Voor we het weten is de laatste dag van onze vakantie alweer aangebroken. Vandaag moeten we de lange rit weer terug naar huis maken, maar eerst zullen we ons nog gaan vermaken in het Disneypark en de delen bekijken waar we afgelopen vrijdag niet aan toe zijn gekomen. Het werd even stevig aanpakken. Iedereen ging eerst douchen en aankleden, daarna was het tijd voor het ontbijt. Het was te merken dat de grote weekend drukte over was want er was meer dan genoeg zitplaatsen over. De kuddes Nederlanders en Duitsers met kroost waren weer huiswaarts gekeerd en het hotel was weer in handen van voornamelijk Fransen.. Na een goed ontbijt was het tijd om de spulletjes weer in de koffers in te pakken en alles in de auto te laden. We moesten voor 11 uur uit het hotel opgerot zijn, maar om half 10 waren we al helemaal aan kant. Terwijl Wim en Paula de auto naar de parkeerplaats voor het hotel reden, gingen Gerard en ik uitchecken. Dat klinkt zo duur, zo lekker interessant… uitchecken. Ik ga dus aan de uitcheck-balie staan, wordt ik geroepen door een dame aan een klein tafeltje, “wat ik kom doen”. Ik kijk haar een beetje minachtend, het haar laag tafeltje en bakjes met stickertjes en foldertjes. “I want to check out” zeg ik nog en wil weer weglopen naar de balie. Mis!!! Een beetje stuurs zegt ze dat ik mijn sleutelkaart in haar bakje mag deponeren en dat was dat. Een beetje gedesillusioneerd verlaat ik het hotel en wij komen zelfs nog eerder op de parkeerplaats aan dan Wim. “Goh, dat was snel” riep hij mij vrolijk toe nadat hij was uitgestapt. Een vuile blik van mijn kant was het antwoord. De bus naar het park was dit keer niet zo druk, misschien moeten we de volgende keer maar een midweek boeken.
We komen nog ruim voor de openingstijd van 10 uur in het park aan dus moeten we even voor de hekken wachten. Het valt op dat het park in de afgelopen dagen een behoorlijke metamorfose heeft ondergaan en het geheel heeft een grimmige Halloweensfeer. Het ziet er allemaal heel leuk uit. Het park was nu heerlijk rustig en bij elke attractie konden we zo doorlopen. Bij “The Pirates of the Carribean” werd Wim bijna onthoofd door een piraat, waardoor Paula een lachstuip kreeg. Dat kon ze wel gebruiken want de tocht in de Peter Pan viel haar een beetje vies tegen. In een record-tempo gingen we de attracties langs en onderweg gingen we even uitpuffen met een…. Capuccino (Paula genoot weer). Vervolgens spotte Gerard en Paula een Nederlandse VIP: Pauline Huizinga. Maar VIP of niet, ook in Disneyland moeten ze tot in de treurnis wachten om aan de beurt te komen voor een kopje koffie. De rondvaart met de radarboot was prachtig en het spookhuis “Phanton Manor” waar de film Haunted Mansion met Eddy Murphy op gebaseerd is, was heel leuk. Wim wou van het interieur nog foto’s maken maar kreeg meteen een tik op de vingers van het personeel “No flash”. Nu restte ons alleen de inkopen nog voor we weer naar huis zouden gaan. We hebben een heel leuke kerst Mickey en Minnie gekocht. Ze waren eigenlijk wel heel prijzig maar goed, ze hebben ze maar heel snel gekocht voor we spijt kregen. Na het kopen van een Haagen Daz ijsje keerde we moe maar tevreden terug naar de auto en begon de lange weg terug naar huis.
