging het strand ook niet door, maar het werd het Lelystads zwembad. Want van de schrik moesten we afkoelen.
Dinsdag had ik de hele dag cursus. Van te voren had ik gevraagd om de ruimte wel airco had. “Ja natuurlijk” was het antwoord. En dat was dan maar goed ook, want ik zag mij al als een visje in een tropisch aquarium zwemmen in mijn eigen zweet. En waar ik bang voor was, gebeurde ook. Het zaaltje had geen airco, maar een luchtcirculatie-systeem die bovendien ook niet werkte, ook zat er heel veel glas in de muren en de zon scheen met zijn hete, priemende stralen ons lokaaltje in, waar de lucht na een korte periode al niet meer aangenaam was. De lunch was wel aangenaam en werd buiten geserveerd. Een lopend buffet en zeer smakelijk. Maar aan het einde van de dag was ik wel goed gaar.
Gisteren was dus mijn verjaardag. Omdat we gisteren nog de leenauto hadden besloten Pasula, Wim en ik het er maar van te nemen. Rond een uurtje of half elf vertrokken we. Bestemming? Onbekend. Wat is het met die warmte toch heerlijk om een auto te hebben met airco. Prinsheerlijk werden Wim en Pasula vervoerd. Als bestuurder heb je het wat moeilijker, ga je links, ga je rechts? Nou Jeffie, wist het wel. We reden Harderwijk, Ermelo, zo de Veluwe op, om bij de afrit Kootwijkerbroek/A1 een heerlijk ijsje te scoren bij het ijstentje. Hee, het is tenslotte mijn verjaardag en als echte ijsfreak mag ik mijn eerste ijsje al vroeg scoren. Wim en Pasula hoopten nog dat hij dicht was, maar het geluk lachte mij toe. We hadden de keuze uit zo’n 15 smaken, weinig fruitsmaken dit keer zodat ik ging voor frambozen, bosbessen en yoghurt-ananas. Omdat Pasula nog geen eten ophad, had zij voor het eerst in haar leven een ijsje als ontbijt. Heerlijk genietend van het ijsje en de warme stralen van de zon zaten we gezamenlijk op een bankje. Hoewel Pasula net haar ontbijt achter de rug had, werd het ondertussen tijd voor de lunch. We reden door naar Kootwijk in de prachtige bossen van de Veluwe, waar we stopte op een heerlijk terrasje bij ‘t Hilletje. Pasula ging voor de friet met frikadel Wim nam de omelet met ham en ik nam een heerlijke kaaspannekoek. Wat een genot om daar te zitten en te genieten van al het schoon wat voorbij kwam.
Na een heerlijke tocht belandde we uiteindelijk in Apeldoorn. Pasula was nog nooit in de Apenheul geweest, dus… We hebben heerlijk genoten van alle apies. Het begon al goed. Pasula had sinds de Efteling de smaak te pakken om alle knappe mannelijke medewerkers voor de camera te krijgen en ook nu verleidde ze de 2 broekkies met haar zoetgevooisde stem om voor haar te poseren, wat de knulletjes ook gewillig deden. Met de aapjes binnen zou ze meer moeite hebben. Wim en ik waren hier al vaker geweest, maar de regels waren verscherpt en al je bezittingen moesten in speciaal aapveilige tassen. Ook Pasula’s peukjes en mobieltje, wat een ware straf voor haar was want de geest van een zieke koning Marcel waarde met ons mee in de vorm van binnenkomende SMS’jes. Wat een straf voor Pasula dat de tas in grote delen van het park gesloten moest blijven. Pasula had niet verwacht dat je zo dicht bij de apen zou komen. Het was ook zeer schattig, vele aapjes droegen hun jongen op hun rug. Ik nam plaats op een laag muurtje. Naast mij zat een net echtpaar van rond de 50 niets vermoedend met elkaar te keuvelen. Van achteren zag ik een aapje naderen. Hij pakte de blote arm van de vrouw beet, die er blijkbaar als een rijpe vrucht uitzag, want het hongerig aapje nam een flinke hap. De vrouw sloeg een ijselijke gil en veerde overeind. De aap kreeg de schrik van zijn leven en stoof er vandoor. Mij kon je wegdragen. Wel zag ik Pasula die niets vermoedend haar hand uitstak waarna 3 aapjes op haar hand sprongen. Schijnbaar is Pasula niet te pruimen want er werden geen stukken uit haar arm gebeten, wel bleek haar ring heel interessant. We liepen door en genoten van het weer, de aapjes en andere dieren die tot zeer korte afstand naderen. Het is vreemd hoe snel de tijd verloopt als je plezier hebt. Want voor we het wisten was het vijf uur en tijd om te gaan.
Het avondeten werd genuttigd bij de Argentijn/Mexicaan. Jammer genoeg was er op het terras geen ruimte meer zodat we binnen mochten puffen. Maar het eten was het meer dan waard. Superlekker en zeker niet duur. Estrella’s VIPS in Lelystad is dan ook zeer de moeite waard. Terwijl de schemering inzette zijn wij naar huis gesneld om de vele foto’s te bekijken die we van de dag hebben geschoten. En zo kwam het einde aan een geslaagde maar veel te korte dag.