Dan denk je een weekje lekker vakantie te hebben, Wim van huis… Rust… Nou, niks is minder waar. Terwijl ik dit typ zit ik heerlijk op het werk bij te komen van een enerverend weekje. Een erg druk weekje, zelfs zo druk dat ik geen tijd heb gehad om te loggen.
Laten we beginnen met de dinsdag. In de middag eerst even Pasula ophalen want we zouden Wim en Jacob een bezoekje brengen in Noordwijk. Natuurlijk hadden Pasula en ik afgesproken om onderweg weer een hapje te eten bij Kreeftenboy, maar Wim bedacht dat het leuker was om met z’n allen te gaan eten in Noordwijk. Strak plan! Aangezien Wim en Jacob hun wandeling snel achter de rug hadden, vertrok ik al rond twee uur richting Pasula, eerder kon ook niet want onze prinses had bij de tandarts eindelijk haar kroontje gekregen. Onderweg vertelde ze dat ze nog helemaal nuchter was. Een nuchtere prinses? Dat kon niet, dus een kleine pitstop werd gehouden bij de Burger King. Na de nodige plasstop ging de reis verder. Ik was zo stom om zo op pad te gaan en had geen route uitgedraaid naar Noordwijk en ja hoor, Jeffie verdwaalde. We kwamen uit in Lisse, Ik stopte even bij de pomp om de weg te vragen. Uiteindelijk bleek ik helemaal niet verdwaald en Noordwijk was slechts een paar kilometertjes verderop.
Op een of andere manier kreeg ik Wim niet aan de telefoon en we hadden geen flauw benul waar ze stonden. Er stonden honderden tentjes op een groot voetbalveld. Wij maar zoeken en zoeken en zoeken. Uiteindelijk werden wij gevonden. Het bleek dat Wim’s voeten alweer onder de blaren zat. Zijn dure verjaardagscadeau’tje had weinig verschil uitgemaakt. Toch zijn we de stad in geweest, op zoek naar een blarenpriksetje. Ik had ook al in diverse apotheken in Lelystad nagevraagd, maar of ze hoorde het in Keulen donderen of het was uitverkocht. Ook in Noordwijk was er geen blarenpriksetje te vinden. Wel hebben we andere inkopen gedaan. Goede sandalen voor Wim, zodat hij op verharde wegen niet op zijn blote voeten hoefde te lopen. Ook kwamen we een heel leuk ouderwets snoepwinkeltje tegen. Pasula en ik gingen uit ons dak en hebben de halve winkel leeggekocht. Pasula kocht choco-beertjes voor Beer en een blik “zaad” voor Marcel.
Het was weer tijd voor een plaspauze. Op een drafje liep ik de toiletten van de HEMA binnen. Het bleek een betaaltoilet. Je moest een muntje van maar liefst 50 cent in de deur gooien waarna deze open ging. 50 eurocent!!! Dat is maar liefst 1 gulden 10 cent voor een plas…. Maar goed, als je nodig moet… Ik deed 50 cent in de automaat, deed de deur open, deed een stap naar binnen en deed weer snel een stap naar buiten. Wat een stank… Wat een troep. In de toiletpot dreef een lange dikke drol, het leek een enorme torpedo, die elk ogenblik uit de pot kon worden gelanceerd. Iemand had goed huisgehouden in de toilet want de stront zat aan de bril en de pis dreef op de grond. Ik moest te nodig, heb mijn adem ingehouden en goed in de pot weten te richten. Nog half kokhalzend verliet ik dit smerige hok en kreeg medelijden met degene die deze ellende mocht schoonmaken.
Het avondeten werd gehouden in een leuk restaurant. Het was er vrij donker maar er heerste een gezellige sfeer. Het eten was er duur maar goed. Natuurlijk werd er afgesloten met een heerlijk ijsje bij een ijssalon. Ze hadden er de heerlijkste smaken. Natuurlijk moest er voor mij ook een bolletje citroenijs bij en verder hadden ze ook toverijs… In een onbestendig kleurtje met gele sterretjes erin en de smaak deed denken aan zoete kauwgomballen. Wat een geslaagd einde van de avond. Daarna brachten we Wim en Jacob terug naar hun slaapplaats. Een kus en een knuffel en toen vertrokken Pasula en ik terug naar de polder. Pasula bleef bij mij slapen want de volgende dag zouden we al vroeg naar Beer vertrekken, maar meer daarover in het volgend logje.