Over de terugreis kan ik kort zijn. Slaapverwekkend, althans volgens mijn gezelschap want de een na de ander dommelde weg… Het zal vast wel de leeftijd zijn. Onderweg zijn we nog wel even gestopt voor een hapje eten. Het wegrestaurant zag er mooi en groot uit en de borden met de gerechten zagen er zeer smakelijk uit. Er stond een heerlijk pastagerecht op het bord met tomatensaus, verse kruiden en grof geraspte Parmezaanse kaas. Het water liep al in mijn mond, dat werd mijn gerecht. Achter ze balie stond een vrouw die er geen zin in had. Ze had een venijnig brilletje op en had een zeer zuur gezicht dat boekdelen sprak, het leek te zeggen: “Ik heb een rotleven, een rotman en een rotbaan die ik niet wil-maar-toch-nodig-heb en door mijn zure rotkop kan ik geen andere baan krijgen.” Geërgerd en met een diepe zucht luistert hoe Wim en Paula een entrecote bestellen. Deze worden door haar op de bakplaat gesmeten. Gerard zegt vervolgens dat hij hetzelfde wil en de zuurpruim gooit voor Gerard een soort van hamburger op de plaat. Nadat Gerard haar een correctie heeft gegeven slaat ze haar ogen ten hemel, slaakt een diepe zucht en terwijl ze iets onverstaanbaars in het Frans mompelt wordt Gerard lappie vlees op de bakplaat gesmeten terwijl ze met de spatel het vlees goed bewerkt. Zou ze in gedachten nu Gerard op die bakplaat zien liggen spartelen terwijl ze hem met de spatel mishandelt. Het is nu mijn beurt en ik durf amper meer te bestellen want mijn bestelling is namelijk helemaal afwijkend. Ik neem namelijk het keuzemenu met de pasta en ik mag een voorgerecht en nagerecht uitkiezen. Ik probeer het in mijn beste Frans uit te leggen, maar ze luistert niet naar mij loopt naar achteren waar mijn bordje in de magnetron wordt gepleurd. Wanneer na de PING mijn eten klaar is krijg ik het bord in mijn handen gedrukt en in onverstaanbaar Frans wordt er naar het raam gewezen waar de dienbladen staan. “Merci” probeer ik nog vriendelijk maar de dame in kwestie is al verdwenen naar het tafeltje waar ze lekker met haar collega’s verder kletst. Ik kom aan bij de tafel waar de rest al van hun entrecote en frietjes zitten te eten. Ik haal het deksel van mijn bord en moet bijna janken. Niks verse kruiden of heerlijke Parmezaanse kaas. Gewone macaroni met wat rood vocht en hier en daar ondefinieerbare witte kloddertjes. Geen voorgerecht, geen nagerecht. Aan de pasta zit weinig smaak maar ik eet het dapper op. Dan zie ik bij de dienbladen ook de voorgerechten en nagerechten. Brutaal loop ik terug en haal een schijf meloen en een Soledo ijsje en een knappe serveerster die mij had tegen gehouden. Nee, een succes was het niet en waarom had ik nou heel de tijd trek in een kroket? We moesten maar heel snel doorrijden naar Hazeldonk en daar een vette kroket scoren!!! Maar Jeffie had pech, bij Hazeldonk was alleen een La Place en MacDonalds aanwezig. Wij besloten om bij La Place ons avondeten te nuttigen en uitgerekend nu had Gerard zin in de Mac terwijl hij er in Eurodisney niks van moest hebben. Maar ja, de meerderheid beslist! Het werd dus La Place, heerlijk gegeten maar helaas geen kroketten.
Onderweg in Nederland weer de radio aangezet om te luisteren of we nog wat hadden gemist de afgelopen dagen. We waren net op tijd Nederland ontvlucht voor de Hazes-gekte. Je hoefde de radio of TV maar aan te zetten en je zag Hazes, een ware nachtmerrie! Dat zal nu wel over wezen dacht ik nog naief. Maar nee hoor, op radio 2 kreeg ik live te horen hoe een rouwwagen het speelveld van de Arena op reed en de kist van Hazes op de middelstip dumpte Na 4 dagen tussen de meest fantasievolle sprookjes en figuren rondgelopen hebben, klinkt zoiets bizarrer dan ik in tijden heb gehoord. Ik kan dan ook niet geloven dan 5 miljoen mensen hier naar gekeken hebben. U hoort het al, ik ben geen Hazes-fan. De radio ging daarom ook maar snel weer uit en de cd-speler aan. Na een stop in Almere gemaakt te hebben was ik blij dat we thuis waren. Al snel lag ik in mijn bedje en droomde van alle indrukken van de afgelopen dagen…