Tijdens de horror-route naar het strand, waren de vorige dag een paar bordjes tegengekomen met CAVE. Aangezien een bezichtiging van grotten ons wel wat leek besloten we die kant op te gaan. Gelukkig stonden de bordjes met CAVE nog voor de Enge Bergen, dus ik vond alles prima. Dus togen we met 9 man in twee auto’s en gingen op weg. Al gauw kwam het eerste bordje in zicht. In eerste instantie leken de bordjes ons richting bergen te leiden, maar al snel reden we richting boerenland. Grotten in zulk landschap? Heel vreemd. Het werd nog vreemder toen we de CAVE mochten aanschouwen. Een groot vierkant pakhuis. Pas op dat moment drong het tot mij door dat het hier niet ging om een Engelse KEEF maar om een Franse CAAF, of te wel een wijnhuis. Daar sta je dan stom te kijken met drie beteuterde kinderen. Snel werden de plannen bijgesteld en werd de route veranderd naar de redelijk grote kustplaats Hyères om wat cultuur op te snuiven en lekker te shoppen. Bij de plaatselijke VVV informatie gehaald, waaronder een routebeschrijving door de oude binnenstad. Na een versnapering op een gezellig terrasje liepen wij door de winkelstraat, klaar voor het grote winkelen maar dat viel vies tegen. Ik was even vergeten dat men in dit warme klimaat in de middag een siesta neemt, dus bijna alle winkels waren tussen 12.00 en 15.30 uur gesloten. Dan maar de toeristische route. Wim, onze cultuursnuiver liep voor en voerde ons met de kaart in de hand langs smalle straatjes, die op een gegeven moment stijl omhoog liepen. Tja, en dat soort dingen moet je nu eenmaal niet doen bij onze familie die (ik moet oppassen wat ik zeg, want ze lezen ook mee) ehmmm… alles behalve sportief zijn. Terwijl wij, inclusief mijzelf, hufte, pufte en klagelijk zuchtte, liep Wim dapper door. Met zwabberende benen kwamen we boven. Als hongerige wolven doken we op een bankje af, dat uitzicht bood over de stad. Toen Wim aangaf dat we ongeveer pas op de helft waren, werden hem een aantal blikken toegeworpen die er niet om logen. Wim kon hoog en laag springen maar ik ging echt niet verder omhoog, de rest van de familie trouwens ook niet. Wim zal inwendig wel gevloekt hebben dat hij op vakantie is gegaan met zo’n stelletje lamzakken.
De volgende dag had de groep genoeg cultuur gesnoven en werd de dag gespendeerd in de pretparken in Antibes. Een water-pretpark, midgetgolf-baan en waterdierentuin lagen vlak naast elkaar. Eenmaal bij de kassa was het even slikken. Aqualand kostte 21 euro per persoon en Marineland zelfs 26 en het midgetgolfen 14 euri. Wim en ik kozen voor Aqualand en Marineland en de rest voor midgetgolfen en Aqualand. Eerst gingen we met z’n allen naar het zwemparadijs, Aqualand. Het zwemparadijs was een beetje vergane glorie. De kleedhokjes waren gaten in de muren van een nis met een lap plastic ervoor. Het meeste plastic was trouwens weggescheurd zodat je of en public in je blote kont mocht staan of moest wachten tot je je kon omkleden. Ook de rest van de glijbanen en zwembaden zagen er armoedig en slecht onderhouden uit. En hier durfde men 21 euro per persoon voor te vragen. Ook Marineland was te duur voor wat men kreeg. Toegegeven, de orkashow was geweldig en spectaculair en als afsluiter mocht het publiek naar voren komen om door de orca’s natgespat te worden. Nou, dat hebben ze geweten, ze waren zeik- en zeiknat. Maar de rest van het park was knudde, het was klein, de dieren zaten op een kluitje op een betonnen ondergrond die wel een likje verf had kunnen gebruiken. Dit soort dingen hadden in Nederland echt niet gekund. Schijnbaar ligt de norm hier wat lager. Het avondeten werd genuttig in een knus Frans restaurant. Waar een vriendelijke ober, die geen woord buitenlands sprak, ons probeerde te bedienen. Knap, omdat wij amper een woord Frans spreken. En laten we nu allemaal gekregen hebben waar we om vroegen. De maaltijd was simpel maar voortreffelijk klaar gemaakt. Na een paar weken lijnen was dit even een verademing. Wat zou de dag van morgen ons weer brengen? Dat was een zorg van later, eerst genieten van deze heerlijke maaltijd.