Wat doe je als je een dag vrij hebt genomen om niet in de hitte op kantoor te zitten? Dan zoek je de koelte op en waar kan dat beter dan in een heerlijk koel kasteel. Wat speurwerk op het internet leidde ons naar het plaatjes Oud-Zuylen, dat op steenworp afstand van Utrecht ligt, netjes verscholen aan de Vecht. Het kasteel is een plaatje om te zien. Het origineel stamt uit het begin van de 13de eeuw en diende in het begin als militair kasteel. Pas na een ingrijpende verbouwing in 1752 werd het kasteel permanent bewoond. Het kasteel is van 1665 tot 1951 in het bezit geweest van de familie Van Tuyl van Serooskerken. De bekendste inwoner is waarschijnlijk Belle van Zuylen (Isabella-Agneta-Elisabeth van Tuyll van Serooskerken) geweest die leefde van 1740 tot 1805 en in die tijd behoorde tot een van de invloedrijkste vrouwen van de wereld. Ze was schrijfster en onderhield briefcontact met vele hooggeplaatste personen. Bovendien gaf ze behoorlijk af op de adel en was bovendien zeer emancipatief ingesteld. Een vrouw met ballen dus.
Het kasteel wist ons vanaf het eerste ogenblik te bekoren en we voelden ons er meteen thuis. Helaas waren we net te laat voor de rondleiding. Maar geen nood, het terras met zijn vele parasols lonkte ons tegemoet en onder het genot van een drankje en een appelpunt namen we plaats langs de slotgracht. De sfeer was heel rustgevend en sereen. We keken uit op de prachtige kasteeltuin, de slotgracht lag er heerlijk verkwikkend bij. Af en toe kwam er een vis boven om wat extra lucht te happen en een bonte mengeling van vlinders en libelles doorkliefde de zwoele lucht. Tegen de kasteelmuur kronkelde een voor ons onbekende boom/struik, die prachtige vruchten droeg. Was dit een moerbei? We besloten de tuin ook aan een nadere inspectie te onderwerpen. Het was duidelijk te zien dat ook deze tuin te lijden had onder de alles verzengende hitte. Maar deze wat kleine tuin herbergde toch verschillende stijlen: Een Engelse landschapstuin, een rozentuin, baroktuin etc. Opmerkelijk waren de vele appel- en perenbomen die behoorlijk goed in hun fruit zaten. Je begrijpt wel, ons fototoestel klikte regelmatig en de resultaten zijn hieronder te vinden. Al veel te snel was het weer tijd om terug te keren naar het kasteel voor de rondleiding. De groep van 9 man was gelukkig niet te groot en wij werden rondgeleid door een zeer sympathieke oude heer die wel wat van Appie Baantjer weghad. Het thema van de rondleiding was het leven van de laatste twee families die in dit huis hebben gewoond. Hoe verliep nu zo’n dag op het kasteel. Wat deden de Baron en zijn vrouw maar ook bij het personeel werd stilgestaan. De goede man kon zeer levendig vertellen en hij was op dreef want de rondleiding die eigenlijk 5 kwartier duurde, liep uit tot dik anderhalve uur. Maar de man kon ook zo boeiend en vol enthousiasme vertellen, bovendien hing het slot vol prachtige schilderijen en vooral de ontvangstzaal met zijn prachtige wandtapijten van meer dan 350 jaar oud waren zeer indrukkend.
Na een kleine verkoeling namen we afscheid van Slot Zuylen om een tussenstop te maken in Breukelen. Bij hun vorige bezoek waren Pasula en Wim gestuit op een heerlijk kaaswinkeltje. Als kaasfreakje van het eerste uur MOEST en zou ik dat ook zien. Wim voelde zijn portemonnee al met de minuut lichter worden. Wat word je toch hebberig in zo’n winkel. Gelukkig was Pasula als eerste aan de beurt en wat ging ze te keer als een beest. Ik was even bang dat er geen kaas meer voor mij over zou blijven. Toen wij de winkel binnenkwamen waren wij de enige, toen Pasula klaar was was de winkel gevuld met mensen. Of dit klanten of kijkers waren die zo’n kaaskoopmonster aan het werk wou zien, is mij nog onduidelijk. Toen was het mijn beurt: Peppadewkaas, fenegriek-, sambal, en geitenkaas met aardappelschillen. Oh ja, laat ik de brie calvados niet vergeten… De kaaswinkelmijnheer had die dag een goede omzet gehaald dankzij ons. Omdat het te warm was om op een terrasje te eten en omdat ik bang was dat de kazen de hitte niet zouden overleven (Ze smelten de kazen…) besloten we maar naar huis te gaan om daar een lichte maaltijd te nuttigen. Terwijl Pasula en Wim geen puf meer hadden om boodschappen te doen, mocht ik in mijn uppie. Dat was geen probleem en ik kwam er zelfs nog een andere logger tegen. Het avondeten was snel gevonden: Countryaardappeltjes, diverse salades en wat kipnuggets en natuurlijk als afsluiting een koel waterijsje. Dat is de manier om een coole hete dag te eindigen.