- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Mensen die mij kennen zullen waarschijnlijk nu met hun ogen rollen als ze zien dat ik het wil gaan hebben over voetbal. Of om preciezer te zijn: sport in het algemeen. Verwacht van mij dan ook geen lofzang op het voetbal, hockey of synchroon zwemmen. Nee, ik moet absoluut niks van sport hebben. Dat begon al vroeg. Gym op school.. Oh, wat had ik er een hekel aan. Ik was zo stijf als een plank. Bij voetbal werd ik als een der laatste gekozen, bij touwklimmen kwam ik niet hoger dan de knoop en over de ringen al niet te spreken. Met die grote kolenschuiten van mij bleef ik altijd met mijn voeten hangen in die krengen. Nee, het sporten was niet aan mij besteed. Wat was het een geluk bij een ongeluk toen ik in de tweede klas voortgezet onderwijs jeugdreuma kreeg en geen a-symetrische bewegingen meer mocht maken. Ik vertaalde dit natuurlijk naar mijn gymleraar in een iets andere vorm: helaas, ik mocht niet meer gymmen. Sneu voor mij he…
Maar mijn grootste antipathie tegen sport heb ik wel opgelopen door mijn vader. Mijn vader was een ware sportfanaat. Niet dat hij zo verschrikkelijk sportief was. Nee, in zijn jongere jaren heeft hij wel gevoetbald en aan tafeltennis gedaan, maar in onze jeugd was dat al afgelopen en de enige sport die hij nog beoefende was dammen. Nee, mijn vader was meer het passieve type. Dat hield in dat elke sportuitzending op TV en radio niet gemist mocht worden. Als kleine kindertjes mochten wij geen eigen programma’s bekijken als er sport op de TV was. Een leuke film of spannende serie. Vergeet het maar, pappa kijkt sport. Veel lawaai maken? Vergeet het! Voor het beeld lopen? Uit den boze! Nee, mijn vader keek alle sportuitzendingen en op zondag luisterde hij tegelijk ook nog eens via een oortje naar “Langs de Lijn”. Het was niet alleen voetbal wat de klok sloeg. Nee, ook het wielrennen, schaatsen, tennis en noem maar op. Die ellendige tune van Studio Sport, oh mijn god wat een hekel had ik eraan. En nu nog, als ik de eerste tonen hoor, lopen de rillingen over mijn rug.
Bij ons thuis komt er dan ook geen sport op TV of radio. Ik heb in mijn jeugd genoeg sport gehad voor een heel mensenleven. Gelukkig houdt Wim ook niet van sport zodat er op onze TV alleen leuke dingen te zien is. Geen schaatsen, geen tennis, geen Olympische spelen en vooral GEEN voetbal!
Share this:
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Pasja, die naam vergeet ik nooit. Het roept suikerzoete en warme gevoelens in mij op. “Wie is Pasja?”, zal je misschien denken. De vraag moet zijn “Wat is Pasja?”.
Ik was 4 jaar toen wij verhuisden naar Amsterdam-Zuid, toen de tijd een zeer chique buurt waar veel van die oude zure taartjes woonde met dik plamuurde gezichten. Niet echt een omgeving voor een jong kind en toch… In de Maasstraat, op weg naar school zat een heel klein winkel. Als je niet oplette liep je er zo voorbij. Het winkeltje heette Pasja en het was een snoepwinkeltje zoals een snoepwinkeltje hoorde te zijn. Als je binnenkwam ging er een winkelbel en de zoet weeïge geur kwam je tegemoet. Zodat je ogen wat gewend waren aan de wat donkere omgeving, waande je je in een waar kinderparadijs. Snoep, snoep en nog eens snoep wat de klok sloeg. Planken vol met los snoep, maar ook chocolade en andere lekkernijen. Zodra je oma was geweest en je een kwartje had gehad, ging je op een drafje naar deze winkel. Snoepgoed vanaf 1 of 2 cent. Negerzoenen, toverballen, schuimblokken… Maar ook van die snoephorloges, salmiakpoppetjes. Voor een kwartje kon je heel wat kopen. Begin jaren ’70 kwamen daar ineens wat nieuwe repen bij. Drie Musketierrepen, kennen jullie ze nog? Geweven chocoladeslieren gevuld met karamel. Nog steeds denk ik met liefde terug aan dit winkeltje dat van de een op de andere dag verdwenen was. Waarschijnlijk een van de eerste slachtoffers van de oprukkende supermarkten waar het snoep in overvloed te verkrijgen was.
Nu zijn we 30 jaar verder en die ouderwetse snoepwinkeltjes zijn zeer zeldzaam geworden. Zo heel af en toe komen we er nog wel eens eentje tegen als we in een andere stad zijn en dan moet ik gewoon even naar binnen gaan en als ik voor de planken met polkadotten, zwart-wit, duimdrop en toverballen sta komt weer even dat kleine kind in mij boven als ik al die ouderwetse lekkernijen zie en koop. Alleen red ik het nu niet meer met een kwartje ben ik bang.
