Soms, heel soms verlang ik erna om weer een klein Jefje te zijn. Zo’n jaartje of 10 en onwetend van ellende en verantwoordelijkheden waar je als volwassene mee te maken krijgt. Zaterdag had ik zo’n dag dat ik weer zo jong zou willen zijn. Want wat is er leuker dan je verjaardag te vieren als je nog een klein kind bent. ‘s Morgens vroeg je bed uit, zal de kamer versierd zijn, wat zou je cadeautje zijn. Dus klom je om 6 uur uit bed en ja hoor… De hele huiskamer hing vol met slingers en ballonnen. Tijd om je ouders uit bed te trommelen, die waren er niet blij mee om rond zessen wakker te worden maar je kon niet meer wachten. En natuurlijk kwam er visite om je verjaardag te vieren. Lekker onbezonnen was je blij met elk bezoek die kwam en een presentje voor je meenam. De enige zorg die je had was de natte zoen van je oma te ontwijken, wat nooit lukte zodat je met de mouw van je trui het overtollige speeksel van je wang verwijderde.
Helaas is de natte zoen van oma heden ten dage mijn minste zorg. Vrijdag kreeg het huis nog even een extra goede beurt en normaal ben ik zaterdagochtend al vroeg op pad om de boodschappen voor de visite in huis te halen. Helaas is onze auto kapot en hij staat tot het einde van de week ter reparatie bij de garage. Hoe haal ik nu de boodschappen in huis. Gelukkig wou mijn zus even met mij mee. Dus snel even de boodschappen in huis gehaald. Het is altijd maar even afwachten wie er komt en hoe laat. De eerste zijn meestal rond 12 uur aanwezig en de laatste vertrekken meestal rond middernacht. Maar de eersten kwamen pas rond twee uur, het waren Pasula en Gerard. Ze hadden een lekker druk weekend en moesten na mijn verjaardag ook nog bij een ander “lang zal hij leven” zingen. Het was lekker gezellig en rustig. Blijkbaar kwamen alleen maar mijn familie en wat vrienden. Normaal komt de visite dan ook langzaam binnendruppelen. Maar dat zal je altijd zien, rond half vijf was het aantal personen in de huiskamer gestegen van 4 tot 20. WHOOOAAAAA. Ik werd gek, de koffie, thee en het gebak was niet meer aan te slepen. Zwaar oververhit liep ik van keuken naar kamer naar keuken naar kamer. Met zo’n groep ben je nooit klaar. Heb je net voor de laatste in de groep ingeschonken, is het glas van nummero uno alweer leeg. Bovendien had ik niet gerekend op 20 man voor het eten. Mijn zwager reed nog even met mij naar de supermarkt voor extra broodjes en beleg. Oh ja, en extra bier en wat kaasjes enne….
Het kostte mijn zus en mij een dik half uur om 80 broodjes te snijden, besmeren en beleggen. Maar ook de eigengemaakte tomatensoep viel in de smaak en er moesten 16 koppen soep ingeschonken worden. De maaltijd smaakte iedereen goed en in de avond kwamen er ook nog aan aantal personen. Over de hele dag gezien hebben we zo’n 30 man visite gehad. En mij? Mij kon je opvegen. Ik heb de hele zondag en gisteren nodig gehad om bij te komen. Een verjaardag vieren is heel leuk, maar liever wel bij een ander. Ik ben er weer voor een jaartje vanaf.