- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Wij zouden weer eens een lekker rustig weekendje houden. We zouden zaterdagochtend alleen even naar de markt gaan om asperges te halen. We stappen in de auto, willen wegrijden en ineens… VROEEEE-VROOEEEEEEEEMMMMMMM. Daar maakt ons Megaantje ineens een geluid die niet zou misstaan op het racecircuit op Zandvoort. Verschrikt kijken Wim en ik elkaar aan. Ik zet de auto uit en Wim neemt een kijkje onder de auto. De boosdoener is al snel gevonden, de uitlaat is op een las afgebroken. Dat wordt dus geen auto rijden, gelukkig weet mijn broertje veel van auto’s, dus zit er maar een ding op: Timmetje bellen. Maar de boodschappen moeten er toch komen. Ondertussen regende het pijpenstelen dus Wim haakte af en ik was de pineut om de boodschappen te halen. Ik kan wel zeggen, dat valt niet mee om in de stromende regen met zware tassen te zeulen naar het busstation. Gelukkig had mijn broer die middag de uitlaat gemaakt dus zaten we niet te lang zonder auto.
Het zou een rustige zondag worden. Lekker luieren op de bank, DVD’tje kijken etc. Maar die middag kreeg Wim de kriebels in zijn kont en wou een stukje wandelen. Wat werd het: Duinwandeling nabij Harderwijk, een heidewandeling bij Hilversum of een strandwandeling bij de Noordzee. Pasula en Gerard hadden ook wel zin om mee te gaan dus togen we eerst naar Almere. Maar onderweg merkte wij op dat de uitlaat nog niet helemaal lekker zat. Er zat schijnbaar iets los want als de auto op lage toeren draaide zorgde de uitlaat voor een heerlijk vibrerende auto, het enige nadeel was het bijkomend ratelend geluid. Bij Pasula en Gerard besloten we dat het Scheveningen zou worden, maar onderweg begon de auto steeds meer lawaai te maken, we strandde dus in Amsterdam. Maar ach, dat was ook geen straf want een dagje Amsterdam is ook altijd wel prettig. We parkeerde de auto aan de rand van de stad en reden met de metro de stad in. We begonnen meteen goed. Lekker wat drinken op een terras op het Rembrandtsplein, onder genot van een drankje mensen kijken. We zaten vlak naast een café vol met Ajax-supporters. Je kent het wel van die opgeschoten bezopen jongeren met van die glimmende kettingen op hun nek. Lekker luidruchtig en lekker irritant. We besloten maar door te lopen en gingen richting bloemenmarkt. Als je door de toeristische rompslomp heen kijkt, vindt je toch wel leuke planten en bollen. Dus gingen wij weg met 70 tulpenbollen die onze tuin gaan opfleuren en ook twee heel aparte amaryllisbollen konden we niet laten staan. Pasula en Gerard wel, Pasula had alleen twee velletjes met stickers en nog wat anders gekocht.
Ondertussen begonnen onze maagjes te knorren en dat eindigt meestal bij… (Nee, geen MacDonalds dit keer) een grillroom. We vonden er eentje op de Korte Nieuwedijk. Hij leek wel goedkoop en het zag er binnen goed uit. Maar bij het bestuderen van de kaart, bleek dat goedkope wel flink tegen te vallen. De hoofdgerechten waren kaal geserveerd. Een sausje kostte 1,80. Twee gegrilde tomaatjes 3,00 en patat en salade waren ook niet inbegrepen. Ik besloot te gaan voor een biefstuk van 3 ons. Op de vraag of ze mayonaise hadden werd positief gereageerd. De gerechten werden geserveerd. Pasula, Gerard, Wim…. Maar waar bleef mijn eten??? Ze mochten van mij al beginnen anders werd hun eten koud. Pasula vond het zielig en wierp mij een stukje vlees toe. Een dikke 5 minuten later kwam mijn vlees, maar wat ik op mijn bord vond had weinig weg van een biefstuk, bovendien was het al voorbij het stadium “Well done” en was het net niet aangebrand. Ook mijn mayonaise werd vergeten. Na de ober daar over aangesproken te hebben, kreeg ik een schaaltje met daarin 4 zakjes frietsaus die volgens mij uit de snackbar kwamen. Al met al niet voor herhaling vatbaar. Voor geen van allen. Veel te duur en kwaliteit en kwantiteit viel vies tegen. De koffie werd dus maar gehaald bij de Mac, even verderop. Toch hebben we weer een heerlijk dagje Amsterdam achter de rug. Voor de foto’s kun je terecht op de weblog van Pasula.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Gisterenavond lag ik in bed nog wat televisie te kijken en al zappend kwam ik uit bij PaPaul. En ineens zag ik ze.. Hoera! Ze zijn er weer: asperges. Het water liep mij direct in de mond. Voordat ik het wist verzuchtte ik hardop: “oh lekker, asperges”. Slaperig tilde Wim zijn hoofd op om te kijken wat ik nu weer liep te bazelen. “We gaan dit weekend lekker asperges eten” riep ik enthousiast Het hoofd van Wim plofte weer neer op zijn kussen. Maar asperges gaan we eten dit weekend, morgenvroeg ga ik naar de markt en haal daar een paar heel mooie, lekker met ham, eieren, botersausje, aardappels en een glas wijn. Ik verheug me er nu al op, de eerste asperges van het jaar.