- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Vanmorgen ben ik mij echt de blubber geschrokken. Ik zit hier lekker achter mijn bureau te werken als ik vanuit mijn ooghoeken een bekend gezicht zie. Nu is dat niet zo heel vreemd, ik ken bijna alle medewerkers op kantoor. Maar je staat wel vreemd te kijken als dit figuur eigenlijk niet op deze plek hoort te zijn. Daar stond ineens een van onze beste vrienden voor mijn neus terwijl de begeleidende collega hem voorstelt als een nieuwe collega. KA-PLOEF. Ik stond als aan de grond genageld. Normaal hoor ik de nieuwe collega vriendelijk te begroeten en een korte uitleg te geven over het inloggen etc. Nu kwam er niet veel meer dan wat gestamel en gestotter uit. Ik was echt helemaal van slag.
Nu had ik het wel kunnen aan zien komen. Enige tijd geleden stond er hier namelijk een interne vacature op het bord en ik had onze vriend die op dat moment werkeloos was hierop geattendeerd en geadviseerd een open sollicitatiebrief te schrijven. Dat heeft hij gedaan maar daarop had hij een afwijzing gekregen. En gisteren kreeg hij een telefoontje of hij vandaag op gesprek kon komen en hij is direct aangenomen. Die vuile gluiperd heeft mij gisteren dus even niet gewaarschuwd. Ik ben dolblij dat hij die baan gekregen heeft maar ik ben nog steeds helemaal van slag.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Op een gezellige verjaardag waar de chips, vette kazen en salades in overvloed op tafels staan, is het laatste gespreksonderwerp wat je verwacht “lijnen”. Frank vertelt enthousiast over het dieet dat hij volgt: “Een leven lang fit”. Ik luister aandachtig terwijl ik een stuk stokboord met brie naar binnenwerk. Frank is helemaal lyrisch. Hij eet in de ochtend alleen nog maar fruit en daarna mag hij “gewoon” eten maar weer geen koolhydraten en eiwitten tegelijk. Ook is hij overgestapt van normale suiker naar rietsuiker en is tussendoor ook maar even vegetariër geworden. Hij voelt zich er een stuk fitter door en is bovendien een dikke 10 kilo afgevallen. Ook Pasula mengt zich in het gesprek, ook zij wil binnenkort weer op dieet en volgt daarbij een dieet. Ze wil gaan leven op een mengsel van appels en yoghurt. Dit heeft ze al eens eerder gedaan en is daarmee ook de nodige kilootjes kwijtgeraakt. Binnenkort moet ik er ook echt aan geloven, door de jaren heen heb ik mijn “eigen” dieet ontwikkeld. Een energiebeperkt dieet met veel eetmomenten. Je verbranding moet namelijk op gang blijven dus tussen de 3 hoofdmaaltijden door eet ik om de twee uur een kleine snack in de vorm van crackers, bouillon of fruit. Zelf heb ik gemerkt dat het points-dieet van de Weight Watchers mij het beste bevalt. Ik heb alleen geen zin om elke week 9 euro te betalen om mij te wegen en een schouderklopje te ontvangen.
Ja, dat lijnen weet ondertussen wel wat. Ik ken de klappen van de zweep wel en met mij miljoenen anderen want in deze welzijnsstaat waar het eten je met de paplepel ingegoten wordt zie je de bevolking steeds verder uitdijen. We worden met z’n allen dikker. De ene alleen wat sneller dan de ander. Kijk maar eens naar straatbeeld in Amerika, daar schrik je toch van. Maar als wij niet uitkijken gaat het hier dezelfde kant op. En dus gaan we met z’n allen op dieet, want op het strand wil je er toch appetijtelijk uit zien in je bikini of zwembroek. En ik moet eerlijk bekennen: voor ik met een cocktail aan de rand van het zwembad lig in Italie moeten er echt wel een paar kilootjes af. Zijn jullie ook wel eens op dieet geweest en wat voor een dieet volg je dan?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Sinds donderdag ben ik in het bezit van een heuse broodbakmachine. Al tijden wil ik er eentje hebben, al tijden roept Wim dat het zonde is en dat ik waarschijnlijk het maar een paar keer zou gebruiken. Maar donderdag kon hij er niet meer omheen. Zaterdag was het dan zo ver en ik heb mijn eerste twee broden gebakken. Een meergranen- en een kaastomatenbrood. En ze was heerlijk!!! Ik heb spijt dat ik niet eerder een bakmachine heb aangeschaft. Ook de visite mocht meteen meegenieten. Brood met zalmsalade en groentesoep. Het brood is ondertussen alweer op dus vanavond doe ik mijn bakkersmuts weer op en laat mijn brood-toverdoos weer zo’n heerlijk knapperig en geurend brood voor mij maken.
