Je lichaam schijnt te beginnen met zijn verval tussen je twintigste en dertigste. Zo rond je veertigste begin je het te merken met een rimpeltje hier en een grijs haartje daar. Maar ben je in het najaar van je leven dan begint het lichaam goed tegen te sputteren. Alles gaat moeilijker en je moet leven met pijntjes en vervelende kwaaltjes. Zo ook mijn oma, ze wordt dit jaar 85. Mijn oma is eigenlijk altijd ziekelijk geweest, ik ken haar bijna niet anders. Maar desondanks heeft ze al haar broers en zusters overleeft, zelfs haar dochter (mijn moeder). En dus zit mijn oma alleen in een bejaardenhuis. Veel visite krijgt ze niet, familie heeft ze niet behalve mijn broer, zus en mij maar omdat ze een eind uit de buurt woont lukt het niet om elke week langs te komen.
Behalve haar lichaam, begint haar geestelijke toestand de laatste maanden achteruit te gaan. Het begon allemaal met het dubbel vertellen van dingen die ze had meegemaakt, het niet meer snappen van de afstandsbediening van de TV etc. Maar nu begint het steeds erger te worden, ze verteld allerlei vreemde verhalen, neemt de telefoon niet meer op, reageert irrationeel. Het vervelende is dat ze nu in een periode zit waarin ze weet dat ze dement begint te worden. Het is heel naar om iemand te zien aftakelen.
Als kind had ik ook een opa die dement was. Dat was mijn “gekke” opa, waar je wel om kon lachen. Hij wou altijd weg uit zijn eigen huis omdat hij bang was dat de bewoners thuis zouden komen. En toen mijn tante met haar man binnenkwam, vroeg mijn opa aan haar wie die vent was. Toen ze hem antwoordde dat dat haar man was, sprong hij uit zijn vel en schreeuwde ” Wat??? Ben je met die klootzak getrouwd???” Als kind lach je er om, nu zie je er de ernst wel van in. Er gaat een periode komen dat ze niet meer zelfstandig kan wonen. Zal ze dan ook naar een verpleeghuis moeten. Wegkwijnen op een slaapzaal met 5 andere demente oudjes? Eenmaal in de week een pyamadag houden omdat er te weinig zorg is. De hele dag in een luier lopen en het maar in je broek doen omdat de verpleging geen tijd heeft. Dit zijn zaken waar je liever niet aan wil denken, maar voor mijn oma steeds dichterbij komt. Nu roept ze nog dat niemand haar uit d’r huisje krijgt, maar wat doe je als het echt niet meer gaat???