Het was gisteren weer eens een gezellig druk dagje. Wim en ik waren beiden vrij want we hadden een klein schema’tje af te werken. Het begon allemaal al vroeg. Het was tijd voor de half jaarlijkse controle bij de tandarts. 10 minuutjes later stonden we weer buiten, geen gaatjes en 35 euro lichter. Daarna moest ik naar de huisarts. De vorige keer was er bloed bij mij afgenomen en daaruit was gebleken dat ik een te kort had aan vitamine B-12. Het is waarschijnlijk iets erfelijks en nu moet ik 6 weken lang elke week een shot halen bij de assistente. Gisteren was het tijd voor mijn eerste shot. Natuurlijk had ik weer de mazzel dat er een doktersassistente in opleiding aanwezig was, die moest leren prikken. Ik wou mijn mouw al opstropen maar nee hoor. Jeffie mocht zijn broekkie laten zakken. Deze prik werd in mijn bil gegeven. De assistente en het jonge meisje hingen dus voorover gebogen boven mijn achterwerk. Ja, iets lager, nee op die plek, daar doet het het minste pijn. De injectienaald werd langzaam geleid naar mijn bil. “Het doet geen pijn hoor, je voelt er niks van, alleen het vloeistof prikt een beetje”.En PATS… Daar voel ik de naald naar binnen glijden. Het prikt een beetje???? HET PRIKT EEN BEETJE??? Mijn kont staat in de fik!!! Maar ik laat niks merken en trek mijn broek weer omhoog. “Volgende week weer he” zegt de assistente enthousiast en zie ik daar nu een klein sadistisch lachje om haar mond. Met een pijnlijke kont vertrekken we naar de volgende afspraak…

De Bank! Ze waren op het heerlijke idee gekomen op een kopie van je legitimatiebewijs in het kader van de fraude-bestrijding. In eerste instantie dacht ik dat het op vrijwillige basis was, maar een vervolgbrief drong nog iets meer aan. Daarna reden we even langs F, even checken hoe het met onze vriendin staat die met een beroerte in het ziekenhuis ligt. Ze is nog steeds deels verlamd en kan nog niet praten, maar haar toestand is tenminste stabiel. Donderdag gaan we weer even langs.

Aangezien het gisteren Pasula-dag was, besloten we haar te verrassen met een bezoek. Nu kunnen we even bellen dat we eraan komen. Maar het is veel leuker om dat niet te doen. Hopelijk pakken we dan nog een restje ochtendhumeur mee. En ja hoor, we hadden mazzel. Pas na 5 minuten werd de deur geopend door een schaarsgeklede prinses Pasula in een ochtendjas. Na het gebrom dat we beter eerst hadden kunnen bellen en dat we niet zo vrolijk moesten doen, stoof ze naar boven. Even later kwam ze fris gewassen weer naar beneden. En wat bleek? Ook haar ochtendhumeurtje was weggespoeld. We konden Almere onveilig gaan maken. We ging eerst een hapje eten in een eetcafe waar Pasula goede ervaringen had. Nou, dat hoefde niet meer. De toiletten waren onbegaanbaar wegens de stank en vanaf mijn plekkie kon ik zo in de keuken kijken. Ik had een broodje hamburger, Wim een uitsmijter en Pasula een zacht broodje met eiersalade. Nou, mijn eetlust verging toen ik zag wat er allemaal met mijn hamburger gebeurde. Bovendien kreeg Pasula een keihard doorgebakken pistoletje… Het was dan ook niet zo vreemd dat ik later behoorlijke last van mijn darmen kreeg. Daarna was het winkeltje in, winkeltje uit. Ga maar nooit winkelen met Pasula en Wim want die twee hebben een smaak… dat is onbetaalbaar. Jasjes van een paar honderd euro is niks. Uiteindelijk werden het chocoladeletters en wat penguin-spulletjes. Oh ja, en foto’s. De ondergaande zon toverde de hele lucht roze en Pasula slaakte een gilletje en greep meteen naar haar fototoestel. Dat loopt niet snel als iemand om de paar meter een foto maakt. Maar eerlijk is eerlijk, de foto’s zijn mooi geworden en te bewonderen op de website van Pasula. De dag was nog niet om. Next stop…Het tuincentrum!

Sinds kort zit er in Almere ook een tuincentrum Overvecht. Nu kunnen wij geen tuincentrum overslaan met Kerst en ook hier was er weer een mooie kerstmarkt. Het lukt ons maar niet om met lege handen weg te gaan van een kerstmarkt. Elke keer nemen we ons voor om niks te kopen, maar dat wil maar niet lukken. Ook gisteren weer niet. Wim had wat mos gekocht om stukjes mee op te maken. Ook zagen we heel mooie blauwe blauwe kerstverlichting voor in de boom. Wim en ik waren er verrukt van, maar de prijs van 35 eurootjes hielden ons toch tegen. Ik ga me daar zo’n 80 gulden neer tellen voor 80 lichtjes. Maar ook Pasula leefde zich helemaal uit en ik weet nu hoe haar boom er dit jaar uit gaat zien.

Daarna was het tijd om naar Lelystad te gaan. Na de maaltijd hebben we een leuke film gekeken, Bad Santa.. En daarmee kwam een einde aan een volle dag.

Joomla templates by a4joomla