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ken je dat? Dat je buikloop krijgt op het moment dat je het niet kan gebruiken? Vandaag had ik weer het “genoegen” dat te ondervinden. Ik had vanmiddag een zeer belangrijke vergadering op het werk. Wij zijn halverwege en ineens voel ik dat mijn darmen in opstand komen. Ze maken een geluid alsof er een harnas van 3 hoog de trap af valt. Het koude zweet breekt mij uit en het lijkt alsof mijn darmen een zeer pijnlijke dans houden. Gelukkig duurde de vergadering niet te lang en met samengeknepen billen en het zweet op mijn voorhoofd loop ik naar het toilet, klaar voor verlichting. Mispoes, de schoonmakers zijn net bezig de toiletten schoon te maken en de toiletten zijn gesloten. De krampen worden steeds heftiger en ik spoed mij naar de bovenetage. Ik sla de deur open van de toiletten en uitgerekend nu zijn alle twee de toiletten bezet. Uitgerekend nu moet mij dit overkomen, in de twee jaar dag ik hier werk nooit problemen gehad een toilet te bezoeken. Ik kan wel janken, nu moest ik helemaal naar de andere kant van het gebouw. Dus, trap weer af en twee lange gangen door. Het enige wat ik kan denken is “inhouden…. Inhouden… inhouden” want je wilt niet het middelpunt van de roddels worden en bovendien laat je zo’n nare geur achter in de trein terug naar huis. De toiletten komen in zicht en alsof mijn darmen dat ruiken doen ze heftiger het best om hun inhoud naar buiten te werken maar mijn wil is net iets sterker en met een zucht van verlichting haal het de toiletten… Gered…..
Gelukkig is het dit keer goed gedaan, maar mensen mensen… dit was niet prettig meer. Zijn zulke soort dingen jullie ook wel eens overkomen?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Af en toe verlang ik er nog wel eens naar om kind te zijn. Lekker onbevangen en onschuldig. Het leven bestond in mijn jeugd uit school en spelen. Geen financiële rompslomp, geen zware verantwoordelijkheden. Nee, een lekker onbezorgd leventje. Tot kwart over drie op school en daarna met alle buurtkinderen lekker buiten ravotten totdat je moeder je riep voor het avondeten. Je rende dan snel naar huis waar de kooklucht je al tegemoet kwam en het eten dampend op tafel stond, klaar om verorberd te worden. Na het eten keek je dan televisie. De Fabeltjekrant, Tita Tovenaar of Barbapappa. Op vrijdag en zaterdag mocht je wat langer wakker blijven. Met een schaaltje chips en een glaasje prik zag je dan in de “Weekendquiz” de marmotten racen.
Maar goed, ik ben nu een stuk ouder, volwassen heet dat. Ik heb een baan van 9 tot 5, een hypotheek en ben getrouwd. Maar af en toe vind ik het heerlijk om die nostalgische gevoelens van toen weer boven te halen. Afgelopen week had ik 4 DVD’s van Tita Tovenaar gehaald om weer eens heerlijk te zwijmelen en terug te duiken in het verleden. Natuurlijk zijn wij niet te beroerd om anderen daar ook in mee te laten delen dus besloot ik gisteren onze “gast” te verblijden door een aflevering van Tita Tovenaar op te zetten. Dat was geen goed idee. Het plan om een gezamenlijke “Trip down Memory lane” te maken verliep iets anders dan ik had verwacht. Want toen Toverpapa vertelde dat “Opa probeerde in Grobelia’s Grotje te komen” en later dat “Ti-Ka en Grobelia samen aan het trekken waren” barste onze gast uit in een vunzige lachstuip. Getverdemmie, mijn tere kinderzieltje liep een enorme deuk op: Tita Tovenaar werd in een klap van een brave kinderserie gedegradeerd tot een stuk vulgaire kindertelevisie. Tita Tovenaar zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
Natuurlijk kan je overal iets dubbelzinnig in zien en horen. Volgens Freud behoort een banaan al tot een fallus-symbool. Anderen roepen weer dat vele Sinterklaasliedjes een dubbelzinnige ondergrond hebben. Zet de schakelaar van je hersentjes maar eens in de vunzige modus en bekijk je tekst maar eens van het volgend liedje:
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan
Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem al staan
Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer
Hoe waaien de wimpels al heen en al weer
Zijn knecht staat te lachten en roept ons reeds toe:
‘Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe’
Och lieve Sint Nicolaas, och kom ook bij mij
En rij dan niet stilletjes ons huisje voorbij
Hetzelfde geldt ook voor “De zak van Sinterklaas” en “Hij komt, hij komt, die lieve goede Sint”. Tja, ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken.
Ik weet wel dat er genoeg liedjes zijn die expres een dubbelzinnige inslag hebben en zelfs Toon Hermans heeft zich eraan gewaagd met een liedje als “Mien, mag ik je poesje even zijn”. Maar om Tita Tovenaar schunnig te vinden… Daar moet je wel een heel zieke geest voor hebben.