Sneupen

Wim houdt van sneupen. Nee, je kan het niet eten en het is ook geen sport. Voor ik Wim leerde kennen had ik nog nooit van het woord gehoord. Schijnbaar is het een echt Fries woord. Sneupen betekent lekker neuzen in tweehands winkels, rommelmarkten en antiek-winkeltjes. Zelf heb ik geen zin om tussen andermans “afval” te gaan rommelen. Ik ben meer het type van de Mediamarkt of Free Record Shop, waar Wim zich dan weer stierlijk verveelt. Nu heeft Wim de kringloopwinkels ontdekt. Op weg van werk naar huis komt hij er maar liefst twee tegen en regelmatig komt hij te laat thuis en dan weet ik wel hoe laat het is. Mijnheer is wezen sneupen. Ondertussen vult ons huis zich met de rommel van een ander, zo zie ik het. Wim ziet dat natuurlijk anders. Gisteren was het weer zo ver. Ik werd gebeld met de melding dat hij een aanbouw voor onze CD-kast had gevonden. Het was “maar” 30 euro.. Wat moest hij doen? Tja, hoe kan ik nou nee tegen hem verkopen? Zo’n kind gun je toch een Fanta? Dus staat er nu een CD-kast in delen in de woonkamer. Net kreeg ik een telefoontje van Wim. “Oh ben je nog thuis?” “Ja, ik voel mij nog niet echt lekker, ik ga morgen weer aan het werk.” “oh okay, zeg wil jij de CD-kast even leeg ruimen?” “Pardon?” Een cd-kast is okay, maar deze arme jongen die nog ziek, zwak en misselijk is aan de dwangarbeid zetten is toch het toppunt.