Cocktail

Twee keer in het jaar dan is het zover. Wij hebben dan een personeelsdag. In januari is de formele en in juni is er de informele. Het grappige is dat beide dagen ook een formeel karakter hebben. Gisteren was het weer zo ver. Alle medewerkers moesten dit keer afreizen naar Utrecht. Gerard en ik gingen met de trein richting Utrecht waar we een ware choas aan dachten te treffen vanwege de stakingen. Groot was mijn verbazing dat het heel rustig was. De ochtend stond helemaal in het teken van de formaliteiten. Toespraak van de directeur en OR en een voorstelling van een theatergroep, het aparte was dat de spelers allen het syndroom van Down hadden. Na de lunch was het tijd voor de middagactiviteiten. De mensen werden onderverdeeld in verschillende groepen die iets moesten doen. Zo kon je waterfietsen door de grachten van Utrecht, een cursus zelfverdediging, profielschetsen, ijssculptures maken, casino of cocktails maken. Je kreeg een gekleurde bandana die overeenkwam met je activiteit. Natuurlijk kreeg ik de kleur roze toebedeeld, wat natuurlijk weer de nodige opmerkingen bij mij collega’s zorgde. Maar al met al had ik wel de leukste activiteit: cocktails maken. Jeffie zag zich al als een echte Tom Cruise de flessen rum en wodka in de lucht gooien. Helaas, de waarheid bleek anders. De cursus werd gegeven in dezelfde kleine ruimte als het casino, waar het een drukte van jewelste was. Onze cocktailmenger had helaas een piepstemmetje en was dus niet te verstaan. Hij murmelde wat over de geschiedenis van de cocktail, de attributen en daarna maakte hij één cocktailtje, verdeeld over 4 kleine glaasjes en daar mochten 30 man van nippen. En toen….. rouleren.. rouleren.. En moesten wij naar het casino. Ho! Stop! Jeffie had het wel gezien. Al sinds het middaguur had ik niet kunnen zitten. De lunch moest ook al staande genuttigd worden en de activiteiten waren niet zo veel aan. Ook Gerard kwam een beetje mopperend naar mij toe. Het kind in mij kwam weer naar boven en Gerard en ik besloten hem te peren. We trokken onze jassen aan en sluipte weg. Maar we werden gestrafd want eenmaal op het station aangekomen bleek het hele treinverkeer weer eens in de soep te zijn gelopen zodat wij in de verkeerde trein stapte, met een korte omweg kwamen Gerard en ik in Almere aan waar Pasula en Wim al op ons wachtte. De avond werd afgesloten met een heerlijke portie Chinees. En wie zegt dat spijbelen niet beloond wordt?