Gegevens

Hoera, vandaag vier ik mijn ONjaardag. Is het toevallig ook jouw ONjaardag? Van harte gefeliciteerd!!!

Beste wensen met je onjaardag
Voor mij? Voor jou!
Beste wensen met je onjaardag
Aan mij? Aan jou!
Je blaast de kaars maar uit, mijn kind
En heus het geluk komt gauw.
Beste wensen met je onjaardag voor jou!

Gegevens

Gisteren had ik een afspraak bij het verpleeghuis ’t Laar in Lelystad. Het gaat momenteel niet goed met mijn oma en het is nu zaak dat ze zo snel mogelijk naar een verpleeghuis gaat omdat ze een gevaar voor zichzelf is. Vorige week vond de verpleging van het verzorghuis waar ze nu zit haar ’s morgens bekneld onder de motor van haar hoog/laag bed. De hele kamer was overhoop gehaald en het alarm van de muur gerukt. En oma? Oma wist niks meer. Gelukkig kwam ze er vanaf met een paar kneuzingen. Maar het tehuis was zo geschrokken dat alles in een stroomversnelling terecht kwam. Gisteren dus even kijken waar ze terecht kwam. Het woord “verpleeghuis” heeft iets beladen en roept al snel een beeld op van kwijlende besjes die suf voor zich uit kijken in een te grote recreatieruimte. Gelukkig klopte dat beeld voor geen meter. De bewoners wonen in kleine groepjes van 10 personen, met een eigen woonkamer, tuintje toilet, keukentje,  slaapkamer en 3 begeleiders per groep. Maar privacy is er niet meer bij. De slaapkamers zijn twee persoons en er kunnen alleen wat kleine spullen zoals foto’s etc. meegenomen worden. Op zich allemaal goed geregeld maar het doet je wel denken: Hoe zal je eigen oude dag verlopen

 
Als je overmorgen oud bent
Wie zal er dan bij je blijven
Om je pijntjes weg te wrijven
En je zorgjes weg te doen
En niet al te erg te kijven
Als je weer praat over toen
 
Als je overmorgen oud bent
Wie zal je dan moed inspreken
En wie helpt je oversteken
Als het niet alleen meer gaat
En wie zal de stilte breken
Die als ijs rondom je staat
 
Als je overmorgen oud bent
Wie zal dan je bed opmaken
En wie doet je kleine zaken
En wie zorgt er voor je brood
En wie zal er bij je waken
Op de avond voor je dood
 
Als je overmorgen oud bent
Zo oud dat je oren tuiten
Wie zal je neus dan snuiten
En wie helpt je op te staan
En wie zal je ogen sluiten
Als ze niet vanzelf dichtgaan

Gegevens

Er zijn sommige mensen die momenteel meer sterkte en energie nodig hebben dan anderen. Ik wens je heel veel sterkte vandaag en morgen….

Gegevens

Twee keer per jaar komt het voor. Het hele personeel komt dan bijeen om ergens in Nederland van het management te horen wat de stand van zaken is. De personeelsdag heet zoiets, en gisteren werd deze gehouden in Zaandam. De bijeenkomst in januari heeft een formeel karakter en die in juni een informeel karakter. Maar het ochtendprogramma is altijd hetzelfde. Praatje van de directeur, praatje van de OR en natuurlijk een ingehuurd bedrijf om het moraal op te vijzelen. Het middagprogramma bestaat meestal uit workshops en die stonden gisteren in het teken van handicap. Dat betekende het leren van doven-gebaren, voetbal voor blinden, snoezelen etc etc. Ook onze bedrijfsband liet gisteren weer van zich horen en al met al werd het toch nog gezellie. Maar dat betekende ook dat het gisteren niet van loggen kwam.

En ik stond nog wel te popelen om te loggen over iets dat mij eergisteren gebeurde. Maar dan, met een dag vertraging, krijg je het logje alsnog. Nee, door de titel van dit logje moet je niet denken dat ik in de leer ben voor terrorist of dat ik een explosief karakter heb. Nee, niks van dit alles. Ik wil het hebben over het feit dat, zoals het heet, stront aan mijn vingers heb. Dat betekent dat servies/glasgoed en ik geen vriendjes zijn. Op een of andere manier sneuvelen er erg veel glazen, borden, kopjes etc. bij mij. Oortjes van mokken hou ik plots in mijn handen, wijnglazen breken spontaan van hun pootjes, oeps daar glipt weer een bord uit mijn handen. Pasula was er zelfs eens getuigen van dat ik een handvat van een pan afbrak waarna de hele lading ravioli over de grond vloog. Vorige week was het zelfs weer raak toen ik per ongeluk de snoeppot van tafel schoof en aangezien deze van glas was, kon hij het niet navertellen. Maar wat mij woensdag gebeurde… Daar stond zelfs ik van te kijken….

Ik was druk bezig met koken. Het eten was gaar en dus wilde ik de dekschaal pakken. Ik liep naar de kast, raakte de schaal aan… die vervolgens met een knal ontplofte in werkelijk honderden glasscherfjes. Nee, niet door de helft of desnoods in vieren. Nee, in zeer kleine scherfjes die werkelijk door de hele keuken heen lagen. Wonder boven wonder had ik niks, behalve goed de schrik te pakken. Wim keek mij een beetje meewarig aan, “Je zal hem wel gestoten hebben, etc. etc.” Nou, ik zweer je. Bij de eerste aanraking spatte dat ding uiteen. Ik ben er nog steeds een beetje beduusd van. Is dat jullie wel eens overkomen?

  1. I have a dream
  2. Fruithapje

Pagina 10 van 88

Joomla templates by a4joomla