Nog even, nog geen twee weken en dan begint de Strand Zesdaagse weer. Wim heeft vorig jaar voor het eerst meegelopen en wat voor een vuurdoop was het! Zijn voeten waren aan het einde een blarenbende en het laatste stuk heeft hij op blote voeten gelopen. Wat was ik trots op hem.
En nu komt het evenement steeds weer dichterbij. Helaas heeft Wim dit jaar weinig kunnen oefenen. Hij was onverklaarbaar moe en zelfs nu werkt hij nog op therapeutische basis. Het is dus maar de vraag of hij dit jaar de finish haalt. Hij heeft in ieder geval dit jaar goede schoenen. Bovendien besluiten ze (Wim en zijn oom met wie hij loopt) het dit jaar rustiger aan het doen. Vorig jaar hebben ze constant goed de pas erin gehouden en kwamen altijd als een van de eersten aan. Pas na afloop hoorde ze van andere dat de rest regelmatig stopt bij strandtentjes om even te zitten, drinken etc. Elke dag moet er dan ook een afstand afgelegd worden tussen de 30 en 40 kilometer.
Ook ik heb die week weer vrij genomen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik het alleen zijn absoluut geen pretje vind. Ik ben een gezelschapsmens en vooral de nachten zullen verschrikkelijk zijn. Niet iemand naast je waar je lekker tegenaan kan kruipen, of naar beneden kan sturen als je wat denkt te horen. Toch ga ik proberen een aantal leuke dingen in de week te doen, gecombineerd met een bezoekje aan Wim en Jacob natuurlijk. Ik maak er gewoon een leuk weekje van want als de kat van huis is, danst Jeffie op tafel!