Aankomende vrijdag is het weer zover. De elfde van de elfde, oftewel Sint Maarten. Op die datum gaan in grote delen van Nederland en België kinderen de straat op met een lantaarn. Ze gaan dan van deur tot deur om te zingen en zo een snoepje te verdienen. Wat is nu de oorsprong van dit feest? Dat is niet helemaal duidelijk. Hier kan de naamdag van Sint Maarten (Martinus van Tours) gevierd worden, die leefde van 316 t/m 397. Hij werd op zeer jonge leeftijd soldaat en gaf in Amiens de helft van zijn mantel aan een bedelaar. Volgens een legende was deze bedelaar een verschijning van Jezus en Sint Maarten liet zich bekeren. Op zijn achttiende werd hij duivelsuitdrijver. Hij zou over enkele gaven bezitten, zo zou hij de duivel kunnen herkennen, zieken genezen en schijnt hij zelfs een meisje uit de dood te hebben herrezen. Op latere leeftijd werd hij zelfs bisschop van Tours. Maar het Sint Maarten-feest is van oorsprong eigenlijk een Germaans feest, om in de gunst bij hun oppergod Wodan te komen brachten ze hem offers en ontstaken vuren in de hoop op vruchtbaar land en gezond vee.
Dit alles is uitgemond in het huidige Sint Maarten-feest. Gelukkig woon ik in een vruchtbare wijk waar menig jong gezinnetje gezegend is met een rijke kinderschare zodat wij het altijd behoorlijk druk hebben aan de deur. Voor Wim hoeft het niet zo nodig maar ik ben er dol op om dat kleine grut te horen zingen. Vooral die ukkies die zo’n liedje amper kunnen zingen en dan verwachtingvol hun tasje openhouden. Dat is een stuk leuker dan die grote kinderen die snel even een 3 regelig lied afraffelen en een graai uit de snoeptrommel nemen. Ja, dat hadden ze gedacht!!! Ik trek tijdig mijn snoeptrommel terug en laat ze mooi een langer lied zingen. Werken voor hun snoep moeten ze!!! En hebben jullie trouwens al gehoord wat een verschillende liedjes er tegenwoordig zijn?
Toen ik klein was (Ja, ook Jeffie is kind geweest), had je maar 1 of 2 liedjes waaruit je kon kiezen. In mijn prille jeugd woonde ik trouwens in Amsterdam-Zuid, daar werd niet aan Sint Maarten gedaan, dus togen wij op 11 november altijd naar mijn oma die woonde in Vogeldorp in Amsterdam-Noord. Hier werd wel Sint Maarten gevierd. We maakte dan altijd onze eigen lampion met een ECHT waxine lichtje erin. En dan ging je langs de deuren…
Sint Maarten, Sint Maarten
De koeien hebben staarten
De meisjes hebben rokjes aan
Daar komt Sinte Maarten aan.
Het liedje sloeg nergens op maar je haalde er wel je snoeigoed mee binnen. Natuurlijk was er altijd wel zo’n etter die weigerde om de deur open te doen en in het donker waren weggekropen achter de bank, daar hadden wij weer een ander liedje voor…
Hier woont juffrouw Kikkerbil
Die niks geven wil…
Ja, ik heb goede herinneringen aan Sint Maarten. Ik liep altijd met mijn broertje en zusje en hoewel het bijna elk Sint Maartenfeest werkelijk hondenweer was en mijn lampion altijd aan het begin al in vlammen opging, haalde wij altijd veel snoep op. Natuurlijk waren er altijd wel van die verantwoordelijke burgers ,die al dat snoepgoed maar niks vonden en je gezang beloonde met een appel of mandarijn. Yuck! Met Sint Maarten hoor je gewoon snoep te krijgen. Als we dan thuis kwamen keerden we met zijn allen onze snoeptassen leeg en dan begon het ruilen en natuurlijk kijken wie het meeste snoep had opgehaald. Wat een leuke tijd was dat toch… Nu moet ik het snoep afgeven in plaats van te verzamelen. Maar stiekem hoop ik altijd dat er nog wat snoepgoed voor mij overblijft…