Twee keer per jaar komt het voor. Het hele personeel komt dan bijeen om ergens in Nederland van het management te horen wat de stand van zaken is. De personeelsdag heet zoiets, en gisteren werd deze gehouden in Zaandam. De bijeenkomst in januari heeft een formeel karakter en die in juni een informeel karakter. Maar het ochtendprogramma is altijd hetzelfde. Praatje van de directeur, praatje van de OR en natuurlijk een ingehuurd bedrijf om het moraal op te vijzelen. Het middagprogramma bestaat meestal uit workshops en die stonden gisteren in het teken van handicap. Dat betekende het leren van doven-gebaren, voetbal voor blinden, snoezelen etc etc. Ook onze bedrijfsband liet gisteren weer van zich horen en al met al werd het toch nog gezellie. Maar dat betekende ook dat het gisteren niet van loggen kwam.
Ik was druk bezig met koken. Het eten was gaar en dus wilde ik de dekschaal pakken. Ik liep naar de kast, raakte de schaal aan… die vervolgens met een knal ontplofte in werkelijk honderden glasscherfjes. Nee, niet door de helft of desnoods in vieren. Nee, in zeer kleine scherfjes die werkelijk door de hele keuken heen lagen. Wonder boven wonder had ik niks, behalve goed de schrik te pakken. Wim keek mij een beetje meewarig aan, “Je zal hem wel gestoten hebben, etc. etc.” Nou, ik zweer je. Bij de eerste aanraking spatte dat ding uiteen. Ik ben er nog steeds een beetje beduusd van. Is dat jullie wel eens overkomen?