Na een paar maanden van voorpret stond de vakantie eindelijk voor de deur. Dit jaar zouden we een weekje met de familie een huisje huren in Zuid-Frankrijk. Jaja, een prive-huisje met zwembad. Maar eerst alles goed regelen. Ajax zou voor het eerst in zijn leven gaan logeren in een kattenpension en de auto kreeg een grote beurt. Dit laatste was noodzakelijk omdat de temperatuur de laatste tijd tot bijna kookpunt opliep. Niet echt handig als je bergje op rijdt en het water als een fonteintje uit je auto spuit. De auto werd dus netjes nagekeken en de afspraak met het kattenpension was gemaakt. Maar… vakanties lopen bij ons nooit van een leien dakje, want één week voor onze vertrekdatum kregen we van het kattenpension te horen dat Ajax thuis mocht blijven. Ajax al lang blij en liep met feestmuts en een glas champagne in zijn pootje blij door het huis te zwalken. Maar gelukkig bood opperpoes Pasula aan om een oogje in het zeil te houden. Dus vol goede moed vertrokken wij met twee auto’s richting Besse Sur Issole, een klein plaatsje op de grens van de Cote D’Azure en de Provence, een dikke 1360 richting zuiden, zon, zee en zalig zwijmelen. Mijn broer en zijn gezin besloten de rit in één keer te rijden, terwijl mijn zus en wij het rustig aan deden en een overnachting inlaste… Het is tenslotte vakantie. Wat waren we blij dat we Nederland uitreden. Of laat ik het beter zeggen. Uitspoelde. Een ware zondvloed viel ons onderweg ten deel. Binnen de kortste keren veranderde de Belgische snelweg in een waar zwembad door het gebrek aan ZOAB, zodat aquaplanning eerder regel dan uitzondering was. Maar hoe verder we reden/drijven, des te beter werd het weer. Voorbij Brussel was het droog en begon de temperatuur op te lopen. Tijd voor de airco. En daar kwam de tweede tegenslag om de hoek kijken. Want, jawel… 80-90-95 graden. De motortemperatuur liep al snel op. Je kan dus begrijpen, Jeffie was niet blij. Zolang je reed zonder airco ging het wel, maar zodra je heuvel/berg opging of in de file stond, moest de ventilatie op de hoogste temperatuur blazen. Daar wordt je niet vrolijk van als het buiten zo’n 30 graden is. Dat kon nog wat worden deze vakantie…
De volgende dag kwamen we rond 3 uur aan bij het huisje. Althans, in de buurt. Want hoewel we in het bezit waren van een navigatiesysteem, stond het adres op geen een kaart. Gelukkig hadden we een routebescherming. “Sla bij de rontonde rechts af, rij 500 meter door en sla dan rechts af na de rivier de Issole. Je raadt het al: Geen afslag na 500 meter en ook geen rivier te bekennen. Wel een klein paadje na 300 meter en 800 meter. We besloten de achterste te nemen en belandde vervolgens midden in de bush bush op een kiezelpaadje, berg op. Moesten we hier zijn??? Moesten we elke dag deze “weg” rijden? Dat zag ik niet zitten en besloot maar elke dag lekker thuis te blijven. Na een dikke 5 kilometer rijden kwamen we uiteindelijk weer op de grote weg uit. Bij het andere paadje hadden we meer succes, gelukkig was deze ook beter te berijden en zo kwamen we uiteindelijk bij ons huisje aan. Dat viel niet tegen… Mooie omgeving, mooi huis, mooi zwembad. Mijn broer en zijn gezin waren al aanwezig en iedereen zocht een slaapkamer uit. De kinderen doken meteen het zwembad in. Aangezien ik een groot deel van de week zou koken, reden we met vier man naar de supermarkt voor de broodnodige boodschappen. Als ijsfan viel mijn oog op het enorme assortiment ijs. Allerlei smaken die in Nederland niet te verkrijgen zijn, maar wel een Nederlandse tekst op de verpakking hebben staan. Het is toch oneerlijk!!! Ik troost mij met het idee dat ik toch op dieet ben!