Voor ons dit pinkster-weekend geen pretparken, woonboulevards of IKEA. Nee, wij hadden dit weekend drie verjaardagen te vieren en ik kan je wel zeggen, dat is hard werken.Wij begonnen zondag met de verjaardag van Frank. Het was zoals gewoonlijk weer een gezellige boel en ondertussen was op Jelly na, de hele Italie-vakantieploeg weer compleet. Frank had de vakantie-video compleet en eerlijk is eerlijk.. Het is een meesterwerkje en al snel hadden we allen weer het vakantiegevoel en kwamen de herinneringen weer boven: Weet je nog toen…. Oh ja, en toen…Bovendien speelt Frank de Theremin, een van de vreemste muziekinstrumenten. Je raakt het toestel namelijk niet aan, maar door je handen in de lucht te bewegen weet je muziektonen voort te brengen. Heel apart en supermoeilijk, hij kreeg dan ook een staand applaus van ons. Natuurlijk wilde Pasula het ook een keer proberen. Haar “Happy Birthday” klonk als een kat in de laatste minuten van zijn afgrijzelijke doodstrijd. Dat wij met z’n allen dubbel lagen van het lachen, kwam haar “muzikale” talent niet ten goede. Kortom, Pasula heeft een theremin-verbod gekregen.
Gisteren hadden we maar liefst 2 verjaardagen. Eentje bij vrienden in Muiderberg en ook mijn oma vierde haar 85-ste verjaardag. De laatste jaren zijn niet gunstig geweest en langzaam maar zeker verandert ze in een hulpeloos oud en seniel besje. Het was de bedoeling dat we daar maar 2 uurtjes zouden blijven, dat is al te veel voor haar. Maar oma had andere plannen, ze wou graag een stukje met ons gaan rijden omdat ze anders nooit buiten komt. Dus hebben wij oma in de auto gehesen, rolstoel in de kofferbak gepleurd en zijn we een eindje wezen rijden. Eerst langs haar oude huisjes en daarna naar de McDonalds waar ze heeft gesmuld van een ijsje en bitterballen. Uiteindelijk belandde we in het Amstelpark waar we een eindje hebben gewandeld. Oma genoot, helemaal toen we haar op een glaasje prik en een portie poffertjes hadden getrakteerd. Waar je iemand al niet blij mee kan maken. Wim was trouwens ook in zijn schik, want er was een soort plantenmarkt aanwezig. En natuurlijk gingen we weg met een stel planten EN een cadeautje voor Pasula.
Na oma weer thuis te hebben gebracht, reden we naar Pasula om haar het kadootje te brengen. Ze had tranen in haar ogen toen we het bouwpakket voor een wesp gaven, alleen kon ik niet zien of het tranen van ontroering, het lachen of de angst waren. Ze werd verplicht aan het freubelen gezet, want pas als de wesp af was, kreeg ze haar ander cadeautje. En met een beetje hulp van Wim vloog de wesp de tuin in, op de bloemenstruik waar Pasula een foto van maakte. Toen was het maar tijd voor haar beloning voor het gedane werk: een DVD van Luv’