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ken je dat ook, er zijn dagen dat er amper wat gebeurt. Dat je echt niet verder komt dan het spitten in je geheugen of een toevlucht maken tot de nieuwsberichten. Maar soms heb je ook van die dagen dat er op één dag zoveel gebeurd dat je er wel 3 logjes mee kan vullen.
Het begon gisterennacht al. Ik droomde over een inductie kookplaat met 3 kookzones. Wat vreemd om daar over te dromen maar toen ik gisterenochtend in de keuken kwam bleek één van onze vier kookzones spontaan aan gegaan te zijn en de hele nacht is er een lege hapjespan op vol vermogen verhit terwijl alle lampjes uit waren. Freaky he?
Daarna moest ik naar de tandarts om mijn voortand te repareren. Nu is mijn tandarts een onbehouwen boer en zonder waarschuwing begint hij te boren waar natuurlijk een zenuw geraakt wordt. In een reflex trek ik mijn hoofd weg. Wel stil blijven zitten, vermaand de assistente mij nog. Ik zal maar niet vertellen wat ik haar op dat moment toewenste. Maar het resultaat mag er zijn: mijn tandje ziet er wel als nieuw uit, hoewel de vulling zwak blijft.
Ook de Blokker stond op het programma. Ik probeer namelijk al tijden een broodbakmachine te scoren. De vorige keer waren ze uitverkocht, toen mocht ik die van Pasula meenemen maar die bleek defect. Van de week stond hij weer in de reclamefolder en zou Wim hem voor mij halen. Natuurlijk kon het ook nu niet goed gaan. Hij had een verkeerde meegenomen, stukken duurder en veel minder mogelijkheden. Dus moest ik hem gisteren ruilen. Helaas, ze hadden het reclamemodel nooit binnengehad en zouden hem voorlopig ook niet krijgen. Gelukkig had de Praxis hetzelfde model.
Daarna was het richting Almere alwaar G. zijn verjaardag vierde. We hadden slechts een probleem: Wat moesten we in hemelsnaam voor G. kopen. Hij zou van P. een nieuwe citruspers krijgen. Een netje sinasappels zou wel een gepast cadeau zijn maar vrij goedkoop. We besloten met G. & P. naar het centrum te gaan en daar te kijken. Eenmaal in het centrum aangekomen wist Pasula wel een goed adresje waar ze heerlijke Bossche Bollen serveerde. Het bleek te gaan om een bakkerij en een superklein tearoompje. We zaten met 4 man sterk rond een heel klein tafeltje. Het duurde even voor we geholpen werden. Er kwam een polderwijf type oud molenpaard richting ons gelopen met het gezicht op onweer. Achter haar toonbank bleef ze staan. “Zeg het maar” schreeuwde ze in onze richting. Toen Pasula om de kaart vroeg had ze die niet. “We serveren koffie, thee en in het gebak in de vitrine” terwijl ze met haar hand wuifde in een andere richting van de winkel. Cappuccino had ze ook niet, ze ging zo sluiten. Ze had alleen maar koffie en thee bromde ze weer. Tegen zoveel vriendelijkheid waren wij niet opgewassen en stapte op. “Dan niet” mompelde ze nog. Toen wij een dik uur later langsliepen was de winkel trouwens nog steeds geopend.
Die avond trakteerde Pasula een ieder op een etentje bij de Griek in Weesp. Een echte aanrader, je krijgt meer dan je op kan en ik ben nu nog steeds bezig met het verteren van al dat lekkers. Zoals gewoonlijk hadden we weer de grootste lol, want als wij samen zijn gebeurd er van alles wat. Van veel te krappe toiletten, trillende GSM’s op de verkeerde plekken tot schouderklopjes (auw!!!) van de eigenaresse. Natuurlijk mocht het ijsje bij Nelis niet overgeslagen worden. De jarige G. kreeg zelfs een vlaggetje op zijn ijsje.
Kortom, een zeer uitgebreide en drukke dag maar weer zo leuk…