Share this:
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Ken je dat liedje van Rene Froger? De meeste dromen zijn bedrog… En dat is maar goed ook want de zaken die ik ‘s nachts droom, zucht… daar heeft een doorsnee psycholoog slapeloze nachten van. Droomt de gemiddelde Nederlander over koetjes en kalfjes, over hun dagelijkse beslommeringen. Mijn dromen gaan een tikkeltje verder. Wil je een kleine samenvatting van de dromen die ik heb gehad vannacht?
* Ik moest met de lift naar mijn werk op de 10de verdieping. Er waren twee liften met dichte deuren en een lift met een traliewerk. Maar alle liften waren kapot en stootte eerst door naar de kelder voordat ze op de begane vloer kwamen. Hoewel de dichte lift het eerste open ging besloot ik te wachten op de open lift omdat die veilig was. Ik stapte in met andere mensen, allemaal mijnwerkers. De lift ging omhoog en opeens begon die heel erg te rond te tollen en hij stopte op geen een verdieping. Ik werd op een of andere manier omhoog gedrukt en voor ik het wist belandde ik op het dak van de lift terwijl hij stopte op de tiende verdieping. Maar het dak was helemaal open en ik keek 10 verdiepingen naar beneden. Ik schreeuwde om hulp naar de mensen die op de 10 verdieping rond liepen maar iedereen was oost indisch doof dus probeerde ik maar naar beneden te springen en dat lukte gelukkig. Jeffie was gelet.
* Even later bevond ik mij op een gracht, en verdorie… Ik had twee lekke voorbanden, hoe kon dat nou? Ze zijn net verwisseld en toen ik goed keek bleek onze auto eigenlijk een vrachtwagen met tig banden en terwijl ik zo stond zag ik een van de banden zo van de vrachtwagen afrollen.
* Ik had een vliegend schip gekocht. Het zag er prachtig uit en de zijwanden waren van prachtig gekleurde glas-in-lood. Stil en sereen vloog ik naar Londen om daar mooi foto’s te nemen, maar het begon al een beetje schemerig te worden en ik was bang dat de foto’s zouden mislukken. Ik ging terug naar mijn vliegend schip en toen ik daar aankwam had iemand aan een kant alle glazen ingegooid. Ik baalde behoorlijk want dat ding had mij wel 1200 euro gekost.
Zo kan ik nog wel even doorgaan want ik heb vannacht nog zeker 2 andere dromen gehad. En zo gaat het bijna elke nacht. De dromen zijn zo levendig echt en zelfs de kleuren kan ik zo navertellen/ Kan je geloven dat ik soms al moe ben als ik opsta! Hoe zit het met jullie? Dromen jullie ook zo gek of gaat het over dagelijkse dingen?
- Gegevens
- Geschreven door: Jef
Gisteren hebben we een heel leuke film gezien, Ella Enchanted. Een leuke en komische sprookjesfilm met Anne Hathaway. Terwijl ik vanmorgen in de trein nog een beetje voor mij uit zat na te genieten ,dwaalde mijn gedachten af. Ineens moet ik weer denken aan de eerste keer dat ik alleen naar de film mocht. De film was Dumbo en ik bekeek hem in de Cineac Reguliersbreestraat in Amsterdam. Ik was een jaartje of 7/8 en ik vond het heel spannend dat ik van mijn ouders helemaal in mijn uppie naar de binnenstad van Amsterdam mocht. Toen ik wat ouder was mochten mijn broertje en zus ook mee. Ja, ik heb daar wat goede herinneringen aan. In deze bioscoop draaide altijd de leukste tekenfilms/kinderfilms. Mijn favoriete film “Heksen en Bezemstelen” heb ik daar zeker 6x gezien, maar ook leuke tekenfilmpjes van Woody Woodpecker en Donald Duck.
Tegenwoordig ga ik nog zelden naar de bioscoop. Ik stoor mij vreselijk aan de andere bezoekers die ongegeneerd zitten te bellen of kwekken door de film hem. Ook het beeld of geluid is niet altijd even goed. Nee hoor, tegenwoordig bekijk ik de meeste films lekker thuis op DVD. Hier hoef ik mijn plas niet op te houden tot het einde van de film maar druk lekker op de pauze-knop. Hier kan ik lekker hard op mijn chips knabbelen of van mijn cola slurpen. Bovendien leef ik mij altijd erg in. Ik spring 2 meter de lucht is bij spannende films of lig in een deuk bij een lachfilm. En dat kan ik nu lekker allemaal thuis doen. En zijn jullie de laatste tijd wel eens naar de bioscoop geweest? Meer dan 9 euro voor een kaartje. Ga je met z’n tweeën dan ben je 18 euro kwijt, plus parkeergeld en je haalt wat te eten of drinken voor tijdens de film. Kassa: zo’n 25 – 30 euri. Geen wonder dat de bioscopen weinig bezoekers trekken.
Wat vinden jullie prettiger? De bioscoop of je thuisbioscoop?